Yankı

SESSİZLİK-1

"Yolunu kendin yürüyebilmek için, yönünü kendin koymak zorundasın."

Ferit gözlerini hafifçe aralığında karşısında annesini gördü.Söylediklerini anlayabilmek için odağını annesine verdi ama nafile boğuk bir ses dışında bir şey duyamıyordu.

-Ferit lütfen.

-Seyran'ı buldunuz mu anne?

-Ferit.

-Seyran'ı bulmadan kimse bu odaya girmeyecek demedim mi ben anne?

-Bunu bana neden yapıyorsun?

Gülgün ağlamaya başlamıştı.Ellerini Ferit'in yüzünde gezdirdi.

-Günlerdir hatta haftalardır ağzına tek bir lokma bile koymadın Ferit senin için endişeleniyorum neden beni bizi anlamıyorsun?

Ferit annesinin elini itip yatakta doğrulmuştu anlık bir başı dönmüştü.

-Ya siz beni neden anlamıyorsun benim karım çocuğum günlerdir ortada yok başlarına bir şey mi geldi iyiler mi değiller mi hiçbir şey bilmiyorum siz ne anlatıyorsunuz ya?!

-Oğlum biz seni anlıyoruz ama Seyran'ın başına bir şey gelse dedene mutlaka haberi gelirdi.Belli ki Seyran kendisi bunu tercih etmiş.

Ferit annesinin son sözüyle resmen deliye dönmüştü.

-Çık odadan anne! Çık!

-Ferit!

-Anne hadi diyorum ya!

Hıçkırarak ağlamaya başlamıştı Ferit.Kapının önüne çökmüş olanların gerçekliğine artık anlam veremiyordu.

Hastaneye gittikleri o gece Seyran'ın bebeğine kasti olarak zarar vereceklerini öğrendiklerinde zaten yıkılmıştı Seyran'ı alıp hemen gidecekti ordan ama tek başına çıkmak zorunda kaldı.Çünkü Seyran ortalıklarda yoktu.Günlerce Seyran'ı aradı her sokakta,her cadde başında ama hiçbir yerde yoktu Seyran.Sürekli " o beni bırakıp gitmez söz verdi bana ya" diyip duruyordu ama Seyran bırakıp gitmişti Ferit'i.

Ferit kabullenmek istemese de Seyran'ın geri döneceği umudunu günden güne yitiriyordu.Bir sesini duyabilse iyi olup olmadığını bilse belki bir nebze de olsa rahatyacaktı.Ama şimdi onlara bir şey oldu korkusuyla nefes bile alamıyordu.

Bir de Suna vardı tabii aşağıda yatağından kafasını bile kaldıramayan Seyran'a yaptğı şeyin vicdan azabıyla her günü birbirinden daha da kötü olan Suna.Hırsları,kıskançlıkları belki bir gün ben de Seyran gibi sevilirim hisleri onu küçük bir bebeğin canını almak istecek kadar canavarlaştırmıştı.Gördüğü kabuslar,teyze sesleri kulağından silinmiyordu bir türlü.

Yalıyı yine bir yas havası bürümüştü.Seyran'ın gidişi en çokta Halis'i sarsmıştı aslında.Her yerde onu aratıyordu telefonu çaldığında kalbi dayanmayacak gibi nefesi kesiliyordu.Ona yaptığı haksızlıklar görmezden geldiği her an boğazında bir yumru gibi rahatsız ediyordu.Evin ışığının kaybolduğu,kahkahaların yerini gözyaşlarına bıraktığı günden beri kimse yemeğe inmiyor birbirlerinin yüzlerini bile görmüyordu.Haber siteleri,gazeteler her yerde Seyran vardı.Kaçırıldığını iddia etselerde Seyran'ın bile isteye gittiklerini içten içe biliyorlardı.

Herkes odasında kendi yasını kaçarken bir kamyon sesi geldi aşağıdan.Ferit'in bebek odası için aldığı minik aksesuar takımları gelmişti.Normal de Seyran'a sürpriz yapacaktı Ferit ama maalesef ki Seyran onları göremedi.

Mavi yazılı aksesuarlar odaya çıkarılırken herkesin gözünden sicim sicim yaşlar akıyordu.İfakat'in bile.

Birden cılız bir ses çınladı herkesin kulağında.