Mark (gerçek ailem)

16.vedamı?

Valizlerimizi toplamıştım hem milanın hemde benim. Ailemle konuşmamızın üzerinden 1 gün geçmişti ve hemen gitmeye karar vermiştim.

Ailem gidiceğimi biliyodu ama bu kadar erken gidiceğimi bilmiyordu. "Milan babacım dikkatli in merdivenlerden tamam mı?" Her iki elimde de bavul olduğu için milanı tutamıyordum.

"Tamam baba!" Beni dinlemeden koşarak inmişti, arkasından sadece gülmüştüm.

Aşağıya indiğim zaman, ailem salonda oturuyordu. Beni ilk gören mete olmıştu "abi?" Bana şüpheyle bakıyodu, metenin konuşmasıyla diğerleride bana bakmıştı.

Babam bana hayal kırıklığı ile bakıyordu, ne kadar zor bi durum olsada alışmak zorundalardı.

Babam sakince yanıma gelip dolu gözleriyle konuşmaya başlamıştı "Ben zaten bi kere evlat acısı çektim, tam buldum demişken yine bana evlat açısı çektirticeksin." ağzımdan tek bi kelime çıkmıştı.

"Baba."
"Birşey demek zorunda değilsin, sende haklısın burada zor günler geçirdin."
"Baba temelli sizi bırakmıyorum sadece, kafa dinlemek istiyorum."
"Tamam oğlum, birşey demiyorum ama senden tek bir isteğim var."
"Evet?"
"Vedalaşmaya gelmeyim vedaları hiç sevmem."
"Babam."

Babam dememle hemen sıkı bir şekilde sarılmıştım. Babamda aynı benim gibi bana sarılmıştı. 

Gözlerim dolmaya başlamıştı ağlamamak için ayrılmıştım "ay tamam ya yeter bu kadar sanki temelli gidiyorum." Babam bana kırgın bir gülümse yollamıştı.

Meteyle vedalaşamadan koşarak odasıma gitmişti. Ne kadar peşinden gitmek istesemde uçağı kaçırmak istemediğim için gidememiştim.

"Uçağa yetişicez artık gitmemiz lazım."  Pars konuşmuştu "uh, öyleyse hadi bakalım gidelim." Babamla son kez vedalaşıp evden çıkmıştık.

Arkama son kez bakmıştım, bir yanım burda kal derken diğer yanım daha baskın olucak şekilde git diyordu.

——————
Havaalanına gelmiştik yol boyunca hepimiz susmuştuk. Miraç daha fazla dayanamamış olucakki beni kendine çekip sarılmıştı "eşşek seni özlicem, kendine dikkat et. Her daim beni, bizi ara." Ona en sıkısından sarılmıştım.

"Merak etme her dk arıcam, hatta o kadar çok arıcamki bıkıcaksını benden." Tebessüm etmişti. Hemen ardından pars gelip sarılmıştı "elimden geldiğince sizi görmeye gelicem, ne kadar yakınında olmak istesemde uzaktan, uzağa korucam sizi. Eğer ki bir derdin olursa bize söylemessen seni buraya zorla getiririm ona göre." Sonda tehdit eder gibi konuşmasıyla gülmüştüm.

"Emredersiniz yüzbaşım!"
"Şebeklik yapma." Kızmaktan çok o da tebessüm etmişti. Son olarak ayaz gelip sarılmıştı.

"O piç yüzünden gittiğini biliyorum, dua et onu öldürmüyorum kendinize dikkat edin, en çok beni ara eğer ki en çok beni aramassan bozuşuruz ona göre." Ayaza karşı kendimi daha yakın hissediyordum.

Belkide tüm acılarımda hep yanımda olduğu için olabilirdi. En çok ayazla dertlemiş, acılarımı onla paylaşmıştım.

"Öldürmek falan aklında geçirme, ayrıca merak etme en çok seni arıcam ne de olsa acılarıma ortak oldun." Son kez hepsiyle sarılıp, milanada hepsi sarıldıktan sonra gitmeye başlamıştık.

Son kez arkama bakıp, tebessüm etmiştim onlarda bana hüzünlü bir şekilde tebessüm etmişlerdi. Onlar içinde zordu ama en çol benim için zordu.