Öncelikle hepinize merhaba.Yeni bölüm bekleyenleriniz vardır, biliyorum.Ama çok üzgünüm ki bu hafta içinde de yeni bölüm yayınlayamayacağım.Hikaye yazmak, paylaşmak, okuyucularımın olması falan hayatımdaki en büyük hayalimdi.Ve bölüm paylaştıkça yavaş yavaş bu hayalime daha da fazla yaklaşıyorum.Tabii ki siz değerli okuyucularımla birlikte.Tam 10 gün, 1.440 saat,14.400 dakikadır bölüm yayınlamıyorum.Evet hesapladım ama doğru olmaya bilir.d matematiğimin affına sığının.Herneyse fazla sıkmak istemem dediğim gibi bu hafta içinde yine bölüm yayınlamayacağım, bu hikayenin kurgusunu Ocak ayından beri yapıyorum,yani bölümlerde ne olacağını biliyorum, aklımda hazır ama bunu kaleme almakta zorlanıyorum.Kafam biraz dolu.Ki zaten ben ve diğer hikaye yazan arkadaşlarımın da üzerinde büyük bir stres oluyor.Çünkü kendinize göre iyi olan bir bölümün başkalarına göre eksikleri olabiliyor.Sizde haklısınız ama her bölümün her paragrafının her cümlesinin her kelimesini özene bözene yazmak fazlasıyla zor.Hele ki ortaya sizin beğeneceğiniz bir şey çıkartmak istiyorken.Sizleri sadece bir haftacık daha bekleteceğim ki bunu yazarken bile gerçekten çok utanıyorum çünkü istemediğim birşey ve okuyucu kaybetmek en son isteyeceğim şeydir.Bir hafta sonra görüşmek üzere, umarım hikayemi unutmazsınız.Şimdiye kadar yanımda olduğunuz için hepinize minnettarım.1,5 aylık bir süreçte 1000 kişilik bir aile olduk -en azından ben sizi ailem olarak görüyorum-bu beni çok mutlu etti sizin gibi okuyucularım varken bu sayının artarak büyüyeceğine eminim.Beni burda yalnız bırakmayın:) Hepinizi çok seviyorum, anlayışla karşılayacağınızı umuyorum ve teşekkürlerimi sunuyorum:) Allah yâr ve yardımcınız olsun canımlar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAH
Non-FictionMutluluk en ücra köşesinde saklanır aşkın.Bikere yeşerdimi yüreğinde sevda, keder hiçbir şeyinden ayrılmayan gölgesi oluverir insanın.Kaybedince sevdiğimizi acımızı dindirecek teselliler ararız.Bazen bir hatıra, bazen bir gülümseme akılda kalan.Ama...