Bu bir karanlıktı, bu bir mahkumluktu ve bu bir idamdı, içine girilmiş olan dört duvar arası ve orada ölümü bekleyen yüzü çizikli bir adam. Her şey devlet gibi olacak diye bir kural yoktu her şey firari katil gibi olacak diye bir kural vardı ve o k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başladığınız saat , oy ve yorum unutmayın lütfen.
22 bölüm
Mavi gri : Altüst Olmuşum
NEFES ALMAK ZOR
Bunu efnana diyeceğimi benden beklemiyordum, ama ağzımdan çıktı ve bunu duyan kıraç ateşe kavasa baktığımda bir elinin yumruk Olduğunu gördüm, ondan yardım istedim ama o benimle uğraşmayı seçti ve bende onun düşman dediği kişiden yardım istedim o ise seve seve kabul etti çünkü firari katili öfkelendirmek onun için bir zevk meselesi gibi.
Efnan bana ayak uyduruyordu bu adam iblisin ta kendisi gibi,efnan bende bakışlarını çekip bize bakan Kıraç'a baktı güldübu psikopat lar neden ikide bir gülüyorlar ruh hastası oldukları her hallerinden beli oluyordu.
" Abi " diyen bir koruma Kıraç'a doğru geldi " içeriye almayacaktık ama önemli diyince aldık " dedi koruma efnandan bahsederek.
Kıraç korumaya baktı ama bir şey demedi veya bir harekete bulunmadı kıraçın efnandan nefret etiği fazla beli oluyordu.
" Sana bir daha buraya gelmeyeceksin demiştim efnan " dedi kıraç bize doğru ağır adımlarla geldi ama bir saniye bile olsun koyu mavi bakışları beni bulamamıştı, her iki elini arkasında birleştirip efnanın gözlerinin içine bakıyordu.
" iyi ki gelmişim " dedi efnan başıyla beni işaret eti " bak küçük kızın bana ihtiyacı varmış"dedi sinir edici bir şekilde ,kıraç bana kısa bir bakış atı.
Cebimde olan telefonun çaldığını duydum onlardan uzaklaştım elimi cebime atıp telefonu çıkartım araz arıyordu, umarım evde olmadığımı anlamamıştır.sesli bir nefes verip telefonu açıp kulağıma dayadım.
" Araz " dedim düz bir sesle.
" Diren " dedi sesinde anlamadığım bir şey vardı " güzelim " dediğinde kaşlarımı çatım " bana yalan söyleme ve şuan nerede olduğunu söyle " dediğinde hızlı bir şekilde etrafıma baktım , araz bunu neden sormuştu bana " diren " diye sesini duydum.
" Araz ben " dedim ve sustum ona yalan söylemek istemiyordum ama doğruyu da söyleyemezdim." Evde kalmak istemedim " diye yalan söylemek zorunda kaldım " uzaktayım şuan biraz kafa dağıtmam gerekiyordu evde kalamazdım " sesli bir nefes verdim.
" Tamam inanıyorum sana ve buraya gel , her neredeysen ordan ayrılıp eve gel "diyip telefonu yüzüme kapatı , sesli bir nefes verip telefonu cebime koydum tekrar araz beni aradığında korkmuştum biraz belki kıraçın yanında olduğumu öğrenmiş olduğu aklıma geldi , ama bir şey demedi sakindi demeki bilmiyor bilmemesi daha iyi zaten.
