The football princess (dutch)

HOOFDSTUK 21

De volgende dag werd ik wakker gemaakt door Claire. Abigail was zich al aan het douche en Claire was al opgemaakt. Ik zuchtte diep maar moest er ook wel om lachen omdat ik altijd de snelste was. Ik keek even op mijn mobiel en zag dat het lekker weer werd vandaag. Ik besloot dus maar weer ees een jurkje aan te doen aangezien dat al weer best een tijdje geleden was geweest dat ik er een aan heb gehad. Ik pakte dus maar gewoon een jurkje met een zwarte bovenkant maar de onderkant was wit met zwarte bloemen. Ik pakte nog een blauw vest en een witte sjaal. Snel pakte ik een paar schoenen en deed ze aan. Ik hoorde dat Abigail eindelijk klaar was met douche. Ondertussen kamde ik mijn haar even snel en toen Abigail de badkamer uitkwam ging ik er snel in en deed mijn make-up. Toen ik klaar was met mijn make-up liep ik de kamer weer in en zag dat Claire en Abigail al op me aan het wachten waren. "Zo ik ben klaar!" zei ik en ze stonden op. We liepen met z'n alle naar beneden. Toen we beneden aankwamen gingen we snle aan een tafel zitten en aten ons ontbijt.

"Wat gaan we vandaag allemaal doen?" Vroeg Elise ( een meisje uit mijn klas). "We gaan vandaag naar naar het Anne Frank huis, het rijksmuseum, nemo en als laatste gaan we nog even naar het vondelpark." zei mevrouw Smit. "Hoelang blijven we daar?" vroeg Elise nu weer. "Ik denk dat we daar ongeveer 1,5 uur blijven." Ik zag dat de jongens meteen begonnen te juichen. Ik was er zelf ook wel blij mee gewoon omdat ik vroeger altijd tijd doorbracht in het vondelpark. Meestal als ik gewoon even alleen wilde zijn.

Nadat Claire, Abigail en ik ons eten op hadden gegeten liepen we naar boven om onze spullen te pakken die we nodig hadden. Toen we alles hadden liepen we weer naar beneden en we waren net optijd want Mevrouw Smit wou gaan vertrekken.

We gingen eerst naar het Anne Frank huis. Het was er zoals gewoonlijk weer echt super druk. Ik was de drukte wel gewent en Luke ook maar alle andere waren alleen maar aan het zeuren dat het zo lang duurde en waren dan ook opgelucht toen we aan de beurt waren. We liepen het huis in en keken er rond. Het was echt heel indrukwekkend. We bleven er een tijdje en uiteindelijk moesten we weer weg en gingen naar het rijksmuseum.

De rest van de dag liep eigenlijk best wel snel en nu zaten we in het vondelpark. Ik zat samen met alle meisjes die ook cheerleaders zijn op een kleed langs de waterkant. We waren aan het overleggen over wat we in onze nieuwe dans routine moesten doen. Ik stond op en deed een paar pasjes. Ik deed een paar passen achteruit maar stuikelde uiteindelijk over, ja je raad het waarschijnlijk al, een voetbal... Ik wreef pijnlijk over mijn hoofd en draaide me kwaad om. Jayden stond nu vlakbij me te lachen. Toen hij klaar was met lachen keek hij me opeens heel serieus aan. "Mag ik de bal terug? " vroeg hij.

"Wat deze bal?" vroeg ik heel onschuldig terwijl ik zelf al een plan had om hem zijn bal terug te ''geven''.

"Ja, over welke bal zou ik het anders hebben?" zei hij.

Ik haalde m'n schouder op en legde de bal op de grond. Ik ademde diep in en mikte op het goal. Ik ademde weer uit en trapte de bal keihard weg, recht in het goal.

Ik draaide me weer om en liep weg, en nee ik liep niet naar Claire en Abigail ik ging even een rondje door het vondelpark lopen. Nadat ik een stuk had gelopen kwam ik bij mijn favoriete deel van het park, een heel rustig veld waar bijna nooit iemand is en in het water had je een fontijn. Ik ging weer langs de water kant zitten en deed mijn schoenen en sokken uit waarna ik mijn voeten in de vijver liet zakken. Ik sloot mijn ogen en zuchte weer eens diep uit. Pff ik heb dit echt gemist.... Dit soort dingen kan je dus niet doen in Miami. Het enige wat hier misschien een beetje op lijkt is het zwembad dat stinkt naar de chloor...

Ik bleef nog een tijdje zo zitten genietend van het weer, de rust, en gewoon van Amsterdam, tot dat ik gestoord werd.

"Mag ik erbij komen zitten?" Vroeg Jayden. Ik schudde mijn hoofd maarja de jongen is zo eigenwijs al een peuter dus het had niet echt zin, hij negeerde het gewoon en kwam naast me zitten. Hij zei daar en tegen helemaal niks. Ik begon me er na een tijdje echt aan te irriteren. "Oke maar wat kom je hier doen, was het punt niet duidelijk dat ik gewoon even alleen wilde zijn..." zei ik dus maar gewoon. "Ik wou je eigenlijk iets vragen, je hebt btw echt een mooi plekje uitgekozen, kwam je hier vroeger vaker?" vroeg hij. "Wat gaat jou dat aan."zei ik net iets te bot waar ik nu zelf ook wel een beetje van schrok. "Sorry ik bedoelde het niet zo, maar ja ik kwam hier vroeger wel vaker." Hij knikte als teken dat hij me gehoord had maar zei helemaal niks. We bleven dus allebei weer een beetje stom voor ons uit kijken terwijl ik nu best wel benieuwd was naar wat hij me eigenlijk wou gaan vragen. Toen ik doorhad dat hij nu niet meer uit zich zelf ging zeggen vroeg ik het maar gewoon: "Wat wou je eigenlijk vragen?" Eerst keek hij me niet begrijpend aan, maar daarna wist hij het weer. "oh ja, uhm ik wou eigenlijk vragen, dat schot van net was dat gepland zo in het goal?" Ik schudde lachend mijn hoofd, dit had ik wel kunnen weten. "Misschien wel... En misschien ook niet." Deze keer was het zijn beurt om lachend zijn hoofd te schudden. "Nou dan wil ik een weddenschap doen, ik wed dat jij me niet kan verslaan met voetbal. Als ik de wedstrijd win en dus ook de weddenschap dan mag ik je een dag lang rond commanderen." zei hij grijnzend. "Nou oke, as ik win mag ik jou een dag lang rond commanderen. Vanavond op het veldje waar jullie gister ook hebben gevoetbald, mijn oude klas doet ook mee las we teams gaan kiezen." zei ik. Hij knikte. "Oke, vanavond half 8." "Best..." zei ik en ik keek weer voor me uit. Jayden stond op en liep weer terug naar de rest van onze klas. Oke, vanavond ga ik dus weer een echte wedstrijd spelen en ik moet hem winnen want ik ga nog liever dood dan dat ik een dag lang Jayden zijn knechtje ben.... Hij zal me er dan me hele leven mee gaan lopen treiteren en dat wil ik dus echt niet..