Η Γνώση των Ξωτικών

Ένας έρωτας γεννιέται...

Μία εβδομάδα μετά

Εκείνο το βράδυ, η όμορφη θεραπεύτρια Ιρίθιελ περίμενε όπως είχαν συνεννοηθεί με τον Κίβερον στην Μεγάλη Βελανιδιά. 

Την τελευταία φορά της είχε πει ότι ήθελε να την γνωρίσει καλύτερα! Άρα κάτι αισθανόταν για εκείνη! Αλλά και η Ιρίθιελ, έπρεπε να παραδεχτεί ότι ο Κίβερον ήταν γοητευτικός ξωτικός. 

Ήταν απορροφημένη στις σκέψεις της και δεν άκουσε την φωνή του. Ένιωσε κάποιον να της ακουμπά τον ώμο και τρόμαξε. 

«Συγνώμη Ιρίθιελ, αλλά ήσουν χαμένη στις σκέψεις σου» της είπε ο Κίβερον. 

«Ναι, όντως» 

«Τι σκεφτόσουν;» 

«Τα λόγια που μου είχες πει τις προάλλες, ότι θες να με μάθεις πιο καλά» 

Ο Κίβερον φάνηκε να χάνει την αυτοκυριαρχία του για μια στιγμή. 

«Ναι! Το εννοώ αυτό!» της είπε έπειτα. 

«Κίβερον... εγώ...» 

«Αν δεν θες, δεν θα σε πιέσω Ιρίθιελ! Είτε ανταποκριθείς στα συναισθήματα μου, είτε όχι θα τηρήσω την συμφωνία μας. Και για να ξέρεις και να το μεταφέρεις και στους υπολοίπους, μίλησα σε κάποιους στρατιώτες και τους είπα αν θέλουν να τους οδηγήσω σε επανάσταση κατά του Άραγκον και δέχτηκαν με χαρά. Με θέλουν για αρχηγό τους. Θα μιλήσω και σε άλλους και όταν είναι η κατάλληλη στιγμή, θα κάνουμε την κίνηση μας» 

«Αυτά είναι υπέροχα νέα!» αναφώνησε η θεραπεύτρια.

«Ναι! Αλλά για να ξέρω, όσον αφορά εμάς! Υπάρχει πιθανότητα να με θες για ταίρι σου; Να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα μαζί;» 

Η Ιρίθιελ χαμογέλασε γλυκά! 

«Είσαι πολύ όμορφος ξωτικός Κίβερον και φαίνεται ότι έχεις ηθικές αξίες» 

«Προσπαθώ για το καλύτερο Ιρίθιελ» είπε ο άνδρας και την πλησίασε. «Να ξέρεις ότι δεν μπορούσα να σε βγάλω από το μυαλό μου» συνέχισε και έσκυψε το πρόσωπο του κοντά στο δικό της. 

Η Ιρίθιελ σηκώθηκε στις μύτες και πλησίασε το πρόσωπο της, ακόμη πιο κοντά. 

Ο Κίβερον δεν έχασε ευκαιρία. Την φίλησε! 

Και τα δύο ξωτικά ένιωσαν μια ζεστασιά να κατακλύζει κάθε κύτταρο του κορμιού τους. 

Όταν σταμάτησαν χαμογέλασαν.

Τότε η Ιρίθιελ έκανε κάτι που ξάφνιασε τον Κίβερον. Άρχισε να του λύνει τα κορδόνια του χιτώνα του. 

«Είναι πολύ νωρίς και δεν θέλω να με παρεξηγήσεις, αλλά το κορμί μου το ζητάει» του είπε, με ειλικρίνεια.

«Και εγώ το ίδιο αισθάνομαι. Έλα γλυκιά μου!» της είπε ο ξωτικός και την οδήγησε πιο μέσα στο δάσος, ανάμεσα στα δένδρα. 

Γονάτισαν ο ένας απέναντι στον άλλον και ο Κίβερον αφαίρεσε το πουκάμισο του από πάνω του. 

Η Ιρίθιελ έμεινε να θαυμάζει το γεροδεμένο σώμα του και τον αγκάλιασε. Ο εραστής της, με απαλές κινήσεις, της χάιδεψε τις ωμοπλάτες και της έδωσε ένα τρυφερό φιλί στο λαιμό. Η κοπέλα έβγαλε έναν αναστεναγμό και ο Κίβερον χαμογέλασε πονηρά, αλλά έπειτα σοβάρεψε. 

«Είσαι απόλυτα σίγουρη για αυτό;» την ρώτησε με σεβασμό. 

«Ναι! Θέλω μαζί σου να νιώσω ότι πιο δυνατό συναίσθημα υπάρχει. Το έχω ανάγκη» του απάντησε εκείνη και τον φίλησε και ο Κίβερον τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση της και την έφερε ακόμη πιο κοντά του. 

Δεν χρειαζόντουσαν πολλά λόγια. Άφησαν το πάθος, την τρυφερότητα κι την ανάγκη για απόλαυση να τους καθοδηγήσουν! Και έτσι κάτω από το φως του φεγγαριού και των αστεριών, ο λοχαγός Κίβερον και η θεραπεύτρια Ιρίθιελ έγιναν ένα!