KARANLIĞA MAHKUM ( Firari Katil Serisi)

26 bölüm ⛓️

(Okunmadığı halde her hafta bazen iki bölüm atıyorum bir oy ve yorumu bana fazla görmeyin lütfen )

Aydınlığın içindeki kötülük
Karanlığın felaketidir.

26 bölüm

...KARANLIK KABUSLAR...

Karanlık kabusların içinde kendimi kaybetmiştim, ve ben ilk kez karanlık bir kabus görüyordum daha küçükken hep kıracı görürdüm ama böyle bu büyümüş hali ile değil on beş yaşlarındaki hali ile görürdüm sadece bana pamuk şeker veriyor o kadar ve ben yıllarca üst üste o rüyayı gördüm, ve onun gerçek yüzünü görene kadar bu böyle devam eti , o bar gününden sonra hiç bir şekilde kıraç ateş kavasın küçüklüğü rüyama girmedi bu çok farklıydı ama bu bir gerçekti.

Ve şimdi ise gördüğüm bu rüya yaşadığım şeylerden kaynaklı olduğunu biliyordum bir rüya olmasına rağmen korkmuştum ve ağlıyordum rüyanın etkisinden çıkmıştım ama gözlerimden yaşlar akmaya devam ediyordu., ve ben 'ay karanlıkta kaybolana kadar uyuamadın', yıldızların kayışını ve yıldızların ortadan kayboluşunu saatlerce izledim.

Başka bir ev ve yabancı insanlardı birden hayatların girdim ve çıkışım o kadar kolay olmayacaktı buna alışmam gerekiyordu belki de bir daha buradan asla kopamazdım bende kıraçın karanlığına dahil oldum aydınlık beni bulan kadar yada kıraçın aydınlığa kavuşana kadar.

Saatlerce terasta kaldım üstümde sadece saten bir pijama takımı vardı, saat dörtte buraya geldim şimdi ise saat yedi bucuğa geliyordu, artık bu odadan çıkma vaktim geldi , ve umarım kıraç evdedir bir yere gitmemiştir çünkü konuşmamız gerekiyor oda bunu biliyor eğer gitmişse bir saniye burada kalmam kendi giderim evime ve ne olacağı umrumda bile olmaz.

Olduğum yerden kalkıp odaya geçtim, banyoya geçip yüzümü yıkadım kendime gelmem gerekiyordu gözlerim şişmişti ağladığım fazla beli oluyordu , banyodan çıkıp kıyafetlerin olduğu odaya geçtim, elime siyah bir crop ve siyah mini deri bir etek alıp hızlı bir şekilde giyindim ayaklarıma siyah kısa boy botları geçirip kıyafet odasından çıktım,makyaj yapmayacaktım ama göz altım fazla kötü duruyordu kapatıcı alıp orayı idareli bir şekilde hal etmeye çalıştım pek beceremedim ve bunu umursamadan odadan çıktım.

Merdivenlerden inerken aşağıdan sesler geliyordu.

" Söylemen gerek " bu Polat'ın sesiydi

" Söylersem yanımdan gidebilir " kıraç kimden bahsediyordu böyle.

" Söylemezsen ve saklarsan senden nefret edecek kavas " Polat'ın sesi biraz sert çıkmıştı ve bir basamak daha indim onları görmüyordum sadece seslerini duyuyordum.

"Gerekirse nefret etsin ama gitmesine izin veremem " ve ikiside sustu

" Kıraç " dedi İzel ayak seslerini duydum ve bir basamak daha indim " senden bir cevap bekliyor dün ben gördüm onu nasıl bir halde olduğunu bende biliyorum elbete bunu öğrenecek senden öğrenecek çünkü bir cevap bekliyor kardeşinni ve abisini merak ediyor" sıkışan kalbime elimi koyup avucumu sıktım onlara bir şey olmuş olmasın.