Two choices, one man

Hoofdstuk 11

Pov Matthy

Ik weet niet hoelang we al zitten te lezen maar het duurt een eeuwigheid en als ik eerlijk ben ben ik er een beetje klaar mee. Het boek is niet te doen en ik weet niet of ik het nog langer ga volhouden. Het is niet normaal saai. Het gaat over de middeleeuwen. Ja, niet bepaald mijn genre als ik een boek lees. Volgens mij is milo er ook een beetje klaar mee want hij zucht nu wel heel veel keer in een minuut. Soms zie ik een chat van milan verschijnen, waarschijnlijk vraagt hij zich af of ik nog niet verkracht ben. Ik vind het zelf ook nog bijzonder dat ik hier nog heel en zonder trauma's in milo zijn bed lig. Hoe hij zaterdag naar mij keek is niet te omschrijven. Ik kan het nog steeds niet plaatsen in mijn hoofd. Als ik nog een chat van milan krijg leg ik mijn boek op mijn schoot en open ik de chat met milan. Het bestaat allemaal uit: 'Ben je oké? Heeft hij je heel gelaten? Ik denk dat hij heel erg bezorgt is en als ik hem was zou ik dat ook zijn. Ik typ snel een berichtje terug dat ik nog heel ben en dat alles goed gaat. 'Ben je je vriendje aan het appen? vraagt milo geïrriteerd. 'Hij is mijn vriend niet' zeg ik geïrriteerd terug. Even klaart milo's gezicht op maar dat is ook niet voor lang. Ik leg mijn telefoon naast mij neer en pak mijn boek om weer te beginnen met lezen. Terwijl ik aan het zoeken ben waar ik eigenlijk ben gebleven voel ik twee ogen mijn ziel in staren. Als blikken konden doden was ik nu morsdood geweest. Ik negeer milo compleet en volgens mij is hij het daar niet mee eens. 'Je weet dat je veel beter kan krijgen, toch? zegt milo. 'Oh, is dat zo? vraag ik uitdagend. Ik kijk nog steeds in mijn boek. Eigenlijk ben ik helemaal niet aan het lezen omdat ik geeneens meer weet waar ik ben gebleven. Ik doe het alleen om milo nog meer te irriteren en het voelt heerlijk. 'Ja, dat is zo' zegt milo terwijl hij mijn boek aan de kant legt. 'En jij denkt dat jij beter bent dan 'mijn vriend' zegt ik en ik gebaar aanhalingstekens met mijn handen als ik 'mijn vriend' zeg. 'Veel beter dan dat' zegt milo en hij komt langzaam naar mij toe. 'Je haat mij milo, je pest mij, ik haat jou en jij haat mij, meer ook niet' zeg ik en ik wil mijn boek weer pakken om weer verder te gaan lezen maar ik wordt tegengehouden. 'Wie zegt dat ik jou haat? vraagt milo. 'Je hele lichaamstaal straalt dat uit' zeg ik en eindelijk slaag ik erin om mijn boek te pakken. 'Mmm' humt milo en hij hangt zowat over mij heen. 'Kan je even weggaan ik probeer te lezen' zeg ik en ik probeer mijn lach zo goed mogelijk in te houden, wat eigenlijk maar moeilijk gaat. Ik zoek met mijn ogen waar ik verder ben gebleven en kan eindelijk rustig verder lezen. Ineens gaat de deur met een ruk open. 'Milo ik vroeg me af-Oh' zegt een vrouw met lang blond haar. Ik neem aan dat dat milo's moeder is. 'En wie is dat? vraagt ze aan milo alsof ik hier niet ben. 'Matthyas' zegt milo 'we moeten samen een project maken voor school'. 'Oh, ik heb hem hier nog nooit eerder gezien' zegt de vrouw en ze komt naar het bed toegelopen. 'Hallo, ik ben charlie, de moeder van milo' zegt charlie en ze steekt haar hand uit. 'Matthyas' zeg ik en ik leg mijn hand in de hare. 'Wat leuk dat je er bent matthyas, wil je hier blijven eten? vraagt charlie. Ik kijk naar milo. Ik weet niet of hij wil dat ik blijf eten. Hij kijkt me met een blik aan waar ik niks mee kan. 'Nee, misschien een andere keer maar ik moet snel naar huis' lieg ik. Aan de ene kant wil ik wel blijven eten maar aan de andere kant vind ik het ook eng om met het gezin van milo en milo zelf aan één tafel te zitten. 'Jammer zeg, misschien de volgende keer inderdaad' lacht ze en ze loopt weer uit milo's kamer. Milo laat zich achterover op het bed vallen en kreunt. Ik zal je zeggen het zag er niet verkeerd uit. Hij legt zijn handen op zijn hoofd. Ik pak mijn laptop en begin alles in mijn tas te doen aangezien het toch al weer laat is geworden. Als milo door heeft dat ik mijn spullen aan het inpakken ben zit hij ineens kaarsrecht op zijn bed. 'Wat ben je aan het doen? vraagt milo terwijl hij dondersgoed weet wat ik aan het doen ben. 'Spullen pakken' zeg ik en ik rits mijn tas dicht. 'Ik zal maar eens gaan' zeg ik en ik pak mijn telefoon nog van het bed af. 'Ja' zegt milo en hij loopt naar zijn deur en hij opent hem. Hij laat mij voor en sluit de deur achter zich. Hij loopt de trap af en ik volg zijn voorbeeld. Als we samen in de gang staan trek ik mijn schoenen en mijn jas aan. 'Het was leuk' zegt milo. 'Ja, een hele dag lekker lezen uit een saai boek' lach ik en ik weet geeneens waarom ik die opmerking maakte. Milo lacht zachtjes. 'We moeten weer een keer afspreken voor dat verslag' zegt hij. Ik weet niet of hij het voor het verslag doet of dat hij wil dat we afspreken. 'Is goed' zeg ik. We lopen samen naar de voordeur. Milo doet de voordeur open en ik stap op het garage pad. 'Nou doei' zeg ik terwijl ik weg wil lopen wordt ik teruggetrokken aan mijn arm. Ik kijk vragend op. Ineens voel ik milo's lippen op de mijne. Ik wil terugtrekken maar mijn hart zegt iets heel anders. Ik trek terug en milo laat mijn arm los. 'Doei, matthyas' zegt milo en hij loopt terug naar de voordeur. Hij kijkt nog een keer om voordat hij de voordeur met een klap dichtslaat. Wat de fuck is er zojuist gebeurd?