Beyaz Cadı

9.Bölüm

Orman Ruhu bunu der demez Gwyndolyn yüzünü tiksinç bir şekilde ekşiltti.Gregory ise bön bön ona doğru bakmaya başladı.Gwyndolyn kısa bir süre sonra bakışlarını düzeltti ve biraz daha sakin bir ifade ile bakmaya başladı

Aslında içinde bunu inkar edip,Orman Ruhuna patlamak vardı ama nedensizce hem ona sanki bu doğru bir bilgiymişte Gwyndolyn bunu inkar ediyormuş gibi geliyordu hemde Bilmediği bir canlıyı öfkelendirmek istemiyordu.Geri kalan hayatını bir ağaç olarak geçirmek istemiyordu

"Ben...Cadı değilim..."

"Doğru söylüyor! Ablam bir cadı değil! O asla büyü yapmadı ve o dul koca karılardan değil"

"Cadıların sadece Dul koca karılardan olduğunu mu zannediyorsun?"dedi kısa boylu Orman Ruhu sert bir sesle

"İnsan Masalları"diye yanıtladı onu büyük olan

Orman Ruhu bu sefer Gwnydolyn'in gözlerinin içine doğru kımıldamadan dik dik bakmaya başladı.Gwyndolyn olduğu yerde bir sağa bir sola doğru bakıp duruyordu sonrasında ise Orman Ruhu ile gözleri birleştiğinde.Yüzündeki ifade aniden donuk bir hâl aldı ve olduğu yerde kendini doğrultarak dimdik durdu.Ağızı hafiften açık bir biçimde hipnotize olmuştu.Hem Orman Ruhu hemde kendisinin gözleri beyaz renkte parlamaya başladı

Gregory ise hayran hayran ikisini de izliyordu

Bu olay en fazla 2 dakika sürdü ve sonrasında hemen kesildi.Gwyndolyn olduğu yerde eğildi ve başını tutmaya başladı

"Sen bana ne yaptın?"dedi yorgun bir sesle

"Korkacak bir şey yok.Senin anılarına girerek tüm hayatını gözden geçirdim"

Gwyndolyn olduğu yerde duraksadı.Tüm hayatını gözden geçirmek mi demişti o? 'Mükemmel! Orman Ruhu artık tüm hayatımı ve yaşantımı da biliyor' diye şikayet etti Gwyndolyn zihninden

"Gördüklerim...Evet...Bu içindeki durmak bilmez öfkeyi kanıtlar nitelikte"

"Öfke mi? Ne öfkesi be-"diyemeden Orman Ruhu sözünü,elini Gwyndolyn'in dudaklarının tam üzerine koymuş bir biçimde koyarak kesti.Bakışlarından artık bu durumdan sıkılmaya başladığını belli ediyordu

"Kendini kandırmaya çalışma evlat.İçindeki öfkeyi reddetmek sana sadece daha büyük zararlar verir"

Orman Ruhu bunu der demez Gwyndolyn hem şaşırmış hemde korkmuştu.Orman Ruhu kesinlikle haklıydı.Gwyndolyn kesinlikle hayatından nefret ediyordu ama bu fakir olmalarından değildi.Köydeki diğer herkesin pis davranışları yüzündendi.Onları sürekli dışlamaları,arkalarından konuşmalarını ve dalga geçmelerinden nefret ediyordu

Ancak bu kadar öfkeli olduğunu ve öfkesinin bu kadar tehlikeli olabileceğini düşünmemişti

'Umarım bu köyde korkunç bir yangın olur da hepinizin o solucan deliklerini diri diri yakar' diye içinden lanet ettikten sonra Eleanor'un elindeki kumaşın yanması veya Francis ve arkadaşlarına kuzgunlar saldırdığında bundan aşırı zevk alması ve hatta 'Umarım,O Kuzgunlar gözlerini oyar ve Boğazını parçalar' diye sessizce lanet edişini hatırladı

Gwyndolyn,O yaşanan iki olayı garip bulsa da o anda öfkesinden dolayı mantıklı düşünememişti.Gwyndolyn her zaman öfkelenir her zaman lanet ederdi ancak lanet ettikten hemen hemen sonra bu isteklerinin gerçekleşmesi...

Şimdi aklına geldikçe gözlerinin fal taşı gibi açılmasına engel olamıyordu

Şaşkın şaşkın Orman Ruhuna baktı.Orman Ruhunun yüzündeki sıkkın ifade gitmiş onun yerine daha sakin ve daha duruk bakışlar almıştı