Two choices, one man

Hoofdstuk 3

Pov Matthy

Het is alweer een week later. Het is zaterdag en ik zit aan de kassa omdat ik namelijk moet werken. Niet een van mijn favoriete bezigheden maar ja hé je moet ergens aan geld komen. 'Goeiemorgen' zeg ik tegen een volgende klant die aankomt met een hele winkelwagen vol met boodschappen. 'Goeiemorgen jongeman' zegt de vrouw en ze legt allemaal spullen op de band. Ik scan alle producten een voor een. Tot ik uiteindelijk bij het laatste product aan kom. 'Dat wordt dan 112 euro en 46 cent' zeg ik tegen de vrouw. Ze geeft me contant geld. Ik haat het als mensen contant geld geven. Dan moet je alles weer uitrekenen en tellen. Daar heb ik toch helemaal geen zin in om 10 uur ochtends? Ik tel alles bij elkaar en het komt precies goed uit. 'Wilt u nog het bonnetje mevrouw? vraag ik aan haar. 'Ja doe maar hoor' zegt ze terwijl de oude vrouw alles in haar tassen aan het leggen is. Het bonnetje komt uit het apparaat en ik scheur het af. 'Alstublieft mevrouw' zeg ik. 'Awh, dankjewel jongeman' zegt de vrouw en ze is eindelijk klaar met al haar boodschappen in haar winkelwagen te leggen. 'Fijne dag nog verder' zeg ik tegen de vrouw. 'Hetzelfde' zegt de vrouw en ze steekt haar hand op. Ze waggelt de winkel uit. Dan richt ik me weer tot de volgende klant. 'Goeiemorgen' zeg ik tegen hem. Ik reken de red bull en het frikandelbroodje af. Typisch iets voor scholieren om weer te kopen. 'Dat wordt dan 2,64 alsjeblieft' zeg ik tegen de jongen die net zo oud als mij is. 'Pinnen graag' zegt hij en hij houdt zijn pinpas omhoog en nu herken ik hem. Het lange postuur, het blonde, bijna kale haar. Dat kan maar 1 iemand zijn. Milo. Ik zet het pinapparaat aan terwijl ik nadenk. Waarom zou milo achter mijn kassa komen staan terwijl hij ook gewoon naar de zelfscan kan? Het apparaatje piept en er is betaald. Ik schuif het frikandelbroodje en red bull naar hem toe. 'Fijne dag nog verder' zeg ik bot. 'Hoe heet je eigenlijk? vraagt milo en hij kijkt op, recht in mijn ogen. 'Matthyas' zeg ik. 'Leuke naam' zegt milo en hij glimlacht verlegen. Ik glimlach terug. 'Zou ik misschien je nummer mogen? vraagt milo terwijl ik al de volgende klant aan het helpen ben aangezien milo hier niet eeuwig kan blijven staan. 'Je hebt toch snap? vraag ik botter dan dat ik zou willen. Milo knikt. 'Voeg me maar toe en dan kijk ik wel of ik je accepteer' zeg ik. Milo knikt. 'Doei' zegt hij en hij loopt weg. Ik zeg geen doei terug. Ik weet ook niet of ik dat zou moeten doen. Mijn hoofd draait overuren namelijk. 'Dat klonk niet zo gezellig' zegt de man die net klaar is met al zijn boodschappen op de band te leggen. 'Nee inderdaad, sorry meneer' zeg ik en ik ga verder met scannen. 'Weet je, ik ken die jongen' zegt de oude man. 'Oh? zeg ik nieuwsgierig. 'Ja hij kan soms wel wat bot overkomen maar eigenlijk is het een hele lieve jongen' zegt de man. 'Waar kent u hem van? vraag ik uit nieuwsgierigheid en ik voer het nummer in voor een saucijzenbroodje. 'Ik ben zijn buurman' zegt hij. Volgens mij worden mijn ogen heel groot. 'Hij komt weleens over de vloer om een bakje koffie te doen' zegt hij. 'Wat leuk' zeg ik en eindelijk heb ik alles gescand. 'Waar ken jij hem van? vraagt de man. 'Ik ken hem van school' zeg ik. 'Oh leuk' zegt de man 'wil je misschien mijn nummer wel hebben? Ik knik. Ik wil wel heel graag weten waarom milo zo bot doet tegen mij op school en mij hier als zijn beste vriend behandeld. De man geeft zijn nummer. 'Hierzo misschien kan je ook een keertje koffie komen drinken' zegt de man. Ik knik. Dat wordt dan 64 euro en 50 cent' zeg ik. De man betaalt. 'Pas goed op jezelf jongen' zegt de man en hij loopt weg, de winkel uit. 

Ik ben eindelijk klaar met werken. Ik heb vanavond afgesproken met koen en robbie om bij koen te gaan zwemmen. Ze hebben namelijk een enorm zwembad in de achtertuin. Als ik thuis kom ren ik gelijk naar boven om mijn zwembroek aan te doen. Als ik hem eindelijk aan heb komt er een melding van Snapchat. 'Miloterreegen wil je vriend worden!'. Ik vind het altijd zo cringe hoe ze dat zeggen. Moet ik hem accepteren of niet? Ik kan het wel aan robbie en koen vragen. Ik ren weer naar beneden. Ik kijk op mijn telefoon 17:10. Ik heb half 6 bij koen afgesproken. Ik heb nog 20 minuten en het is 10 minuten fietsen naar koen. Ik hoef niks te eten want dat doen we al bij koen namelijk. Ik pak de spullen die ik nodig heb en gooi ze in een tas. Zonnebrand, een handdoek, zonnebril, oplader, telefoon en nog wel andere belangrijke dingen stop ik erin. Ik kijk op de klok 17:20. Ik pak mijn telefoon en open whatsapp. Ik open de chat met koen en zie dat hij zijn adres heeft doorgestuurd. Mooi. Ik loop naar de schuur en pak mijn fiets. Als ik eindelijk op het garage pad ben stap ik op mijn fiets en fiets naar koen. 

'Heyy matt! zegt koen als hij de deur van zijn huis opendoet. Het is een enorme villa. Ik dacht dat robbie een grapje maakte over dat hij in een villa woonde maar het is dus echt zo. Ik kijk om me heen. Het huis is wel tien keer zo groter dan mijn huis. Als we de woonkamer binnenkomen zit robbie op de bank. Op de andere bank zitten waarschijnlijk koen's ouders. 'Mam, pap, dit is matthyas' zegt koen en hij wijst naar mij. 'Hallo' zeg ik. 'Hallo matthyas leuk dat je er bent' zegt de vader van koen 'noem me maar alexander'. 'Hallo alexander' zeg ik en ik schud hem de hand. Dan staat ook zijn moeder op. 'Welkom matthyas in ons huis' zegt ze.