Çapulcular Lily'nin zaman döndürücüsü ile geleceğe gitseler ama altın üçlüye biri daha katılmış olsa karşınızda Polaris Black Bakalım Çapulcular gelecekte ne yapacaklar
Arkadaşlar bu benim ilk hikayem o yüzden hatalarım olursa lütfen mazur görün kl...
Yukarıdaki şarkıyı sevdiğim için koydum umarım siz de seversiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Black ailesi temsili Aga be. Üzüldüm şimdi.
Polaris odada kaldığı süre sadece düşünüyordu. Lanet olsun ki geri dönmüştü. Bu çok acı veriyordu. Kapanmayan yaralara tuz basmak gibiydi. Canını çok yakıyordu başı ağrıdığı için değil her atakta annesinin ölümünü hatırladığı için.
Marlene: Bak, anne sana ne aldı?
Polaris: Ayıcık çok güzel.
Dedi bembeyaz küçük bir ayıcığı kızına göstererek. Kız hevesle ayıcığı aldı. Polaris'in hiç arkadaşı yoktu. O yüzden oyuncakları onun için çok kıymetlidir. Zaten çok fazla değillerdi hatta Remus'un doğum günü hediyeleri dışında oyuncağı yoktu. Bu yüzden o ayıcığı elinden hiç bırakmayacağına kendi kendine söz vermişti. Ta ki o güne kadar.
Ölümyiyenler ve Black ailesi onları bulmuştu. Marlene geldiklerini hissettiği an tek isteği kızının yaşamasıydı. Eğer orman sınırını geçerse Remus'a ulaşabilir ve kurtulabilirdi. Remus'a hemen haber gönderdi. Ona ormanda beklemesini ve Polaris'ialıp kaçmasını istedi. (O haberin ulaştığını sanmıştı ama asla ulaşamamıştı.) Kızına yaklaştı. Polaris ise ne olduğunu anlamakta zorluk çekiyordu. Bilmediği adamlar evlerine geliyorlardı. Bundan hiç hoşlanmamıştı.
Polaris: Anne ben bu adamları sevmedim gitsinler.
Marlene: Ben de sevmiyorum hayatım ama sana birşey demem lazım şimdi senle bir oyun oynayalım bu evden çıkıp ormana gitmen lazım bana ne olursa olsun ama ne olursa olsun. Arkana bakma. Ben veya Remus seni buluruz.
Polaris: Hayır, anne ben oyun oynamak istemiyorum. Böyle oyun olmaz. Ben seninle olmak istiyorum.
Marlene: İris dediğimi yap
Annesi ilk defa Polaris'e sesini yükseltmişti. Polaris şaşırmış gözlerle annesine baktı.
Marlene: Sana bağırdığım için özür dilerim ama haklısın bu bir oyun değil belki bir daha görüşemeyebiliriz tatlım ama ne olursa olsun Seni çok seviyorum sen çok güçlü ve özel bir kızsın koruman gereken bir güce sahipsin bu yaşına kadar ben seni korumaya çalıştım. Çok üzgünüm artık gücüm yetmeyecek ama sen onu benim için hayatının sonuna kadar koruyacaksın ben de hayatımın son anına kadar seni.
Polaris: Anne gitme ben güç istemiyorum seni istiyorum.
Marlene: Üzgünüm bir tanem. Bana söz vermeni istiyorum. Kendini ve gücünü koruyacaksın söz mü?
