"Bir süre sonra da neye üzüldüğünü bile unuttu."-Aşk ve Gurur
Seyran kapıyı açtığında gördüğü kişi karşısında adeta donmuş kalmıştı.Çünkü onun nerede olduğu bilecek kimse yoktu,sinyal alınmasın diye bir süre telefon bile kullanmamıştı oysa ki.Şaşkınlığını bir süre sürdürmeye devam etse de gözleriyle Latif Bey'i içeri davet etti.
-Lütfen buyrun.
-Teşekkür ederim Seyran Hanım.
Seyran Latif Bey'in paltosunu ve kasketini aldıktan sonra uzun bir süre göz göze baktılar daha sonra durumu toparlamak adına Seyran rahatsızca oldukça uzak bir koltuğa geçti.
-Latif Bey size ne ikram ediyim?
-Ha hayır bir şey istemiyorum Seyran Hanım zaten çok vaktinizi almayacağım.
Seyran başıyla onayladıktan sonra Latif Bey'i dinlemeye başladı fakat Latif Bey sadece dikkatlice Seyran'a ve evine bakıyordu.Seyran daha fazla dayanamadı.
-Latif Bey,korkmalı mıyım?
-Hayır hayır Seyran Hanım,endişelenecek bir şey yok.
-Peki herkes iyi mi? Yalıdakiler?
-Seyran Hanım açıkçası yalı tıpkı Fazilet Hanım'ın vefatından sonraki kasvetine büründü.Ferit odasından çıkmıyor,yemeklere inmiyor odasına götürelen yemekleri bile tırtıklıyor sadece.Ağam ise geceleri hisli hisli sessizce ağlıyor Ferit'e o bile sesini çıkaramıyor artık.
-Anlıyorum tabii.. Sadece anlayamadığım tek şey Halis Bey'in istediği şey de bu değil miydi? Benim yalıdan gitmem Ferit ile ayrılmamız?
-Belki başlarda öyleydi ama Halis Ağa sizin bir çırpıda tüm olanakları bırakıp kendinize yeni bir hayat kurmanız karşısında "Hata mı ettik Latif?" gerçeğiyle yüzleşti.Seyran Hanım bakın siz kendinize yeni bir hayat kurmuşsunuz,mutlusunuz.İfakat,Gülgün hatta Asuman bunu yapamaz mıydı? Sizin kadar olmasa da onlara sunacağımız imkanlarla pek tabii yaparlardı ama onlar Korhan gücünden vazgeçemediler aslında gönülden bağlı oldukları şey kocalarına olan sevgileri değil Korhan imkanları.Sizse bu imkanları umursamadınız bile elinizin tersiyle ittiniz.Şimdi Ağa'mın neden ağladığını anlayabiliyor musunuz?
Seyran duydukları karşısında ne diyeceğini bilemez bir şekilde gülümsedi.
-Korhanların imkanları?Özür diliyorum güldüğüme bakmayın ama orası bir hapishane!
Latif Bey,Seyran'ın bu söylemine karşı kendini tutamamış yüzüne bir gülümseme yerleşmişti.Latif Bey bir süre sessizliğini koruyup başıyla Seyran'ı sessizde olsa onaylamıştı.Seyran bu sessizliğe daha fazla dayanamayıp bu gelişin sebebini daha da fazla merak etmeye başlamıştı.
-Latif Bey benim hakkımdaki düşünceleriniz için teşekkür ederim fakat eminim ki buraya bunları söylemek için gelmediniz.
-Pek tabii bunları söylemek için gelmedim.Ayrıca merak etmeyin Seyran Hanım buraya geldiğimden sizi bulduğumdan kimsenin haberi yok,olmayacakta.
-Sahi siz beni nasıl buldunuz?
Latif Bey'in yüzüne keyifli bir gülücük yerleşmişti.
-Zamanı geldiğinde hepsini anlatacağım Seyran.
Seyran Latif Bey'in ona ilk kez adıyla seslenmesinden hem tedirgin olmuş hem de rahatlamıştı.Latif Bey biraz ciddileşmiş o gülümsemesi kaybolmuştu.
-Seyran.Sana ilk kez Seyran diyorum ve belki de ilk kez sen diyorum.Ama sana yardımcı olmak için buradayım.İstediğin okul,hayat için.Sen söylemeden söyleyeyim bana ihtiyacın olmadığını biliyorum.Ama verdiğin kayıp,yaşadığın tüm o kötü süreç için buradayım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yankı
Fanfiction"Seyran uzunca bir süre yandığı ve yaktığı o yangından kurtarabilmiş miydi kendini?Küçük verandalı o evinde geride bıraktıklarıyla yeni bir hayat kurmuştu.Ta ki davetsiz bir misafir kapasını çalana dek."
