Kabanata 5

62 2 2
                                    

Kabanata 5

I went home that afternoon.

I was never confronted that way nor bullied that way before. I was even the popular Solano daughter from my old hometown. Kinagigiliwan at kinakaibigan.

I don't have many friends. They say I looked intimidating and feisty. Si Kisses lamang ang tanging nagtagal sa aking mga kaibigan.

And Cecily, whom I never knew existed, made me look stupid right now. Kahit wala naman talaga akong ginawang kasalanan dito.

Nawaglit na nga lang sa isipan ang walang kwentang bagay na nangyari nang marinig ko ang sigaw ni Mommy mula sa kwarto nila ni Daddy sa itaas.

"Mommy?"

I hurriedly went upstairs. Nakita kong naglabas masok sina Dorothy at Ate Nancy. The look on their faces made me shiver in fear.

Hindi ko na sila tinanong nang makasalubong. Agad akong pumunta kay Mommy. She's breathless and clasping her hand on her chest while heaving. Inalalayan ko si Mommy habang hirap na hirap ito.

"Mommy!" I said panicking. "We will go to the hospital. Hold on..."

Nagpatawag ako ng ambulansya at agad namang rumesponde. I called Daddy while Mommy was inside the emergency room.

Umiiyak ako dahil sa takot at pag-aalala.

"Dad, where are you? Sinugod namin si Mommy sa ospital. She's not... looking fine." Bulong ko habang kausap si Daddy sa kabilang linya.

'I'll be back, Niki. Huwag mong iiwan diyan ang Mommy mo,' he whispered weakly.

Tumango ako at nanghinang napaupo sa waiting area.

As the day goes by, Mommy became weaker. She was confined and I felt like the days became faster.

I saw Daddy getting busy each days. Walang naiwang namamahala sa plantasyon at tanging mga tauhan lang ang naroroon para utusan nito sa mga dapat gawin sa operation.

It was indeed gloomy days for us as Mommy became weaker and weaker that Daddy had decided to transfer her abroad. Even if it's difficult for us, we needed to little by little sold our properties.

Naiwan ang mansyon at plantasyon sa Bacolod na tanging pinagkukunan na lamang ng aming kabuhayan. I still went for school to study even though I have so much in my mind.

Lalo akong nawalan ng gana sa pag-aaral dahil sa mga iniisip ko. I love Mommy so much, I can't endure see her in pain.

"We need to transfer your Mom abroad. May kilala ako roon na makakatulong sa atin. I'm so sorry that you also have to go through this, Niki..."

"Dad, anything for Mommy. Wala pong problema sa akin. I just need Mommy to be okay as soon as possible..." I whispered weakly as I hugged Daddy.

Hinagod ni Daddy ang likuran ko at alam kong sa puntong iyon ay nahihirapan na rin siya. We cut our cost in our house that we also needed to cut our house helpers. Tanging naiwan si Ate Nancy na siyang namahala muna sa bahay hanggang naka-confine si Mommy sa ospital.

Mommy insisted that she doesn't need to stay at the hospital. Nalaman nitong lumulobo na ang hospital bills.

"What's your next plan? Sell the mansion and the plantation?" Mommy asked disappointingly at Daddy.

Napabangon si Mommy sa hospital bed nito at umiiyak.

"Please... Just take some rest. I can handle everything." Pag-aalo ni Daddy.

I stood there to watch them argue. I looked sideways to suppress my tears. Hindi ko kailangang maging mahina ngayong mahina rin sila.

Everything felt so fast that it broke my heart seeing us in this critical situation. Iniisip ko ang mga ginastos kong pera noon na sana itinabi ko na lamang. Sana naitulong ko iyon ngayong kailangang kailangan namin.

Mine Forever (Haciendero Series # 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon