Yuna Yoshida'nın 'stabil' giden hayatında oluşan değişiklikler, onu ve arkadaşlarını daha önce yaşamadıkları olay ve durumlara sürükler. İyi okumalar dilerim ^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Where is my love?"
***
Yuna
Midoriya'yı görmemle ne kadar iyi hissettiğimi kesinlikle açıklayamazdım. İhtiyacım vardı, birine. Bakugou değildi, Ryomen değildi, Yuki değildi ama Midoriya'ya gerçekten ihtiyacımın olduğunu o an anlamıştım. AFO sadece benim değil Midoriya'nın da peşindeydi, ikimiz de tehlikeliydik. Bu yüzden beraber kaçmıştık ve birbirimizi geliştirecektik. Ve AFO saldırıya geçtiğinde, kesinlikle onu yenmek zorundaydık. Bu yolda tek olmadığımı bilmek beni iyi hissettiriyordu. Ayrıca Midoriya gerçekten beni anlayan biriydi. Ona güvenebileceğimi biliyordum.
Sürekli antrenman yapıyorduk ve sokaklarda insanlara yardım ediyorduk. Daha 2 gün olmuş olsa bile geliştiğimi hissediyordum. Ama.. yoktu işte. İçimdeki parçalar kayıptı, eksikti. Sol yanım hala bomboştu.
Çünkü Katsuki yoktu. Çünkü Yukiteru ve Ryomen yanımda bana bulaşmıyorlardı.
Ama her şey onlar içindi. Onlar için onlardan uzaktaydım. Ve her şey bittiğinde, yine ait olduğum yere, evime dönecektim.
Onların yanına.
Midoriya'yla birlikte sokakta devriye gezerken bir sesle irkilmiştik.
"KİMSE VAR MI? YARDIM EDİN!"
Birbirimize bakıp o yöne doğru koşmaya başladık. Ara sokaklardan birine girdiğimizde kadının boğazına bıçak dayayan bir kötüyü gördük. Kadını iyice kendine çekti.
"Yaklaşmayın yoksa öldürürüm!"
Midoriya kötüyü ikna etmek için konuşmaya çalışırken ben adamın duygularını stabil tutmaya çalışıyordum. Yeni yeni hastaneden çıktığım için güçten düşmüştüm ama elimden geleni yapmalıydım. Zorunda olmadıkça güç kullanmayacaktık o yüzden ikna etmeye çalışıyorduk. Kötü adamın zihni karmakarışıktı ve bir yandan kadının korkusunu da azaltmaya çalıştığım için beynim iyice yorulmuştu. En sonunda kötü adam ağlayarak bize teslim olduğunda kadını sağ salim evine bıraktık ve kötüyü polislere teslim ettik. İkimizin de yorgunluktan perti çıkmıştı. İkimizin de aklı geride bıraktığımız insanlardaydı. Midoriya'nın aklında da Uraraka vardı emindim bundan. Elbette sadece Uraraka veya Bakugou değil herkes aklımızdaydı. Benim gibi Midoriya da not yazıp gitmişti. Ve denk gelmemizi kaderden başka bir şeye bağlayamıyordum. Er ya da geç All For One ile karşılaşacaktım ve bu karşılaşma sırasında Midoriya da benimle olacaktı. Ama bu karşılaşma her an olabilirdi ve bu yüzden her an için hazırlıklı olmalıydım. Midoriya ve ben okuldan kaçtıktan sonra dikkatleri U.A.den kendimize çekmek için polislerin yardımıyla atıldığımızın haberini yapmalarını istemiştik. Şu an U.A. bizimle bağlantılı değildi. Tek başımızaydık. Ve bu beni daha da huzurlu yapıyordu çünkü diğerleri güvendeydi.
