Aero

chapter 19

3rd person POV

Sa isang malaking bulwagan, nagtipon tipon ang mga malalaking tao sa lipunan. Naging ugong2 sa bawat kasapi ang biglaang pagpapatawag ng isang pagpupulong ng kanilang pinuno. Ito ang kauna unahang emergency meeting ng grupo. Di rin nila alam ang dahilan sapagkat wala namang problema sa pamamalakad ng kanilang gawain. Lahat ay naaayon sa mga plano nila.

Ang mga bulong bulongan ay napalitan ng katahimikan. Nakabibinging katahimikan. Lahat ay sabay2 na tumayo at yumuko upang magbigay galang sa paparating na lalaki. Ang kanilang pinuno.

Nakakatakot ang presensya. Ang mga titig nitong kailanman ay di mo gugustuhing suklian. Ang tikas ng tindig ay nagpapakita ng kalakasan at kapangyarihan. Dahil sa pormal nitong suot ay masasabi mong isa itong respetadong tao sa lipunan.

Sabay2 umupo ang myembro ng grupo ng umupo ang pinuno sa hinandang upuan. Ang bawat isa ay naghintay sa unang sasabihin ng pinuno.

'Ilang taon na ba mula noong nangyari ang trahedya, mga ginoo?'

Parang hinukay pa sa kailaliman ng lupa ang kanyang boses. Nakakatakot. Madiin ang pagkabibigkas at buong buo. Nabigla ang lahat dahil sa di inaasahang tanong nito. Tila napipi ang lahat ng marinig iyon.

'Kung ganun, binaon niyo na sa limot ang lahat. Pagkatapos nating sirain ang buhay niya ay parang tinapon na lang din natin siya.'

Bawat bigkas ay mapang'uuyam. Walang sinumang nagsalita kaya nagpatuloy ito.

'Isa? Dalawa? Hindi! Limang taon na ang nakakalipas.............. After the incident, no one remember her. '

Ang mga mata nito ay nakatitig sa malayo, sa kawalan. Tila may ginugunitang kahapon. Kayhirap basahin ang walang emosyon nitong mukha at kulay tsokolateng mata.

'But who would have thought that she's alive.? Alive and still kicking. Powerful.'

Nagkaroon ng di maipaliwanag na atmospera ang buong bulwagan. Di makapaniwala ang lahat. Naging balisa ang lahat nang maglabasan sa monitor ang litrato ng babae.

Ang babaeng iyon. Hindi! Ang babae noon. Kitang kitang ang markang minsan na din nilang isinumpa. Ang markang ekis sa kanang bahagi ng kanyang likod. Ang sunod na ipinapakita ay ang mga masasayang alaala nito. Isang inosenteng babae tuwing umaga. Pero hindi! Isang halimaw tuwing gabi. Sunod na ipinakita ay ang kung paano ito makipaglaban sa mga taong gustong kumuha sa kanya.

Naging alerto ang lahat sa sinabi ng kanilang pinuno.

'The day would come, they will capture project x, our project x. And they will use her as a weapon. An undestructable weapon.! Even the lethal weapon we ever had dont match to her. She's an exemption.'

Katahimikan. Walang umiimik, walang nagsasalita. Wala. Dahil lahat sila ay walang maisip na paraan.

*******
Alleyah's POV

Yes! Tapos na ang hell week. Vacation na.. i know, i pass the exam. Ako pa! Genius yata to.

'Pangit!'

Si asungot. Mukhang katatapos lang din nitong mag'exam kasi kalalabas lang nito sa kanyang room.

'Oh ano? Bagsak na ba?

Ako? Babagsak? Niknik mo!'

Tumawa na lang siya.

'Hui asungot! May kodigs ka ano?'

'Sa gwapo kung ito? Na may magandang girlfriend ay mag checheat?'

'Gwapo? Saang banda?'

'Dito! *tsup*'