"A mari usque ad mare" -Bir denizden diğer denize
Seyran Ferit'in telefonu yüzüne kapatmasıyla resmen sarsılmıştı.Koşarak Aslı'ya sarıldı.
-Beni hiçbir zaman affetmeyecek.
-Seyran hayır yapma böyle lütfen bebeğini düşün.
-Ferit asla böyle bir şey yapmazdı tanıyorum onu meraktan deli olduğu halde kapatmazdı telefonu.
-Seyran gel bebeğim biraz sakinleş oturalım hadi toparlan birazcık.
-Hayır hayır şu an sakinleşemem.
-Seyran bana kızabilirsin belki ama verdiği tepkide haklı değil mi sence de?
-Hem de çok haklı biliyorum ama beni de anlayın lütfen öğrendiğim o an çok korktum.Bebeğime zarar vermek isteyen kişi kim bilmiyorum ve tekrardan zarar verebilirdi.Sadece ordan kaçıp kurtulmak istedim.
-Evet bunda son derece haklısın ki hormonlarının seni nasıl esir aldığını da görebiliyorum bitanem ama eminim ki Ferit'e gidip korktuğunu söyleseydin bir an bile teraddüt etmezdi.
-Ama o zamanda o mutsuz olacaktı iki arada bir derede onca şeyi düşünemezdim ki.
-En azından buraya geldiğini,iyi olduğunu,sadece korktuğun için buraya geldiğini söyleyebilirdin.
Seyran Aslı konuştukça daha da ağlıyordu.
-Tamam tamam lütfen bak Seyran sen artık bedeninde bir canlı daha taşıyorsun lütfen onu düşün.Şu an bunların hepsini onu korumak için yaptın ama kendini üzerek ona da zarar veriyorsun.
-Ferit beni anlar değil mi?Yani kızgınlığı geçince beni dinler?
-Tabii ki onu benden kat be kat daha iyi tanıyorsun Seyran o sana kıyamaz.
-Kıyamaz.
Aslı Seyran'a sarıldı.
-Hadi aşağıya in yemek saatin geliyor.
-Sen gelmiyor musun?
-Çamaşırları makineye atmam gerekiyor onları atıp geliyorum ben de.
Seyran başını sallayıp merdivenlere yöneldi.Aslı ise Ferit'e mesaj atmak için telefona sarılmıştı.
"Ferit selam ben Aslı.Bence Seyran'ı dinlemen gereken bazı konular var sana bir konum gönderiyorum dilediğin zaman gelebilirsin."
Telefondan mesajı silip aşağıya indi.
Ferit Seyran'ın sesini duyunca bir anda ne yapacağını bilemeden telefonu kapatmıştı.Hem ona çok kızgındı hem de sesini duyduğu için mutluluktan uçacaktı.Ama ağzından çıkacak herhangi bir kötü kelimeyi tahmin edemediği için kapatmakla yetinmişti.
-Abi yüzüne kapadım ya çok mu ileri gittim?
-Yani ne diyeceğini merak etmedin mi? Belki yardıma ihityacı vardı.
-Of böyle şeyler söyleme işte.Sadece ona kızgın olduğumu anlasın istiyorum.
-Seyran bunu tahmin edeilecek olgunlukta biri değil mi sence de.Biraz bekle geri ararsın.Hem sesi nasıl geliyordu?
-Tüm sinirimi alıp götürecek gibiydi.
-İyiydi yani?
-Kötü olsa kapatamazdım biliyorum kendimi.Şimdi de kapatamazdım da işte.Of Seyran of!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yankı
Fanfiction"Seyran uzunca bir süre yandığı ve yaktığı o yangından kurtarabilmiş miydi kendini?Küçük verandalı o evinde geride bıraktıklarıyla yeni bir hayat kurmuştu.Ta ki davetsiz bir misafir kapasını çalana dek."
