Yankı

DUVAR

"Işık herkesi parlak gösterir.Bir insanı gerçekten tanımak istiyorsanız ona karanlığın en siyah olduğu anda bakın." -Vagusstoff ve Konuşan Ampül

Ferit aylar sonra ilk kez gece ilaç almadan uyumuş sabahı ise huzurlu uyanmıştı.İçindeki o belirsizlik bitmek üzereymiş gibi hissediyordu.Yaşanılanları düşündükçe nefes alamadığı o evreyi atlamış gibiydi.

Uzun zaman sonra nefes alabilmişti Ferit çünkü Seyran'ın nefesini hissetmişti,kokusunu.Biraz yatakta oyalandıktan sonra Latif Bey'i bulabilmek için odadan çıktı.Kahvaltı saati gelmeden onunla konuşmak istiyordu.

-Latif Bey günaydın ben de sizi arıyordum.

-Günaydın küçük beyim hayır olsun.

-E size bir şey soracağım?

-Tabii buyurun.

-Seyran'a o tokaları neden gönderdiniz?

Latif Bey Ferit'in sorusu karşısında afallamıştı.

-Siz Seyran Hanım ile mi görüştünüz?

-Bence sorumun cevabı bu değil.

-Evet o tokaları ben gönderdim.

-Ve?

-Ferit Bey'im bunu söylemek için çok erken hatta ağam duysa belki kızar da bana ama uzun zamandır Seyran Hanım'ın tasarımlarını biz satın alıyoruz.

-Hangi tasarımları?

-Seyran Hanım şu an internet üzerinden takı tasarlayıp bunları satıyor başta bunları tasarlayanların Seyran olduğunu duyunca biz de çok şaşırmıştık.Büyüleyiciler.

Ferit duydukları karşısında şaşırmıştı.

-Ama hala tokalarla olan bağlantısını çözemiyorum Latif Bey.

-Ağam Seyran Hanım ile çalışmak istiyor Ferit.Ama eminim ki Seyran bunu asla kabul etmeyecek.

-Zaten.

-O yüzden Seyran ile bir bağ kurmaya çalışıyorum ama lütfen tokaların elime nasıl ulaştığını sormayın henüz bunu söyleyemem.

                                                                                  ***

Seyran gece karşılaştığı manzara karşısında mutluluğuna engel olamamıştı.Ferit'in hala onu sevebiliyor olma düşüncesi bile içindeki kelebekleri yeşertmeye yetmişti.Ama artık hiçbir şey eskisi olamazdı Seyran bunun farkındaydı.İçindeki gelgitler,yaşadıkları Seyran için artık kapanmayacak yaralara yol açmıştı.Biraz nefes almak için verandaya çıktı hava mis gibiydi.

-Günaydın Seyran,bize eşlik etsene.

-Günaydınn Demir ailesi.Size eşlik etmek çok isterdim ama kahvaltı yapmıyorum biliyorsunuz.

-Çay iç bari gel.

Seyran masaya doğru yöneldi Derin'i öptü.

-Oh neler hazırlamışssın böyle.

-Seyrann yüzündeki bu mutluluğun sebebini de bizimle paylaşmak ister misin?

-Yooo mutlu muyum? Bir şey yok.

Seyran inkar etmeye çalışsada yanakları kızarmaya başlamış,gözlerinin içi parlıyordu.Biraz kahvaltı masasında oturduktan sonra Kaan ve Derin hava almaya çıktılar.Aslı ve Seyran'da kahve içmek için koltuğa geçtikler.

-E Seyran önce hangisini anlatmak istersin? Ferit ile tesadüf görüşmeni mi yoksa bu mutluluğunu mu?

-Ya dün anlattım işte mezarlıkta karşılaştık başka bir şey olmadı.Ayrıca mutlusun deyip durma kendimi kötü hissediyorum.