"Herkes aynı anda geceyi yaşar ama herkesin karanlığı farklıdır."- La Edri
Seyran ile Ferit haftalardır atölyeye gidip duruyorlardı.Lansmana yetişebilmek için neredeyse yemek yemeğe bile vakitleri kalmamıştı.Latif Bey 2 hafta sonra demiş olsada sürekli bir engel çıkıyor lansman erteliyordu.Bu süreçte Seyran günden güne halsizleşiyor bazı sabahlar yataktan bile kalkmak istemiyordu.Yine yataktan çıkmak istemediği bir sabahtaydı ama atölyeye gidip çizimlerin son haline bakması gerekiyordu.Ferit duştan çıkmış ıslak saçlarından damlayan sularla Seyran'ı ayılmaya çalışıyordu.
-Bebeğim günaydın.
-Günaydıııın.
-Bugün yine halsiz gibisin atölyeye gitmeden bir hastaneye uğryalım istersen.
-Hayır hayır iyiyim sadece hasta olacak gibiyim ondan böyleyim.
-E tamam işte olmadan gidersek belki tedbir almış oluruz.
-Feriit önce atölyedeki işleri bitirelim gideriz sonra.
Ferit Seyran'ın yanağından kocaman bir öpücük aldı.
-Kalk o zaman koca bebek geç kalıyoruz.
Seyran söylene söylene yataktan kalktı.Giyinip hemen çıktılar.
Atölyeye geldiklerinde Seyran tasarımların son halini gördü o kadar güzellerdi ki sanki kendi ilk defa görüyormuş gibi geliyordu.Ferit o sırada işlerin durumunu öğrenmek için tasarımcılarla konuşuyordu.
Seyran başının döndüğünü ve ellerinin titrediği fark etti.Lavaboya gidip elini yüzünü yıkamak istedi fakat kalkmasıyla bayılması bir oldu.
Ferit o an neye uğradığını şaşırmış bir şekilde donakalmıştı."Ambulans çağırın!" sesleri onu kendine getirmişti.Bir anda Seyran'ı kucaklayıp arabasına doğru koştu.
-Seyran aşkım bak ben burdayım.
Seyran sessiz bir şekilde "iyiyim" diyebiliyordu sadece.
-İyisin daha da iyi olacaksın.
Ferit dörtlüleri yakmış sellektör ata ata hastaneye yetişmeye çalışıyordu.Bu da Seyran'ın midesini daha da çok bulandırmıştı.
-Ferit biraz yavaş lütfen.
-Seyran çok az kaldı dayan biraz hızlı kullanmam gerekiyor.
-Böyle gitmeye devam edersen kusacağım.
-Kus istediğin gibi kusabilirsin hiç sorun değil.
Ferit ışık hızıyla hastaneye gelmiş deli gibi etrafta dolaşıp "sedye!","hemşire!","doktor!" demekten başka bir şey yapmıyordu.Seyran'ı sedyeye koyup acil bölümüne götürdüler.Ferit' dışarda beklemesini söylediler.
Ferit beklerken eli ayağına dolaşmış bir şekilde her önüne çıkan hemşireye Seyran'ı soruyordu.Biraz zaman geçtikten sonra hemşire Seyran'ı görebileceğini söyledi.
-Seyran aşkım nasılsın?Neyin varmış?Ne olmuş?
-Ferit sakin ol gayet iyiyim tansiyonum düşmüş sadece o yüzden bayılmışım.
-Oh ya Seyran aklım çıktı bir anda.
-Ya ayrıca dışarsını inlettin "karım nerde?" "o benim karım" diye.
-Karımsın Seyran değil misin?
-En son hatırladığım kadarıyla değilim.
-Valla Seyran tansiyon mansiyon dinlemem alır kucağıma nikah dairesine götürürüm şimdi seni.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yankı
Fanfic"Seyran uzunca bir süre yandığı ve yaktığı o yangından kurtarabilmiş miydi kendini?Küçük verandalı o evinde geride bıraktıklarıyla yeni bir hayat kurmuştu.Ta ki davetsiz bir misafir kapasını çalana dek."
