Uyandığımda pencerden hafif ışık çarpıyordu yüzüme. Eskiden olsa telefonuma berkcandan günaydın mesajları gelirdi,fakat artık o da yok.
Sıcak bir duş aldıktan sonra kıyafetlerimi giyip telefonumu da elime aldıktan sonra yürüyüşe çıktım.
Hava sıcaktı fakat hafif bir rüzgar esiyordu.
Yavaşca hızımı arttırdım.Efraftaki insanlar daha doğrusu sevgililer sanki bana inat el ele tutuşuyorlar, sarılıyorlardı. Onlara bakmamak elimde değildi. Her bakışımda lanet olsun ki yine berkcanı hatırlıyorum.
Onu artık sevmiyorum lâkin bir türlü aklımdan çıkmıyor. Ayrıldığımızdan beri berkcandan ne bir arama ne de bir mesaj vardı.
Onunda beni unuttuğu kesin. Aman banane be! Unutursa unutsun. Sanki ben ona kaldım. Elimi sallasam ellisi güzelim. Gerçi berkcandan sonra birisiyle sevgili olacağımı sanmıyorum.
Onun gözlerine baktığım gibi birisine bakacağımı zannetmiyorum. Onun kokusunu başka birinde bulabileceğimi bilemiyorum. Onda bulduğum sevgiyi,aşkı başkasında bulamam.
Benim yalnızlığım her insan gibi geçici değil;MÜEBBET. Zaten her insan gibi normal olsaydım bunların hiçbiri başıma gelmezdi.
Sevmek yok artık,sarılmak yok artık,kokusunu doya doya içine çekmek yok artık..
Berkcan yok artık...
