B.6 Izdırapların En Acısı

90 4 27
                                    


Kendinden çok sevdiğini kaybedecek raddeye geldiğinde anlıyordu insan, korkunun ne olduğunu.

Acının ne olduğunu öğrendiğim gece, ölümle yüzleştiğim geceydi. Ölümle yüz yüze gelmiş, ölümü kollarımın arasına almıştım.

Ölüm benden kız kardeşimi almıştı. Ölüm tek bir gecede beni kimsesiz, yapayalnız ve bir başıma bırakmıştı.

Ölüm, bana her seferinde sevdiklerimi almak için geliyordu.

Bunu fark ettiğim an, yine kollarımın arasında sevdiğimin olduğu andı.

Oğuz, benim iç sızım.

Kollarımın arasındaki kana bulanmış beden, sevdiğim adamdan başkasına ait değildi

Kollarımın arasındaki kana bulanmış beden, sevdiğim adamdan başkasına ait değildi

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Çağan Şengül- N'olur gitme

Sezen Aksu- Bırak beni

Jehan Barbur- Kendime

Oğuz'un kafası omzuma düşerken, dehşetle karnından sızan kana bakıyordum. Kendime bile ulaşmayan sesimle adını bir kez daha zikrettim. "Oğuz." Acı içinde inlerken, zar zor nefes alıyordu. Panik her yerdeydi, hissettiğim korku bütün bedenimi esir almıştı. Elim yanağına giderken, ona bakıyordum. "Oğuz, cevap versene bana." Gözleri kapalıyken nefes sesini bile duyamıyordum. Panik beni kendime getirirken kafasını göğsüme yasladım.

"Oğuz, Oğuz aç gözlerini!" Yarasından sızan kana elimi bastırırken, acıyla haykırdım. "Yardım edin!" Ağlamaya başlarken ona daha da sıkı sarıldım. "Oğuz, lütfen aç gözlerini lütfen!" Yanıma gelen kişiyle birlikte ağlayarak ona baktım. "Arşın yardım et! Ölüyor o lütfen!" Arşın ve Batu hızla Oğuz'u kaldırıp ilerletirken, sendeleyerek ayağa kalktım. Arka kapıyı açıp otururken, Oğuz'u yanıma bıraktılar. Başını göğsüme yaslarken sıkı sıkı sarılıp, atkımı kanayan yarasına bastırdım.

Arşın hızla arabayı çalıştırırken delirmiş gibi ağlıyordum. Diğer elimle alnına düşen saç tutamlarını iterken kokusunu içime çektim. "Sevgilim, lütfen. Lütfen ölme olur mu?" Ağlayarak Arşın'a baktım. "Yalvarıyorum hızlı sür. Onu kaybedemem!" Arşın daha da hızlanırken çenemi Oğuz'un saçlarına bastırdım. "Lütfen ölme, yaşatma bana bunu. Beni yine sensiz bırakma. Oğuz gerekirse git, ama n'olur ölme. Seni çok seviyorum, seni her şeyden çok seviyorum. Bırakma beni." İnleyen sesiyle birlikte gözyaşlarım daha da hızlandı.

Ona sıkı sıkı sarılırken konuşmaya devam ettim. "Ölmeyeceksin, buna izin vermeyeceğim tamam mı? Beni bırakıp gidemezsin. Yalvarıyorum, bana bir daha yaşatma bunu. Sana nasıl dayanırım ben?" Zorlukla çıkan sesiyle birlikte, gözümden akan yaşlar suratını ıslattı. "Beni affedebilecek misin?" Saçlarının tepesine öpücük kondururken ağlıyordum. "Affederim, sen yeter ki ölme."

Araba ani frenle dururken, Oğuz'u daha sıkı kavradım. Arşın hızla arka kapıyı açarken Batu'nun bağırışını duydum. "Sedye getirin, yaralı var!" Arşın ve Batu, Oğuz'a destek olurken arkalarından bende hızlıca arabadan çıktım. Elimdeki kana bulanmış atkım yerde sürünüyordu. Oğuz'u sedyeye yatırırlarken, sol elini sıkı sıkı tuttum. Ağlarken nefes nefeseydim. "Ben buradayım! Ölmeyeceksin tamam mı? Ben seni bekleyeceğim, bana geri gel." Kapılar kapanırken zorlukla ayakta durdum. Elimdeki atkı yere düşerken, ellerime baktım.

VEDA RESİTALİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin