" Yüzün,kiminle gülüyorsa, yüreğin ona aittir . " ..................................................................
Nihayet birkaç gün sonra Alaz hastaneden taburcu edildi ve evine döndü. Sakin günlerdi, Serhan'ın nerede olduğu hâlâ bilinmiyordu ama kimsenin umrunda değildi. Güven, sevdiği kadını kucağına aldığı için fazlasıyla mutluydu ama aynı zamanda Neslihan'ın diğer çocuklarıyla da iyi ilişkiler kurmuştu. Sadece Güven ve Neslihan değil, Rüya Yaman, Cesur Çağla ve Asi Alaz da çok mutluydu ve birbirlerine aşıklardı.
Soysalan'ın evinde
Alaz eve yeni geldiğinden herkes orada toplanmıştı.
Al: Beni hastaneden çıkaran Doktor'a (Güven) teşekkür ederim çünkü annem olsaydı hala orada olurdum.
N: Aaa şuna bak ya
G: Yani çocuk biraz haklı Neslihan...
N: Öylemi Güven hocam.
Y: Baba sen sus yoksa durum daha da kötüleşecek
G: Sustum tamam tamam
R: Gerçekten aferin Neslihan Teyze, Yaman'la Alaz'ı Güven abi gibi yapabileceğimizi senden öğrenmeliyiz.
Ç: Bence Rüya'nın biraz derse ihtiyacı var. Bu arada Asi'nin bu amacına ulaştığını düşünüyorum
Y: Şimdi yanacağız biz
N: Aliii
Y: Şaka yapmıyorum meleğim kraliçem
Herkes daha yüksek sesle gülmeye başladı
Al: Ee bu akşam ne yapacaksınız?
Ş: Bugün eski üniversite arkadaşlarımla bir akşam yemeği düzenledik ama anneniz hayır dedi...
A/Y/Ç/E: Neden???
N: Allah Allah ... Alaz hastaneden yeni çıktı, nereye gidelim ben ?
Y/Ç/E: Biz varız
As: Bende burdayım...
N: ☺️
Ş: Hadi Nesli, Güven sende bir şey söyle.
G: Yani Nesli nasıl istiyorsa
N: Tamam tamam gidelim.
Ş: Ayyy tamam ben gidiyorum şimdi eve sende hazırla , Güven sen gelmiyorsun ?
