7. თავი

26 2 0
                                    

  ჩემ მანქანაში ჩავჯექი და გავემართე პარკისკენ. უვე 2: 30 იყო და უნდა მომესწრო. როდესაც პარკს მივუახლოვდი სამს ხუთი ეკლდა. მანქანიდან გადმოვედი და მივიხედ-მოვიხედე. ჯერ ვერავინ შევამჩნიე. დაუბერა სიომ. ჩემმა გაშლილმა თმებმა აქეთ იქით ფრიალი დაიყეს და სახის უკან მიიმალნენ. გავემართე პარკის შესასვლელთან და დავინახე სკამზე მჯდომი იმუგი, რომელიც მიყურებდა და იღიმოდა.

მე ამაყად მივედი მასთან და ცივად ვუთხარი:

- დროზე შევიდეთ რომ დროზე გამოვიდეთ!

- რა ლამაზი ხარ ძვირფასო! - გაიღიმა და წამოდგა.

- ვინ არის შენი ძვირფასო ხომ არ უბერავ?

- შენ ჩემი მომაცალი ცოლი ხარ. ესეიგი საცოლე. უფლება მაქვს ასე დაგიძახო.

- ასეთ სიტყვებს ხალხი მაშინ იძახის როდესაც ერთმანეთი უყვართ! შენში ამას კი ვერ ვხედავ. - და შევედი პარკში.

  დიდხანს დავბოდიალობდით აქეთ - იქეთ. ჩუმად ვიყავით და ერთმანეთს ხმას არ ვცემდით.

  უეცრად მომესმა ხალხი ყივილწივილის ხმა და უკან მივიხედე. დავინახე ატრაქციონი გემი. ეს ჩემი საყვარელი გასართობია. მე მისკენ წავედი.

- სად მიდიხარ? - დამეწია იმუგი.

- გემზე!

- დაიცა! - მან ხელი ხელზე მომკიდა და შემაჩერა. - არ გინდა მოდი კარუსელზე დავჯდეთ.

- კარუსელი რათ მინდა პატარა 3 წლის ბავშვი ხომ არ ვარ?!

- იქ საშიშია.

- შენზე საშიში?...მოიცა სიმაღლის გეშინია?

- არა. არ მეშინია უბრალოდ არ მინდა.

- მე კიდე ვკვდები ისე გეხვეწები დაჯექიო. - დამცინავად და სარკაზმულად ვუთხარი მე.

- ხო და წამოვალ თუ ასე გინდა. - ხელი უფრო მაგრად ჩამავლო და გემისკენ წამიყვანა.

  როდესაც დავჯექით და ათვლა დაიწყო, იმუგიმ თვალები დახუჭა. "1" იმუგი დაიძაბა.

- ცუდად ხარ?

- არა.

"2"

ხელები მაგრად მოკიდა წინ მიმაგრებულ რკინას.

"3"

გემი დაიძრა და ქანაობა დაიწყო. მალევე გაძლიერდა.

-ააააააააააააააააააააააააააააააააააააააა!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! - ყვიროდა იმუგი - ჯანდაბააააააააააააა!!!!!! - მან ხელები მომხვია და მიმეწება როგორც ტკიპა. თვალები დახუჭა და ღრიალი მორთო.

- მომწყდი შე უბედურო! გამიშვი!

***

  რესტორანში ვზივართ და ჩვენს შეკვეთას ველოდებით. შეკვეთაც მოგვიტანეს და იმუგიმ ჭამა დაიწყო.
მე არ მინდოდა მასთან ერთად მეჭამა. ის ხომ ჭირივით მძულს. თავს ძლივს ვიკავებ რომ არ შემოვუთაქუნო. როგორ გაბედა და როგორ შემეხო იქ გემზე? დეგენერატი!

- რატომ არ ჭამ?

- არ მშია! - უხეშად ვუპასუხე მე.

- გშია! - თქვა და დახედა ჩემ მუცელს რომელიც ბუყბუყებდა. - შემწვარი ქათამი შევუკვეთე სპეციალურად შენთვის. ვიცი რომ გიყვარს..... - მას კიდევ უნდა გეგრძელებინა რომ შევაწვეტინე.

- გეყოფა თამაში.

- რა?

- რაც გაიგე! ამას რატომ აკეთებ? შენ ჯია არ მოგწონდა? ჩემგან რა გინდა?

- როგორც შენ თქვი ჯია მომწონდა. მაგრამ ეს ყველაფერი წარსულში დარჩა. მე ხომ მომავლით უნდა ვიცხოვრო არა?

- არა მარა შენა! ჩემგან რა გინდა? გინდა რომ ოჯახი ამომიწყვიტო?! თუ ასეა შენ თუ არ ამოწყდე ერთ დღეს! მძულხარ იმუგი! მეზიზღები! როგორ ბედავ ასეთ რამეს. მე როგორ მაბრალებდი მსოფლიოს განადგურებას?! ნამუსი საერთოდ არ გაქვს? სინდისი არ გქეჯნის?

- მგონი აქ ქორწინება საკმარისი არაა... - დაფიქრდა იმუგი.

- კიდე რა გინდა შე უმდაურო?!

- სიტყვები დაიწმინდავე ლამაზო!

- შენ კი მადლიერი იყავი იმით რაც მიიღე გველო!

- ჯერ ის არ მიმიღია რაც მსურს.

- რას გულისხმობ?

- შემიყვარე!

- კიდე რას მეტყვი?

- შემოყვარე თორემ შენს ოჯახს საფრთხე დაემუქრება.

- მოგართვი ახლა! ფაფა კი არა არის ოქროს თეფშ-ჩანგლით მორთმეული! 

- მე გაგაფრთხილე. - იმუგი წავიდა და გაქრა.

- ჰეი! თანხას ვინ გადაიხდის?! დებილი!

კუმიხოს სიყვარულის ისტორია Where stories live. Discover now