run away | hyunlix ✓

3.7 - Final

Kapının arkasında asılı olan küçük mavi
havluya uzandım, ıslak olan saçlarımı onunla hafifçe kurulamaya başlarkense banyodan dışarı doğru adımlıyordum bir yandan. Adımlarımı hiç düşünmeden salona yönelttiğimdeyse gördüğüm manzara istemsizce sırıtmama sebep oldu.

Ben çok yorulduğum için duş almaya kalkmak istememiştim, Hyunjin yıkanana kadar koltukta uyuklamıştım. Her ne kadar beraber girmemiz konusunda ısrar etse de onun bu ısrarlarına uyacak kadar bile hâlim yoktu. Sonuç itibariyle o duşa girip çıkmış, ardından beni uyandırmasıylaysa ben de girmiştim. Beklediğim şey ben çıkana kadar çoktan yatakta uyuyor olmasıydı ancak gördüğüm manzara, hiç böyle değildi.

Hyunjin üzerinde sadece siyah bir eşofmanla ve hâlâ nemli olan saçlarıyla koltuğun önünde, yerde bağdaş kurmuş, çatılı kaşları ve ciddi ifadesiyle kendince bir şeyler yapıyordu.

Yaklaştıkça fark ettiğim şeyleyse kahkaha atmama engel olamadım, koltuğu benim bebek kolonyamla mı siliyordu o?

İşine fazlasıyla odaklı olduğundan olacak, kahkahamla irkilerek bana döndü. Sırıtarak onun yanına ilerlemeye devam ettim ben de. Fazla şapşaldı gerçekten.

"Çıkartıyor mu bari?"

Koltuğun kolçağına hafifçe otururken sormamla Hyunjin bilmediğini gösterircesine omuz silkti ve kaşlarıyla koltuğu işaret etti.

"Ne bileyim ben Felix."

Hâli sırıtışımın genişlemesine sebep oldu. Elimi hâlâ bulduğu bir bezle, mutfak bezi olmasından korkuyordum, koltuğu silen Hyunjin'in eline atarken ayağa kalktım ve onu da çekiştirdim.

"Bırak şimdi şunu, yarın hallederiz."

Hyunjin hızla başını iki yana salladığında kaşlarım çatıldı. O ise oturduğu yerden kalkmak bir yana dursun, ciddi bakışlarını bile koltuktan ayırmadan cevapladı beni.

"Sen git, ben halledip gelirim."

"Ben sonra temizlerim, bırak hadi."

Kendim temizlemeyi bile teklif ederek onu elinden çekiştirmeye devam ettiğimde sonunda oflayarak ayaklandı. Bir yandan da söyleniyordu.

"Bari bir daha yapalım, nasıl olsa temizlenmiyor."

Söylediği şeye gözlerimi devirdiğim sırada önden yürüyerek onu çekiştirdiğim için yüz ifademi görmediğini biliyordum. Bu yüzden sesli bir şekilde de söylendim.

"Yer arıyorsun sen de."

"Bunu kucak dansı yapmadan önce düşünecektin, her gece istiyorum."

Şokla ona doğru döndüğümde, yatak odamıza giden koridorun ortasındaydık. Gerçekten kafayı yemişti bu adam, kafayı yemesinin sebebi ben de olabilirdim gerçi. Tamam, yaparken ben de fazlasıyla keyif almıştım çünkü hem dans etmeyi seviyordum hem de Hyunjin'i. İkisi birleşince benim için de oldukça keyifli bir şeye dönüşmüştü ancak danstan sonrası, fazla yorucuydu. Sadece dans olsa belki de her akşam yapardım ancak içimden bir ses, Hyunjin'e kucak dansı yapmamın sonunun sevişmemizle bitmeme ihtimali olmadığını söylüyordu. 

Hyunjin şaşkın tepkimle kaşlarını havalandırdığında istemsizce iç çektim ve onu cevapladım.

"Oturduğun yerden istemesi kolay tabii," Dudaklarım öne doğru büzülürken üzerimdeki bornozdan açıkta kalan bacaklarıma bakarak mırıldandım. "her yerim ağrıyor."

Hyunjin'in kaşları çatıldı dediğimle, ardından elini ellerimin arasından kurtardı. Sonrasıysa çok hızlı gelişmişti. Ben daha ne olduğunu anlayamadan belimden tutan elleriyle beni kucakladığında, ufak bir çığlık dudaklarımın arasından kaçtı ancak anında ona uyum sağlayarak hızla bacaklarımı arkasında kenetledim. Kollarımı da boynuna doladığım sırada, onun belimdeki elleri bornozun üzerinden kalçamı tutarak beni desteklemişti.