Η Γνώση των Ξωτικών

Βοήθεια

Ο Κίβερον δεν μπορούσε να την βγάλει από το μυαλό του. Του είχε κάνει εκπληκτική εντύπωση!Εκείνη η ξωτικιά, μια από τους αιχμαλώτους που είχε πιάσει και μετά τους επέτρεψε να φύγουν. Του είχε ευχηθεί οι Θεοί να τον ευλογούν! Τι όμορφη ευχή! Σαν την ίδια! Τον είχε μαγέψει, πραγματικά! Αλλά έπρεπε να την ξεχάσει! Δεν υπήρχε πιθανότητα να την έβλεπε ξανά, αλλά οι Θεοί θα συνωμοτούσαν, ώστε ο λοχαγός Κίβερον και η θεραπεύτρια Ιρίθιελ να αντάμωναν ξανά! Γιατί όντως, η γυναίκα από την οποία είχε εντυπωσιαστεί τόσο πολύ ο Κίβερον, ήταν η καλοσυνάτη Ιρίθιελ. 

****

Ο λοχαγός είχε πάει για περιπολία μόνος του στα γύρω εδάφη και χωρίς να το ξέρει πλησίασε τα σύνορα με το κρυφό χωριό. 

Ο Φαλάελ και η Λόριεν περπατούσαν στο δάσος, εντός των συνόρων και βρέθηκαν κοντά με τον Κίβερον ο οποίος φάνηκε ότι δεν τους πρόσεξε. 

«Λόριεν» έκανε τρομαγμένος ο Φαλάελ όταν είδε τον εχθρό. 

«Δεν μπορεί να μας δει ή να μας ακούσει Φαλάελ μου, όσο είμαστε εντός των συνόρων» του είπε η κοπέλα. 

Όμως εκείνη την στιγμή ένας λύκος εμφανίστηκε ο οποίος επιτέθηκε στον Κίβερον. Ο ξωτικός μπόρεσε με το σπαθί του να τον σκοτώσει, αλλά πριν γίνει αυτό, ο λύκος τον τραυμάτισε σοβαρά. 

Ο Κίβερον σωριάστηκε στο έδαφος, χάνοντας πολύ αίμα και η Λόριεν τον πλησίασε βγαίνοντας από την προστασία του μαγικού. Ο Φαλάελ την ακολούθησε. 

«Λόριεν, τι κάνεις;» της είπε.

«Δεν μπορούμε να τον αφήσουμε εδώ Φαλάελ. Εκείνος μας άφησε να φύγουμε από το κάστρο και τώρα πεθαίνει. Πρέπει να τον βοηθήσουμε» 

Ο Φαλάελ πήρε μια βαθιά ανάσα. 

«Εντάξει!» αποκρίθηκε. 

Μαζί με την σύντροφο του, έπιασαν τον λοχαγό. Ο Φαλάελ πέρασε το ένα χέρι του Κίβερον γύρω από τον ώμο του και το η Λόριεν πέρασε το άλλο του χέρι γύρω από τον δικό της ώμο και τον μετέφεραν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν στο χωριό. 

Αλλά και οι δύο σύντροφοι αναρωτιόντουσαν κατά βάθος αν έκαναν καλά που του προσέφεραν απλόχερα την βοήθεια τους, αλλά σύντομα θα διαπίστωναν ότι ήταν ότι καλύτερο αυτό που έκαναν, αφού στο πρόσωπο του Κίβερον θα έβρισκαν έναν σύμμαχο.