idol • winrina

3

savage era(2021)- winter'ın bakış açısı
.

başımın ağrımaya başladığını hissederken en sonunda bu kadar kitap okumanın yeterli olduğunu düşünmüş ve kitabı sakince komodinin üstüne bırakmıştım. kitap okumayı seviyordum, özellikle tüm gün dans pratiği yaptıktan sonra, hem ruhsal hemde bedensel dinlenmemde yardımcı oluyordu ve bugün gerçekten yoğun bir gün olduğu için daha da yorulmuştum.

aslında Jimin ve Aeri, iş çıkışı birlikte içmeye gitmiş ve beni de davet etmişlerdi fakat ne onların sarhoş hallerini çekecek gücüm vardı ne de alkol içesim. bu yüzden reddetmiş ve eve tek başıma gelerek bu saate kadar rastgele şeyler yapmıştım.

-evde tek takılmayı seviyordum- zaten Ning'de arkadaşıyla dışarıya çıkmış ve hala gelmemişti. normalde gürültü eksik olmayan bu dört kişilik dairede, böyle sayılı anlarda tek kalabiliyordum ve bu zamanları da kafamı dinlemek için kullanıyordum. her ne kadar özellikle bu saatlerde tek olmaya alışık olmasam da anın tadını çıkartmaktan zarar gelmezdi.

en sonunda düşüncelerimden ayıklanıp gözlerimi kapattığımda ise giriş kapısının büyük bir gürültüyle açıldığını duymuş ve gelen seslerden kim olduklarını anlamaya çalıştığım sırada, Aeri "Minjeong!" diye bağırarak beni çağırmıştı.

hafif mayışmış bedenim her ne kadar yataktan kalkıp sarhoş salaklarla uğraşmak istemiyor olsa da boşvermiş ve acınası hallerini görmek için kalkmıştım. -daha sonrasında sarhoşken neler yaptıklarıyla dalga geçebilirdim-

ardından ağır hareketlerle yataktan kalkıp aynı yavaşlıkta odamdan çıktığımda, girişe oturmuş bir adet Jimin ve bezginlikle onun ayakkabılarını çıkartmaya çalışan Aeri'yle karşılaşmıştım. sanırım Jimin kaldırabileceğinden fazla içmişti ve şu an kör kütük sarhoştu. bunu, ayakkabılarını çıkartmamak için mızmızlanan ve acıktığını söyleyen halinden gayet net bir şekilde anlayabiliyordum. cidden bu haliyle küçük çocukları aratmayan bir hali vardı ve ikisinin atışmaları çok komik gözüküyordu.

Jimin'le uğraşmaya devam eden Aeri'nin gözleri, gülerek onları izleyen bana kaydığındaysa "Minjeong-ah bakacağına yardım etsene!" demiş ve sızlanarak ayakkabılarını çıkartmayı bitirmişti.

"peki, peki."

hala gülmeye devam etsem de, onca saat bu sarhoş salakla uğraştığı için Aeri'ye üzülerek, Jimin'in boştaki kolunun altına girmiş ve ayağa kalkmasında yardımcı olmaya çalışmıştım. her ne kadar tüm işi Aeri yapıyor olsa da, elimden geldiğince yardım ederek bir şekilde onu odasına götürmeyi başarabilmiştik.

ben yatağa oturttuğumuz mızmız bedenle ne yapacağımızı düşünürken, Aeri "kıyafetlerini değiştirmesinde yardımcı olur musun? benim acilen lavaboya gitmem lazım." diyerek odadan ayrılmış ve geriye panik atak geçiren bir ben bırakmıştı. -üstünü mü değiştirecektim? ben mi? onun mu?-

sertçe yutkunurken, bakışlarımı kapıdan çekip tekrar Jimin'e döndürmüş ve onun da bana baktığını fark etmiştim. hafif kayan gözleri kapanmamak için savaş veriyorken, zar zor oturur pozisyonda kaldığını anlamak zor değildi, bu yüzden hızlı olmalı ve hemen onu giydirip bu odadan çıkmalıydım. yani en azından bu kadarını yapabilmeliydim.

kendime gelmek için gözlerimi ondan yine çekerken, dolabına yönelmiş ve hızlıca bir pijama takımı çıkartmıştım. bu işi sorunsuzca halledecek ve en güzelinden bir uyku çekerek hayatıma devam edecektim.

"Minjeong." seslendiği adımla tekrar ona döndüğümdeyse, tepeden topladığı siyah saçlarını açıp eliyle dağıttığını ve üstündeki ceketi beceriksizce çıkarttığını görmüştüm. "biz yokken.. evde, yemek yedin.. değil mi?" her kelimesinde kayan konuşmasına rağmen bir şekilde cümleyi kurduğunda, sorduğu soruyla gülümsemeden edememiştim.