Aero

CHAPTER 2

'Boss, lumalakas na po ang kalaban.. we need to restore our forces before doing any explicit attacks.. marami na po ang nasawi dahil sa ginawang ambush ng kabilang grupo..' -

Staring the city 's glamorous beauty, a man in pure black process and digest all information na ibinibigay ng kanyang kanang kamay.. inasahan na niyang mangyayari ito. But not this so soon.. after all it was his plan.

'..... according to my investigation, the black blood mafia were responsible for the attack, they were so eager to let us-'

Hindi natuloy ang dapat niyang sabihin when the man n black raise his right hand.. sign na pinapahinto niya ito ng pagsasalita..

'U may now leave'..- utos nito. His voice were full of authority and demands respect. Agad naglakad paalis ang lalaki sa magarang opisina ng kanyang boss. Ni minsan ay di niya nakita ang mukha ng kausap, never in his wildest dreams. Tanging ang mga mata,ilong at bibig nito ang nakikita dahil sa maskara nitong nakahugis bungo at sumasakop nito sa buong mukha..

A man in black, on the other hand, just sit and relax in his luxurious office habang nilalaro ang isang ballpen sa kanyang kanang kamay. Ni hindi ito kakitaan ng takot dahil sa nangyayaring kaguluhan sa labas. Isa lang ang rumerihistro sa kanyang mga mata.. GALIT.. and he was so eager to kill those bastard na lumapastangan sa kanyang mga tauhan..

''Boss!' - isa isang nagbigay galang ang pito na taong kapapasok pa lang sa loob ng opisina.

'Stand up people' - a man in black said in monotonous tone but strong enough to make them shiver. Nagsitayoan naman ang mga kakarating lang na mga tauhan nito at natatakpan ng maskara ang mukha na sumisimbolo sa grupo.

THE REALM.

That's how they call their group.

'You have your new mission'  - at inilapag nito ang kaisa isang litrato ng kanyang anak.

'Who is she?' - tanong ng leader ng the realm.

'I want u to find my daughter.' - sagot ng lalaki.

'Any clue sir?' - tanong ng isang myembro ng the realm.

'She wore the halfmoon necklace' - saad ng lalaki.

'That's all, dismiss!' - maotoridad na pahayag ng lalaki.

------------------------------------------------

Alleyah's POV

'Hah!'

Panaginip. Isang bangungot. Paulit ulit na lang. Gabi-gabi , yun palagi ang napapanaginipan ko. Napasapo ko ang aking dibdib ,halos di ko na masundan ang tibok ng puso ko dahil sa bilis nito

Nakaramdam ako ng uhaw kaya mabilisan kung kinapa ang eyeglasses ko tsaka ang cellphone ko. Madaling araw na pala, at hindi na ako dinalaw ng antok. Matapos kung isuot ang tsinelas ko ay dalidali akong lumabas ng kwarto and headed to the kitchen.

Matapos kung uminom ay umupo muna ako saglit tsaka kinalikot ang cellphone. I surf the net and nag facebook. Matagal ko na ding di nadadalaw ang fb ko. 100 + notifications at 500 friend request. Ganoon na ba ako katagal wala nag fb at bumabaha ang newsfeed ko .

'Cant sleep princess? ' - a familiar voice ask me from behind. Si dad.

'Yeah!'

'Sunod sunod na ito. Are you alright? Insomia ba?' - he asked.

'I'm fine dad. And it's not about my insomia' - napabuntung hininga ako. 'Ahm, it's about my dreams' - Dad heavily sigh after i said those words. Those dreams i'd been dreaming of for five consecutive nights, the night after i was dismissed from hospital due to my insomia