The warmth in his arms

CHAPTER 33

"Good morning beautiful…" sambit ni Calle ng pumasok siya sa kwarto namin. Hawak hawak niya ang isang tray ng sa alam mo almusal naming dalawa. 

It's been two weeks since I got out of the hospital. They said I had this heart problem, but it's something they can fix with treatment. Still, I have to be careful. Calle, won't let me do much. He's worried about me getting better, but sometimes it feels like I'm stuck in one place. I understand he cares, but I miss doing things on my own. I'm just hoping I'll get stronger soon so I can find a balance between taking care of myself and living my life again. Ayokong  pahirapan si Calle, dahil hindi ko naman ginusto na maging pabigat sa kanya.  Sinet- up niya ang mini table niya dito sa kwarto. At dahan dahan inayos ang dala niyang pagkain ng matapos siya ay nakangiti siyang lumapit sa akin. 

"Good morning, baby…" ambit niya at hinalikan ako sa noo. 

"Good morning," bati ko pabalik. 

"Let's eat na?" Sambit niya. Tumayo na ako at inalalayan niya.

"Hindi naman ako lumpo, Callee.." sambit ko.

"I know…I just want to help you baby." Sambit niya.

Dahan dahan kaming naglakad hanggang sa table na inayos niya. Sa totoo lang, maayos na ako. Hindi naman na ako nahihirapan huminga. Bumabalik na ang dating lakas ko. Alam ko noon pa man ay may ganoon akong sakit at alam nila Valerie yon pero ginusto kong itago dahil nga kay Ethan. 

"Sana ginising mo ako para nakapag luto ako, kaya ko naman magluto." sabi ko habang kumain.

"I know you can cook but I want to do it for you." Sabi niya at ngumiti.

"How's your feeling po?" Tanong niya.

"It's better na po," sagot ko at ngumiti.

"After this may work ka?" Tanong ko.

"Wala. I want us to talk," sabi niya dahilan ng pag ngiti ko. 

"Okay," sambit ko. 

Tama naman siya eh. Kailangan namin mag usap dahil marami kaming pag uusapan. I know everything happens so fast. Kahit ako mismo sa sarili ko, ang daming nangyari at ang bilis bilis. I want to talk to him. I want to be transparent to him, through my feelings, my emotions, my wants and needs, my body language and everything. I want to tell him everything kasi siya lang ang taong alam ko at mapagkakatiwalaan ko. Marami akong gustong itanong sa kanya. 

Pagkatapos namin kumain ay siya na ang nag presintang mag hugas. Hinayaan ko nalang siya dahil kailangan ko na maligo. Ang gaan sa pakiramdam dahil kahit na condo niya itong tinituluyan ko ngayon parang nasa apartment ko lang rin. Ang ibang gamit ko ay nandito na. Pumasok ako sa banyo at nagsimula na maligo. Ang cute dahil lahat ng gamit niya ay puti at ang akin naman ay kulay pink. Halos isang oras ang tinagal ko sa loob ng banyo bago lumabas. Nakasuot ako ng puting tee shirt at cotton short. Pumunta ako sa vanity chair niya dito at nag simula na magpatuyo ng buhok. Hindi ko alam anong ginagawa ni Calle ngayon sa baba dahil hindi pa siya bumabalik mula kanina. Inabala ko nalang ang sarili ko sa pag aayos hanggang sa bumukas ang pintuan at niluwa noon si Calle na bagong ligo rin. Siguro sa ibaba siya naligo.

Habang nagsusuklay ay narinig ko ang paglapit ng isang upuan sa likuran ko. Mula sa salamin kitang kita ko kung paano pinwesto ni Calle and sarili niya mula sa likuran ko para mayakap ako mula sa likod. 

"Can I brush your hair?" Malambing na sambit niya.

"Okay," sabi ko at inabot ang brush sakanya.