Published under 8Letters Publishing House
"Sino ang tunay na may sala sa pagkamatay mo? Sino? Sino ba sila?"
Five years ago, Eury Genehuges' sister went missing and was brutally murdered. After a storm of devastation, she began to investigate about...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
“Another bingo, new member unlocked!”
A curved, cresent smile was formed in Desiree’s face, showing a glint of weariness and determination, a sense of eagerness, and curiosity.
“Kilala mo na ang pangatlong member, ’Ma? Sino po?” usisa ni Eury habang nakahiga pa sa sariling kama.
“Kilala ko na kung sino, ’nak. Baka gusto mong sumama, may press conference na magaganap bukas para sa plataporma niya bilang isang bagong kongreso,” anyaya ni Desiree dito.
“Pero sino nga, ’Ma?” tanong ni Eury na mas lalong naiintriga.
“Si Luis Dela Cruz, anak ng dating senador ng Kalanguianan Province. May malalim siyang adhikain para sa edukasyon at kabataan,” sagot ni Desiree na parang natatawa at nang-iinsulto. “Balak niyang ipagpatuloy ang nasimulan ng kanyang ama,” dagdag pa nito.
“Edukasyon? Talaga lang, ah! Pero sige, sasama ako bukas sa press conference, ’Ma,” sambit ni Eury na puno ng interes kay Luis Dela Cruz.
“Don’t tell me, naiisip mo rin ang iniisip ko?”
“Sino namang timang ang maniniwala sa adhikain niya para sa edukasyon, ’Ma? I mean, he’s one of the seven capital vices. I know he’s a veil; what do you think he represents?” taas kilay nitong sambit.
“Based on the information I have read, he is someone who has significant influence, power dynamics, and societal structures. He even conducted events like financial crises and exploitative practices that reflect its historical influence on human behavior and decision-making.”
“Strong influence, huh?”
“Hindi pa ako sure, ’nak. The information about Luis Dela Cruz is too limited, hindi ko na mahagilap ang iba,” naguguluhang tono nito.
“May tinatago yata, ’Ma. Hayaan mo po, sa conference na lang natin alamin,” ngisi nitong sagot saka tumayo at agarang nagpunta ng kusina para magtimpla ng kape.
Eury’s eyes were filled with strong determination. The vibrant glint in her eyes mirrors both excitement, anger, and fear.
“You’re going to be late, ’nak!” Desiree shouted inside Eury’s bedroom.
“Anong late po? Today is Friday, I don’t have classes anymore!” sigaw naman nito saka nagmamadaling magpunta sa kanyang k’warto.
“Rio Sentimiento wants to see you at his office now. Ngayon ko lang nakita ang email niya sa account mo.”
“W-what? Urgent ba, ’Ma? Paano na ang press conference? Can you take care of it?”
“Teka lang, ’nak at maghinay-hinay ka muna sa pagsasalita.” Buntonghininga ito. “Isa-isahin natin.”
“Mabuti na lang talaga’t kinulayan na ’tong buhok ko, ’Ma. Ano kayang susuotin ko?” Napaisip na lamang si Eury.
“Mabuti pa’t maligo ka na’t amoy laway ka na, ’nak,” natatawang bulyaw ni Desiree sa kanya.
“’Ma, magbibihis na po ako,” mahinang boses nito. Pero tinaasan lamang siya ng kilay ni Desiree.
“Tapos, anong kinalaman ko?”
“Tapos... p’wede ka na pong lumabas,” nahihiyang sambit nito, tila isang bata na nahihiya na sa ina.
“Dalaga na talaga ang Eury ko,” nakangising sambit ng ina kaya namula na lamang ang mga pisngi nito.
Nang makaalis na ng k’warto si Desiree, kaagad namang nagmamadaling magbihis si Eury. Sa kabila ng kaunting tensiyon na kanyang nararamdaman, umakto pa rin siyang normal.
“’Ma, okay na ba itong suot ko? Nagmumukha pa naman akong tao, ’di ba?”
“Mukha ka na talagang tao, ’nak. Saka bilisan mo na rin ang kilos mo baka magwala na si Rio do’n.”
Napalunok na lang si Eury at nagmamadali na sa pagkilos. “Aalis na po ako, ’Ma. See you later!”
As Eury waited for a taxi outside their house, time seemed to run faster. She patiently stood, looking to the road for any sign of an approaching taxi. The next minute, she was already inside the taxi.
Mayamaya pa’y tumigil na sa pagmamaneho ang driver ng taxi at kaagad na bumaba si Eury.
Sa pagpunta niya patungo sa lugar ni Rio Sentimiento, may bahagyang kaba sa kanyang mga hakbang. Ngunit kahit na ang kaba ay umaaligid, hinayaan niyang magtago ito sa likod ng kanyang tapang. Nang marating na niyang tuluyan ang opisina, kumatok siya nang maingat; bahid sa kanyang mga mata ang natatanging sigla ng determinasyon.
Bago siya tuluyang pumasok sa pintuan ay kumatok muna siya.
“Come in,” rinig niya mula sa likuran.
Sa pagbukas ng pintuan, bungad sa kanya ang maayos at elegante nitong opisina. Si Rio Sentimiento ay abalang tinitingnan ang mga piraso ng papeles mula sa kanyang mesa, napatingin ito sa kanya.
“You’re fifteen minutes late! Have a seat,” sarkastikong aniya saka tumayo mula sa kanyang kinauupuan. Masungit niya itong tinititigan.
Eury was looking directly into Rio’s eyes. She saw how irritating his face was. It looks so impatient and filled with authority, but she held her ground; patience is still with her.
“Sorry—” Eury was cut off by Rio’s words.
“Time is valuable for me, Eury. That’s my number one rule here, so you better get early next time.” He interjected sharply, his gaze piercing through any attempt at justification. “We have matters to discuss, and punctuality is non-negotiable. Now, let’s focus on why you’re here,” he continued, his stern expression leaving little room for further apologies.
“Whatever,” mahinang bulong nito.
“I heard you, Eury Genehuges.”
Despite the tension, she just chuckled and braced herself for the impending discussion, ready to embrace the challenges laid out by Rio Sentimiento.
