8 yıl önce Hasta adam zar zor konuşmuştu "M-mark oğlum biliyorsun benim daha fazla dayanıcak gücüm kalmadı benim intikamımı sen alıcaksın. Seni o gün sokakta gördüğüm zaman çok güçlü biri olacağını biliyordum şu zamana kadar sana karşı hep soğuk davrandım biliyorum ama seni kendi canımdan bile daha çok seviyorum. Eğer seni şımartsaydım yere bu kadar sağlam basmazdın şu 16 yaşında bile çok güçlüsün. Seni olmayan kendi oğlum gibi sevdim seni seviyorum.." adam son sözlerinide söyleyip son nefesini gencin karşısında vermişti.
Bunda hayatı boyunca ağlamayan genç adamın ölmesiyle dizlerinin üstüne çökerek ağlamaya başlamıştı. o sırada etrafında olan kim varsa umursamamıştı.
Genç ağlarken babası yerine koyduğu adamın sözünü hatırlamıştı 'benim intikamımı sen alıcaksın' hatırladığı gibi yerden kalkmıştı.
Az önce ağlayan genç şimdi ise intikamla etrafa bakıyordu. Babasının intikamını alıcaktı ne olursa olsun.
Günümüz;
Genç adam babasının yıllar önce verdiği sözü tutmuş intikamını almıştı.
Babası yerine koyduğu adam yani vladimir. Onu sokakta dilenirken bulmuştu. Genç adam türktü ama rusyada yaşıyordu, o bile bilmiyordu ki rusyaya nasıl geldiğini.
Bir tek bildiği şey bir uçakla gelmiş olması ve yanında da takıl elbiseli adamların olması. Takım elbiseli adamlar onu bırakıp gitmişlerdi.
Vladimirin onu bulmasıyla hayatı değişmişti.
Genç adam yer altında bayağı tanınır olmuştu ama kimse onun adını,yaşını,yüzünü bilmiyordu.
Yüzünü bir tek öldürdüğü kişiler görüyordu.
Bir beraberlikten bir oğlu olmuştu annesi ise bırakıp gitmişti kadın zaten orosbuydu. Oğlu milan yarı rus yarı türktü. Milan rusçayı çok iyi konuşuyordu ama türkçeyi az çok bilsede bazı kelimeleri anlamıyordu.
Babası ise türkdü ama küçükken rusya geldiği için rusça daha iyi konuşuyordu ama türkçesi de çok iyiydi.
Gerçek ailesini istese bulabilirdi ama hem uğraşmak hemde bulmak istemiyordu.
("Böyle yazdıkları"rusça)
————— "Oğlum! Milan hadi gitmemiz lazım artık." Oğlu çok iyi türkçe bilmediği için çoğu zaman rusça anlaşıyolardı. "Oyuncağımı alıp gelicem babacım." Babası bu haline gülmüştü.
"Geldim!" Babası gelen oğlunu kuçağını alıp arabaya doğru gitmişti. Türkiyeye gidiceklerdi. Ne kadar türkiyedeki işleri rusyadan yapsada aksilik olmuştu. İstediği gibi olmamıştı işi,şimdi ise mecburen oğluyla birlikte türkiyeye gidiyordu.
"Oğlum milan orda ufak bi işimiz var biraz orada kalıcaz ama sonra dönücez tamam mı?" Oğlu babasına bakarak dudaklarını büzmüştü ülkesini çok seviyordu gitmek istemiyordu kısa bir süre olsada. "Ama baba ben gitmek istemiyorum ki.. orayı sevmiyorum istemiyorum."
Babası oğluna üzgünce bakmıştı, onun üzülmesine dayanamıyordu dışarı ne kadar sert,soğuk olsada oğluna karşı naifdi.
"Milan oğlum söz veriyorum sana geri dönücez işlerimiz bitince çok uzun sürmücek. Hem sana istediğin o oyuncağı alırım oradan?" Babası oğluna oyuncak sözü vermesiyle çocuğun gözleri parlamıştı. "Evet! O zaman gidebiliriz." Babası oğlunun bu sevincine karşılık yanaklarına buse kondurmuştu.
15 dk sonra arabadan inip ucağa binmişlerdi. Ucakta oğlu uyuyunca o da fırsattan biraz kesitrmeye karar vermişti.
Saatler süren yolculuktan sonra türkiyeye iniş yapmışlardı. Oğlu hala uyuyunca babası onu kuçağına alarak arabaya kadar götürmüştü.
Araba da uyanın oğlu ile enerji patlaması yaşamıştı ikili. Türkiyede ki evlerine gelerek ilk günden işmi olur diyerek oğluyla vakit geçirmişti.
————————
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
