The football princess (dutch)

HOOFDSTUK55

*weer een maand later*

Megan kwam de trap af gerend en zag mijn koffers staan. "Waar ga je heen?" vroeg ze. Ik glimlachte naar Megan en wreef met mijn hand door haar haar heen.  "Ik een tijdje weg, op vakantie." zei ik tegen haar en had er al meteen spijt van omdat ik er echt niet tegen kon om tegen mensen te liegen. Megan glimlachte. "Mag ikke mee in de koffer? Ik pas daar makkelijk in." Ik schudde lachend mijn hoofd. "Nee, sorry Meg. Een andere keer mag je wel mee, en dan hoef je niet in de koffer."

Morgen vertrek ik dan eindelijk samen met Christopher naar Amoras. We hebben de reis moeten uitstellen door de begrafenis van Marlies maar morgen vertrekken we dan eindelijk. We hebben gelukkig ook vakantie op dit moment dus daar hoeven we ons geen zorgen over te maken.

De laatste paar weken zijn er thuis ook veel dingen veranderd. Megan en Kelsey wonen nu al een tijdje bij ons terwijl er in Nederland word gezocht naar hun vader. Ondertussen krijgen ze allebei digitaal les en zie ik ze in het weekend. Het is fijn om Kelsey nu weer een stuk vaker te zien. In het begin was het natuurlijk wel heel anders doordat we allebei nog heel erg verdrietig waren. Maar we konden gelukkig steun bij elkaar vinden. Nu moet ik Kelsey af en toe nog een beetje weten op te vrolijken, maar dat is niet al te moeilijk. Megan snapt volgens mij alleen nog niet echt wat er aan de hand is. Ze denkt dat haar moeder gewoon aan het slapen is, net als dat Doornroosje deed, vertelde ze. Ze ziet het dan ook meer als een vakantie. En ik ben daar eigenlijk ook wel heel erg blij om, want tja hoe moet je nu in hemelsnaam een kind van 6 (A/N: ik heb geen idee meer of ik al een keer heb gezegd hoe oud Megan is, maar vanaf nu is ze dus 6) uitleggen dat haar moeder is overleden en dat haar vader haar vroeger heeft achtergelaten...

"Gaan we iets leuks doen, bijvoorbeeld naar de dierentuin. Of de speeltuin." Ik keek Megan aan. Ach waarom ook niet. "Ja, is goed. Zullen we even aan Kelsey vragen of ze ook mee wilt." Megan knikte en rende al meteen voor me uit, naar de kamer van Kelsey. Ik rende snel achter haar aan en probeerde niet te veel lawaai te maken. Toen ik de kamer binnenkwam zag ik dat Megan op het bed van Kelsey zat terwijl Kelsey nog in haar bed lag. "Kelseyy, ga je mee naar de speeltuin met mij en Kaityy?" Ik zag dat Kelsey rechtop ging zitten. Ze was moe, dat zag ik al meteen aan haar. "Nu even niet Meg, een andere keer." Megan keek Kelsey aan. "Beloofd?" vroeg ze. "Beloofd."

~

Een tijdje later liep ik met Megan in het park, op weg naar de speeltuin. Ik was hier zelf eigenlijk nog nooit geweest en het verbaasde me hoe mooi de speeltuin was. Er was echt van alles. Een trampoline, schommel, glijbanen, een klimrek, een voetbal kooi, een tafeltennis tafel en nog veel meer. Ook zag alles er nog heel nieuw uit. Megan liet mijn hand los en rende naar de speeltuin. Ik ging op een bankje zitten en keek toe terwijl ze aan het spelen was.

{POV Kelsey} * Suprise suprise!! hahaha *

Ik lag in bed en had geen idee wat ik moest doen. Niet dat ik echt iets wilde doen. Ik voelde me al weken lang beroerd. Ik had geen zin meer om iets te doen. Na het nieuws dat mijn moeder was overleden stortte ik volledig in. Mentaal en Fysiek. Ik heb me uiteindelijk nog wel een tijdje groot kunnen houden wanneer Megan er bij was, omdat ze er helemaal niks van snapte. En dat doet ze nu nog steeds niet. Het gaat de laatste maand ook weer beter, nou ja niet veel maar wel ietsjes. Dankzij Kaitlynn en haar familie... En dat terwijl ze in Nederland nog druk opzoek zijn naar mijn vader... Aan de ene kant hoop ik dat ik hem nooit meer terug hoef te zien. Hij heeft ons zomaar verlaten zonder ook maar enige uitleg. Aan de andere kant hoop ik dat ze hem snel vinden omdat we da zo snel mogelijk hier weg kunnen en we de familie van Kaitlynn niet verder tot last zijn. 

Ik keek voor me uit. Ik voelde me leeg, echt leeg... Al snel stromen de tranen over mijn wangen en begint mijn lichaam weer te schokken. Ik probeer te stoppen met huilen doordat ik er zelf echt heel slecht tegen kan. Ik heb de laatste tijd al te veel gehuild... Veel te veel.

Ik hoor geklop op mijn deur maar doe geen moeit om ook maar iets te zeggen, hopend dat de persoon gewoon zo snel mogelijk weg gaat en me hier alleen laat zijn. Na een minuut word er weer op de deur geklopt. Ik geef weer geen antwoord maar deze keer word de deur open gedaan. De persoon heeft blijkbaar door dat ik aan het huilen ben want niet veel later hoor ik gehaaste voetstappen en voel ik daarna 2 armen om me heen. Ik weet al meteen van wie de armen zijn. Luke.

{ POV Luke}

Ik liep naar boven en klopte bij Kelsey aan op de deur van haar slaapkamer. Ik wist niet zeker of ze er wel zou zijn omdat Kaitlynn haar meestal ergens mee naar toe nam ofso. Er komt geen antwoord. Na een minuut klop ik opnieuw en weer hoor ik niks. Ik open de deur voorzichtig en hoor iemand snikken. Ik loop meteen naar het bed toe en sla mijn armen om Kelsey heen.

"Ssshhh, het is al goed... Het komt allemaal goed...." Ik wreef over haar rug heen en probeerde haar zo gerust te stellen. Het deed me pijn om haar zo te zien. Kelsey was altijd zo vrolijk en daar kon je nu helemaal niks meer van terug vinden.

Na een tijdje hoorde ik dat Kelsey weer rustig aan het adem halen was. Ze trok ze een beetje terug uit de omhelzing en keek me met rode wangen aan. En volgens mij kwamen die rode wangen niet door het huilen. "Sorry..." mompelde ze. Ik reikte met mijn hand naar haar kin en duwde die voorzichtig in mijn richting zodat ze me wel aan moest kijken. "Hé, je hoeft geen sorry te zeggen. Ik kwam zelf de kamer in, als ik je niet had willen troosten had ik me weer omgedraaid en was ik weer weggelopen. Maar dat doe ik niet, want ik wil je helpen Kels..."  Kelsey knipperde een paar keer met haar open en even zag ik die prachtige, heldere ogen weer. Ook zag ik een kleine glimlach. Ik liet haar kin los en stond op. "Oke, jij gaat je nu aankleden en dan gaan we iets leuks doen. Over 20 minuten verwacht ik dat je beneden bent, en maak je geen zorgen om het ontbijt. Dat regel ik namelijk allemaal wel.

***************************************

Hey guys!! Daar ben ik weer :) Ik heb nog maar 2 toetsen en dan ben ik eindelijk verlost van school!! Jihaaa! Ik heb nog geen idee of ik over ga, maar ik hoop het wel. Als ik over ga dan ga ik mijn examen jaar in dus tjaaa.... Anywayy ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vonden. Volgende hoofdstuk doe ik een stukje met nogmeer Kelsey-Luke momenten erin ( jeeej) Ik had geen zin om dat nu ook nog in dit hoofdstuk te doen omdat ik moe ben en dit hoofdstuk wilde publiceren.

-xxx- love yaaa

( sorry voor spellingfouten enzo)