Kusursuz Denek. 1

Bölüm 9

Yağmur botlarına sulu çamuru sıçratırken hızlı seri adımlarla Cemal Elvanı uzaklaştırdı arabanın arka koltuğuna Elvan'ı yerleştirirken Elvan "öldü mü sence katil oldum katil,.. oldum"

Cemal sinirle ve panikle eliyle ağzını kapayarak susmasını ve sakin olmasını temenni etti, sürücü koltuğuna geçti " Elvan o hak etmişti sen bunu küçük bir çocuk için yaptın "

Arkada ağlama sesleri hızlı soluk alıp vermeye dönüşürken Cemal dikiz aynasından izlemekle yetindi  itiraf etmeliydi bu kadar çabuk sonuç almak elini ayağına dolamıştı bu işten Elvan'ın en az zararı alarak çıkması istiyordu, Plana sadık kalıp onun için hazırlattığı pasaport ve kimlik belgelerini evinde çekmecesinde saklıyordu.

Eve vardıklarında arabayı binanın baya gerisinde bıraktı Elvan'ın normal hayat akışında bir birey gibi dijital ayak izleri bırakması gerekiyordu arabadan çıkmadan ona dönüp " Elvan sana yardım etmemi istiyorsan beni dinlemelisin beni anlıyor musun ? inan bana bu yaptığını kimse anlamayacak sana hak verenler olurken seni hapisten alı koyamaz bu yaptığın bunun adaleti kendin sağlaman gibi durumların arkasına atsak bile birinin öldürmenin hiç bir karşılığı olamaz yargılanacaksın ve cezaevini atılırsan hayatın biter beni dinle !"

Elvan tüm bu sözler karşılığında hızlı hızlı nefes alıp verip gözyaşları yağmur gibi yağmaya başladı " ne yaptım ben "

Cemal sinirlenmeye başladı ama bunu ona yansıtmadan soğuk kanlı davranması gerekiyordu Miligran sonucunu almıştı...

Elvan, evin yakınında ki bir zincir markete girerek normal bir alışveriş yapıp kredi kartı ile ödemesi dijital ayak izi bırakması gerekiyordu alışverişten önce instagram sayfasında normal bir hikayede paylaştı. böylelikle hayatı normal akışında gibi görünecekti. Alışveriş poşetleri ile marketten çıkınca uyuşuk gibi hissettiği sinirleri sakinleştiricinin etkisinden yavaş yavaş kurtulmaya çalışıyordu, eve çıkarken zihni insanı duygulara ve mantığa geri dönme çabasındaydı  bir takım sorular su yüzüne çıkmaya başladı" Cemal neden bana yardım ediyor nereden bildi o sokakta olduğumu ??..."

Apartmanın otomatik ışıkları teker teker yanarken merdiveni çıkmanın verdiği zaman kırıntısı bu sorguları güçlendirdi, sokaktan gelen ambulans sirenleri kalbini ağzına getirmiş öyle güçlü çarpıyordu ki kalbini elleriyle tutup sakinleştirmek istedi evine çıktı Cemal, kapıyı çoktan açmış gelişinden duygularını tahmin etmeye sorgulamaya başladı " neden asansöre binmedin??"

Elvan, bakışlarını kaldırdı ve sessizce bir iki saniye bakıştı ölü ruhlu bir bakış attıktan sonra dizlerinin önüne poşetlerle çömelerek tekrar ağlamaya başladı Cemal koşar adım onun yanına gidip çömelerek " sakin ol sakin... bak böyle yaparsan durumu anında belli edersin Elvan !!!"

kollarından tutup ayağa kaldırdı, poşetler zeminde dururken onlar çoktan kapı eşiğinden geçmişti.

Cemal, onun için sakinleştirici bir ilaç verip uyumaya gönderdi pencere önünde olacakların sıralamasını aklıdan geçirdi, gelişmeleri tuttuğu defteri çantasından çıkardı Elvan'ı tekrar kontrol ettikten sonra yazmaya başladı.

"vaka  gerçekleşti "

"kirli kıyafetler "

10 dakika önce onun kan bulaşmış kıyafetlerini bir kaç günlük gıda atığı ile ayrı  ayrı poşetlemiş bu gıda atıklarını poşetlerin en üstüne koyarak kapatmıştı atıkları günler öncesinden biriktirmek bunu kolaylaştırmış hepsini belli aralıklarla çöp kamyonuna attı.

"bu aşamada onu yaptığı şeyin doğruluğa inandırmak" 

Deneyinin  son ve en zor kısmı buydu aslında denekte ki psikolojiye bağlı. Elvan'ın karakteri burada devreye giriyordu geçmiş travmaları bunu kolaylaştırsa da Cemal her türlü adımı gözlemlemek için yanından ayrılmamalıydı. Cinayetin üzerinden beş saat geçmişti, ya hala cesedi bulamadılar yada Elvan'ı aramak akıllarına henüz gelmemişti.

bir saat kadar sonra  Elvan, ayaklarını sürüye sürüye  salona geçti Cemal, laptop başındaydı 

"neden bana yardım ediyorsun"

Cemal ellerini klavyeden yavaşça çekti gözlüğü indirip " daha iyi misin ?"

"Sana bir soru sordum !!!" 

"yoksa... yoksa bana şantaj mı yapacaksın söyle "

Cemal tepkisiz duygusuz bir bakışla onu incelerken içinden Elvan'a bir acıma duygusu çıkıverdi gözleri kanlanmış saçları karmakarışık düzensiz nefes alıp veren bu insanı sırf kendi merakı ve hazzı için nelere itmişti, Elvan paranoyaklık seviyesine gelmeden durumu kontrol altına almalıydı bunları düşünmek  için  artık geri dönülemez adımlar attığını hatırladı.

" pekala.. konuşmama izin verirsen eğer sana açıklayacağım."

Elvan hala ayaktaydı, yavaşça koltuğa bıraktı kendini elini, ağzından bir şeyler kaçacakmış gibi ağzına kapadı gözlerini kapadı açtı ve ona dönerek açıklamasını dinlemek istedi.

" Elvan, ben.. benim annemi de defalarca barıştırıp aynı  eve koydular o adamla, ama olmadı annemi bile bile ölüme yolladılar çürük bir evliliğin üstüne defalarca beton attılar sonunda annemin o betonların arasında ölümüne şahit oldum, ben... ben sadece bir çocuğun ve kadının hayatından bir pisliği eksilttiğin için sana yardım ediyorum bunun için ceza almanı istemiyorum bu hiç adil değil anlıyor musun O... o, adamın ölmesi yok olup gitmesi gerekiyordu "

Elvan gözleri nemli Cemal'i dinlerken başını iki yana kuvvetle  sarsmaya,

"hayır, hayır , hayır bu hiç bir şekilde beni paklamaz Cemal insanın öldüğü hiç bir dava haklı değildir"

Cemal " Elvan, " laptopu kenara bırakıp ellerini tuttu" Olan oldu ve bu geri alınamaz hey..hey kendine gel "

Elvan çoktan gözyaşlarına ve hıçkırıklara boğulmuş dizlerini kendine çekmiş ağlıyordu.

"ne yaptım ben bittim artık geri dönüşü  yok hayatım bitti"

Cemal  verdiği ilaçtan bir doz daha  mı verse diye düşündü ama etkisi geçince yine kişinin kendi düşünceleri su yüzüne çıkacaktı hayır bunu Elvan'ın kabul kabul etmesi gerekiyordu.

"Hayır Elvan, bitmedi bak ben sana yardım edeceğim lütfen dediklerimi yap ve en azından sebep olduğun şeyi düşün artık.. o küçük kız çocuğu ve arkadaşın cehennem azabından kurtuldu o çocuğun hayatında o  pislik yuvası adam olmayacak bu onun bütün hayatına yaptığın bir iyilik gör bunu, evet seçtiğin yol doğru olmasa da artık geri dönüşü yok ve eğer kendini salarsan, hapsi bu genç yaşında geçirmek mantık dışı Elvan !!"

Elvan'ın gözyaşları kurumuş yüzünde ki o ıslaklık cildini germişti " Bana yardım et lütfen"

"Edeceğim elimden ne geliyorsa" Cemal Elvan'ı kollarıyla sardı yardım istediği değil miydi onu bu duruma getiren......

Selam  yorumlarınızı merak ediyorum bu beni yazmaya motive eden bir şey değerlendirirseniz sevinirim teşekkürler şimdiden.