6. bölüm

16 1 0
                                    

Sabah erkenden kalkıp havaalanına gelmiştim. Ama yinede geç kalmayı başarmıştım. Hızlı adımlarla hemen uçağa bindim neyse ki yetişmiştim.

Uçağa bindiğimde uyumaya karar verdim . Ama uyuyamıyordum çünkü bir çocuk sabahtan beri ağlıyordu.

Bütün bu zorluklara rağmen sonunda Antalya ya gelmiştim. Uçaktan indiğimde karşımda annemgili gördüm.

- Anne !

Dedim ve hemen sarıldım. Karşılamaya geleceklerini bilmiyordum.

- Niye geliceginizi söylemediniz.

Dedim.

- Sürpriz yapmak istedik.

Dedi babam . Hemen ona ve ablama da sarıldım ve arabaya doğru ilerledik.
Arabaya bindiğimizde beni soru yağmuruna tuttular;

- Orası nasıl soğuk mu?

- Yemek yiyor musun?

- Alışabildin mi?

- insanlar nasıl iyi mi?

Bunalmıştım.

- Ay yeter teker teker gelin. Evet iyi alışabildim siz merak etmeyin. Ve evet soğuk hiç böyle beklemiyordum. Yanıma biraz kalın kıyafet alsam iyi olucak.

Dedim. Daha sonra annem hasta olmamam için bir kaç şey daha söyledikten sonra sonunda eve varabilmiştik.

Bugün dinlenicektim alışveriş yapmaya yarın giderdim.

- Eylül kızım demeyi unuttum akşam yemeğe teyzenleri çağırdım haberin olsun.

Dedi annem.

- Tamam anne.

Odama geldiğimde eşyaları dağılmış halde gördüm.

- Anne benim odama küçük çocukları mı soktun sen!

Diye bağırdım resmen odamın içine etmişlerdi.

- Yoo!

Diye seslendi annem. Yalan söylüyordu çok belliydi. Daha fazla bir şey demeden üstümü değiştirdim. Ve zil çaldı. Hemen koşup kapıya baktım.

Kapıyı açtığımda teyzemleri gördüm.

- Teyze!

Diyerek sarıldım hemen sonrada kuzenlerime. Fatma teyzemin iki tane çocuğu vardı. Birisi Eda benden iki yaş büyüktü. Diğeri de Eymen o daha 10 yaşındaydı çok tatlıydı.

Herkese sarıldıktan sonra yemek masasına geçtik.

- Ee nasıl oralar teyzem iyi mi?

- İyi teyze iyi.

Dedim. Yemek yedikten sonra biraz kuzenlerime vakit geçirdik ve onların gitme zamanı gelmişti.

- Görüşürüz teyze.

- Görüşürüz teyzecim kendine iyi bak olur mu?

- Tamam.

Dedim ve gittiler. Onlar gittikten sonrada çok yorgun olduğum için uyumuştum. Uçak beni çok yormustu.

Sabah uyanıp kahvaltımı yapıp direkt çıkmıştım. Çok işim vardı kendime kıyafet ,ayakkabı ve çanta bulmalıydım

Alpay'a da hediye.

Alışveriş merkezine geldiğimde belki de yüz tane yere girmiştim ama hiç güzel bir şey bulamamıştım. Son olarak bir yer kalmıştı son umudum olarak oraya bakıcaktım.

MiralHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin