Fever Dream // Hyunlix

Kan Gölü

Umarım bu bölümü kafanızda güzelce canlandırmanızı sağlayabilirim. Dikkatli okuyun, anlamadığınız yerde sorun🦋 çok soyut bir bölüm
_

_________

Hastanede 5. Gün

Parmaklarımı parmaklarına geçirmiş bir şekilde başında bekliyordum. 5 gün olmuştu ancak uyanmamıştı hala.

Neden bana olanları anlatmadı da kendine bunu yaptı? Çünkü sen onu görmeyi bile reddediyordun.

O beni seviyordu ancak ben ona bütün sevgimi verememiştim. Bencilsin.

Minho mektubu gördükten sonra videonun ne olduğunu sormuştu. Ben de olanları ona anlattım. Ve dolaylı olarak kendi hayatımdan da ona bahsetmiş oldum. Bana içten bir şekilde sarıldı.

Ben sarılmayı özel bulurum açıkçası. Hayatım boyunca sadece Seungmin'e, Hyunjin'e ve Changbin'e sarıldım. O yüzden bu sarılma beklenmedikti. Ancak garip bir şekilde ona sarılınca güvende hissettim. Aile gibi bir his? Aile böyle bir şey mi?

Chan'ı aramama kızdı aslında. Onu aradığım an gözüm dönmüştü. Ancak sonradan olayın şokunu atlatınca, daha fazla üzülmememi ve bunu hakettiğini söyledi.

Şimdi Minho, Jisung'un yanındaydı. Seungmin ise şu yeni çocuk Jeongin'in. Bende kendi kelebeğimin yanındaydım. Kanatlarını kırdığım kelebeğimin...

Ellerimin arasındaki eline küçük bir öpücük kondurdum. Ardından tekrar elini sarmalayarak kafamı yatağa dayadım.

"Lütfen artık uyan, sevgilim"

__________

°
°
°
(Hyunjin)

Burası.. soğuk bir oda gibiydi. Boşlukta, soğuk bir yer. İlerlemeye çalışıyorum. Ancak önümde bir cam var. Kapana kısılmış durumdayım.

Ölü müyüm?

Camdan yansımam gözüktü. Bütün vücudumda bir soğukluk hakim. Ten rengim daha beyaz gözüküyor. Vücudumun bazı yerlerinde küçük kesikler var. Bunlar batan cam kırıkları olmalılar.

Yüzüm daha zayıf. Göz altlarım kızarık ve morarmış, içe göçmüş durumdalar. Elmacık kemiklerim daha belirgin.

Kollarım.. işte orada. Sol bileğimde derince açık bir yarık var. Ancak kanım akmıyor. Sanki tüm kanım çekilmiş gibi. Derin, ancak tertemiz bir yarık.

Gerçekten başarmış mıydım? Burası cehennem miydi?

Camdaki yansımama bakmaya davam ederken, gözlerim arkamdaki bir görüntüye kaydı. Oraya bakmaya karar verdim. Ancak arkamı döndüğüm an başka bir yerdeydim.

Çevreme bakındım. Bir hastane odasına benziyor. Ancak duvarları siyah. Hastane yatağının üzerinde küçük bir hırka var. Ona doğru yaklaştım. Hırkayı elime aldım. Kokusu.. Felix?

Bir ağlama sesi duydum. Arkamdan geliyordu. Sesin geldiği yere dönüp baktığımda, odanın kapısına yaslanmış benim bedenim vardı?

Ağlıyordum. Bu kişinin ben olduğuna emindim ancak... Onun kolları sarılı ve yaralar içindeydi. Saçları benimkinden daha uzundu. Ama o bendim işte!

"Özür dilerim.."

O beni görmüyordu. Kimden özür diliyordu? Onu izlemeye devam ettim. Yani beni (?) İzlemeye devam ettim.