Yazması Oyalı / Barış Alper Yılmaz

Bir Nevi Bakıcılık

~İstanbul~

"Anacım gördü mü acaba?"

Berkan, Barış'ın sorusuna gülerek cevap verdi. Bu tavrının arkasında gamsız bir insan olmasının yanında gerçekten olayı ciddiye almayışının da etkisi vardı tabii.

"En son gözünde bir problem yoktu"

Kerem, Berkan'ın ensesine sertçe vurup "sussana adam zaten sinirli elinden bir kaza çıkacak" diye fısıldadı. Barış'ın yaşadığı öfkeyle Berkan'a vurması işten bile değildi.

Salonda volta atıp duran barış arkadaşlarına dönüp telefonunu fırlattı.

"Annemi arayınsanıza biriniz beni öldürmek gibi bir düşüncesi varmıymış"

Birbirlerine bakan Kerem, Berkan ve Abdulkerim'den ses çıkmayınca koltuğa attı kendini.

"Hayır sanki ülkenin en önemli derdi buymuş gibi bütün kanallar da bunu gösteriyor amına koyayım ne varsa sanki"

Berkan gülmemek için dudaklarını ısırarak" kadın daha önce beş kere evlenmiş ve büyük oğlu neredeyse seninle yaşıt sence ne var barış" der demez Barış sonunda bekleneni yapmış ve Berkan'ın ensesine okkalı bir tokat savurmuştu.

"Hiç yardımcı olmuyorsunuz lan hiç"

Telefonunun ekranına düşen aramayla salonda sesler kesilmişti. İşte sınavı şimdi başlıyordu.

...

Rize

Salonda Emine teyze Allah korusun cenaze çıkmışcasına ağıt yakıyor ,annem ona eşlik ederek klasik teselli cümleleri kuruyor, durdu teyze ayılıp bayılıyor ve biz ev yanarken bilmem ney saçını tarar misali mutfakta zümrüt'le birlikte çekirdek çitliyorduk. Olayı kısaca özet geçmek gerekirse Emine teyzenin evlere ırak oğlu kırklı yaşlarda bir oyuncuyla gece yakalanmıştı emine teyzede olayı abartabildiği kadar abartıyor ayılıp bayılıyordu ama haklıydı da kadının oğlu tam bir durdurulamaz kart zamparaydı. Yani yıllardır görmüyorum ama en son öyleydi belli ki hâlâ öyleydi.

"Zuhal koş kolonya getir kızım"

Yuh ne ara bitirdiniz içerideki kapağı yeni açılmış zeytin kolonyasını.

Zümrüt'ün elime tutuşturduğu limon kolonyasını takviye kuvvet edasıyla salona götürdüm.

Annem elimden aldığı kolonyayı emine ve durdu teyzeye boca ederken bir yandan da o söyleniyordu.

"Ah Barışım kıvırcık çocuğum ah ne var sanki uslu durup topunu oynasan üzmesen buralarda anneni"

Yani yanlış anlaşılmasın Barış zamparasından nefret ederim ama annemler kesinlikle abartıyorlardı. Çocuk ne yapmıştı sanki.

"Ay Zuhal gördün mü Barış abinin yaptığını"

Ağlamakla gülmek arası bir ifadeyle" barış benim abim değil" dedim durdu teyzeye. Yıllardır kendisine Barış zamparasından tam tamına elli dokuz gün büyük olduğumu söylüyordum ama o inatla Barış abin deyip duruyordu. Gerçekten pes!

"Zuhal'im az otursana Emine teyzen sana bir şey diyecek kuzum"

Annemin sesiyle durdu teyzeye ters bakışlar atmayı kesip hiç kimsenin bayılma işlemi gerçekleştirmediği boş koltuklardan birine oturdum.

"Ne zaman gideceksin kuzum sen İstanbula"

Konunun ışık hızıyla bana dönmesiyle gerilsem de çaktırmadan "beş gün sonra" dedim.

Üç Silahşörler; annem, emine teyze ve durdu teyze birbirleriyle anlamadığım dilde bakışarak anlaştıktan sonra emine teyze bir yudum su alarak konuşmaya başladı.

"Zuhal kızım bizim oğlanı az çok biliyon bela mı bunu çekiyor bu mu belayı çekiyor bilmem ama başı beladan kurtulmuyor sende maşallah akıllı uslu oturaklısın diyorum ki İstanbul'a gidince bizim Barış'a göz kulak olsan aklını başına toplasa böyle çocuklu kadınlarla gezeceğine adam akıllı topunu oynasa"

Şaşkınlığımı üzerimden atamadan "anlamadım" dedim.

"Bir nevi bakıcılık yapcan kızım işte bizim oğlana"

Durdu teyzeye ne saçmalıyorsun bakışı atıp şaşkınlıktan bayılmamak için koltuğa tutundum.

"Dinler seni kızım ondan diyoz, akıl alır senden"

Unuttukları ya da hiç bilmedikleri bir şey vardı ki Barış herkesi dinler beni dinlemezdi, barış ne kadar deliyse ben iki katı deliydim, Barış kimseden akıl almazdı benden almazdı. Barış bana uyuz oluyordu arkadaşlar detaylı açıklamama gerek var mı daha.

İstanbul ikimize birden tımarhane olurdu, biz Barış denyosuyla ne zaman birlikte barınmıştık şimdi barınacaktık.

Offf Emine teyze offf.

...

Umarım beğenirsiniz

Diğer bölüm karşılacaklar bu arada

Bays balımsular💋