Harry Potter öksüz bir çocuk olarak kaldığında artık tek sığınağı babası James Potter'dı. O serin yaz gecesinde, kehanetten sonra ikinci defa kaderi yazılmış ve çarklar yeni oyunlar için dönmeye başlamıştı.
harry potter series \ au
başlangıç: 18.0...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
31.07.1991 | 10 Yıl Sonra
Tak, tak tak, tak... "Harry! Harry, uyan tatlım!" Tak, tak tak tak... "Hadi ama! Heyecandan gece boyu uyuyamamışken şimdi kalkmıyor musun? Alışverişe tek başıma mı gideyim yani?" Tak, tak tak— kapı aniden açıldığında Harry gülümseyen bir suratla onu karşıladı.
"Uyanığım!" dedikten sonra karşısındaki kadına üzerini gösterdi. "Hatta giyindim bile!"
"Aferin sana." Capella gülümsedi ve Harry'nin kuzguni saçlarını okşayarak ona elini uzattı. "Tut bakalım elimi." Harry sırıtarak elini tuttuğunda birlikte merdivenlerden aşağıya inmeye başladılar. Capella ne kadar sakinse, Harry de bi' o kadar heyecanlıydı çünkü dün Hogwarts mektubunu almıştı ve bugün Diagon Yolu'na, hep birlikte alışverişe gideceklerdi.
Salona indiklerine mis gibi kokular Harry'nin ciğerlerini doldurdu. Kahvaltı masasında oturan babasını ve onun en yakın arkadaşı Sirius'u -kendisi vaftiz babasıydı- görünce adeta gözleri parladı. Doğduğu ilk günden beri hep yanında olan bu insanlara Harry hayranlık duyuyordu. İdolleri babası ve Sirius'du.
"Sonunda doğum günü çocuğu aramıza katıldı!" diyerek oturduğu sandalyeyi geriye çekti ve kollarını iki yana açtı James. Harry, Capella'nın elini bırakarak babasına doğru koşturdu ve kucağına tırmanarak boynuna sarıldı. "Doğum günün kutlu olsun oğlum..."
Babasının kolları arasında kendini hep güçlü hissederdi Harry. Sanki o kolların arasına girdiğinde kimse ona ulaşamazmış, zarar veremezmiş gibi içi güvenle dolardı.
Harry, yüzünde hayran olunası bir gülümseme ile geriye çekildiğinde babası yanaklarından öptü ve onu koltuk altlarından kaldırarak kucağından indirdi. Harry bu sefer kendisine kollarını açan Sirius'a koşturduğunda Capella bu manzarayı yüzünde buruk bir tebessümle izliyordu.
Harry'nin annesi Lily, onun en yakın arkadaşıydı ve on yıl önce onu kaybetmişlerdi. Eğer kadın o koruma büyüsünü yapmış olmasaydı Harry de yanlarında olmayacaktı ve Capella o gece James'i dışarıya çıkarmasaydı o da... Bu ihtimaller can yakıcıydı ve aradan yıllar geçmesine rağmen kimsenin kabuslarından çıkmamıştı.
