Αιχμαλωσία

32 6 28
                                    

Ο καιρός περνούσε και οι φίλοι μας βάδιζαν προς το άγνωστο. Δεν γνώριζαν που πήγαιναν και τι τους επιφύλασσε η μοίρα και οι Θεοί. 

«Κουράστηκα! Δεν πηγαίνουμε σε κάποιο προορισμό! Δεν έχουμε κάποιο σχέδιο» είπε ο Νάρμπεθ. 

«Υπομονή φίλε μου» αποκρίθηκε ο Φαλάελ. 

«Πόση υπομονή πια; Φύγαμε από το σπίτι μας, ελπίζοντας ότι θα βρούμε ένα νέο σπιτικό, αλλά ο Έλνταρ δεν έχει δει κάποιο όραμα, κάτι που να μας βοηθήσει. Να μας δώσει κίνητρο» έκανε αγανακτισμένος ο Νάρμπεθ. 

Η Ιρίθιελ στεκόταν σιωπηλή! Η αλήθεια είναι ότι τόσο καιρό που περιπλανιόντουσαν είχε χάσει την πίστη της και η σπίθα ελπίδας είχε χαθεί από την ψυχή της. 

«Πρέπει να κάνουμε κουράγιο» είπε εν τέλει. 

«Πόσο κουράγιο Ιρίθιελ;» έκανε αγανακτισμένος ο Βαέριλ. 

«Χωρίς κίνητρο, δεν θα επιβιώσουμε» αποκρίθηκε ο Άλνταβαλ. 

«Φίλοι μου, υπομονή, δύναμη και πίστη και όλα θα πάνε καλά εν τέλει. Μην φοβάστε!» είπε ο Φαλάελ. 

«Λυπάμαι» ακούστηκε η φωνή του Έλνταρ. 

Όλοι γύρισαν προς το μέρος του. 

«Αδερφέ μου» του μίλησε καλοσυνάτα ο Φαλάελ. 

«Λυπάμαι που δεν έχω δει κάποιο όραμα, κάτι που να βοηθήσει την όλη κατάσταση. Ούτε εγώ ξέρω τι συμβαίνει με εμένα. Τα οράματα δεν έρχονται όποτε θέλω, είναι τόσο παράξενο όλο αυτό που βιώνω» 

Η όμορφη θεραπεύτρια Ιρίθιελ τον πλησίασε. 

«Έλνταρ μου δεν χρειάζεται να νιώθεις ενοχές! Κάνεις ότι καλύτερο μπορείς! Χάρη σε εσένα σωθήκαμε» του είπε. 

«Ευχαριστώ για την υποστήριξη, αλλά θα έπρεπε να έχω δει κάτι μέχρι τώρα. Πορευόμαστε προς το άγνωστο με μόνο μας όπλο την ελπίδα» 

«Μια ελπίδα που σιγά σιγά χάνεται» αποκρίθηκε ο Βαέριλ και ο Νάρμπεθ τον σκούντηξε. 

«Δεν είναι ώρα για γκρίνιες φίλε μου» του είπε ο μουσικός. 

«Πάντως τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα» είπε ο Βαέριλ. 

Και όμως ήταν να γίνουν ακόμη χειρότερα, γιατί εκείνη την στιγμή στρατιώτες εμφανίστηκαν. 

«Ποιοι είστε και τι δουλειά έχετε στο βασίλειο του άρχοντα Άραγκον;» είπε ένας από αυτούς που φαινόταν ότι ήταν αξιωματικός. 

Η Γνώση των ΞωτικώνWhere stories live. Discover now