Korkunun Gözyaşları

2.Bölüm; YARALARIN ACISI 2

Gözlerimi açtığımda direk gözüme vuran ışık yüzünden afallasam da bir süre sonra alıştım ve olanları hatırlamaya çalıştım. En son Sam çillerimin üstüne çizikler atmıştı ve.... Sonra herhalde bayıldım. Ama beni buraya kimin getirdiğini bilmiyordum. Kafamı çevirdiğimde karşımdaki koltukta uyuyan birini gördüm. BİR DAKİKA NE! BU OLAMAZ DEĞİL Mİ? OKULUN POPÜLER ÇOCUĞU CHRİS, BENİ BURAYA MI GETİRMİŞTİ. AMA NASIL? Chris hareketlenmeye başlayınca gözlerimi kapatıp uyuma taklidi yaptım. Birkaç saniye sonra yanımda bir ağırlık hissettim ve saçımda bir el. Saçımı okşamaya başlamıştı. Beni neden umursuyordu ki? Daha beni tanımıyor bile. O benim saçımı okşarken bir yandan da uykumu getirmişti. Sırf uyuya kalmayım diye yavaşça hareketlendim. Böylece saçlarımı okşamayı bırakacaktı. İstediğim gibi de oldu. Elini nazikçe çekti ve sonrada dışarı çıktı. O çıktıktan sonra bende uyumaya karar verdim. Çünkü şuan da gerçekten konuşmak istemiyordum.

CHRİS;

Sabah alarmın sesi ile uyandım. Günlük işlerimi tamamladıktan sonra okula gittim. Geldiğimde çantamı bırakıp kantine inecektim ki zil çaldı. Bende teneffüse erteledim. Zil çaldığında sınıftan çıkarak kantine doğru yürümeye başladım, fakat birden birisinin çığlığını duydum. Ses tuvaletten geliyordu. Hemen tuvalete koştum ve kapıyı açtım. Fakat görmek istediğim şey alt sınıflardan birinin kanlı yüzü değildi. Hemen onu oradan alıp aşağı indim. Okuldan çıkıp bir taksi çevirdim. Taksiciye acele . söylediğimde hızlandı. Hastaneye geldiğimde doktorlar çocuğun halini görüp hemen onu acile aldılar sonrada odaya. Ben bir yandan odanın dışında doktorun çıkmasını bekliyordum , bir yandan da o çocuğun neden bu halde olduğunu. Acaba ben olmasaydım ona neler olurdu? Sebepsizce o çocuğa karşı içimde bir sevgi belirtisi yükseldi. Daha adını bile  bilmiyordum ama nedensizce sevmiştim. Aynı bir köpek yavrusuna benziyordu. Doktorun gelmesi ile düşüncelerimden sıyrılıp dikkatimi doktorun söyleyeceği şeye verdim.

Doktor; Hastanın neyi oluyorsunuz?

Chris; Arkadaşı.

Doktor; Size çok bilgi veremem ailesi olmadığınız için ama yine de bir ayrıcalık tanıyacağım. Arkadaşınızın yüzü vahşice çizilmiş ve çok kan kaybetmiş. Şimdi yüzünü sardık. Sizden istediğim şey günde iki kere yüzünde ki sargıyı değiştirip pansuman yapmanız.

Chris; Peki. Onu görebilir miyim?

Doktor; Tabii ki.

İçeri girdiğimde uyuyordu. Onu rahatsız etmeden serumuna baktım ve üstü çizik ile dolu çillerine..... Bunu kim yapmış olabilirdi ki? Kim böyle masum birini incitebilirdi? Sanırım vicdan yoksunu biri. Ama düşününce de aklıma kimse gelmiyordu. Yavaştan uykum gelmeye başlamıştı. Yatağın yanında koltuğa oturup gözlerimi kapattım. Birkaç dakika uyusam sorun olmazdı.... Uyandığımda çocuk hala uyanmamıştı. Bende kalkıp yanına gittim. Çok masum görünüyordu. Onu uyandırmadan nazikçe saçlarını okşadım. Yumuşacıktı. Hareketlendiğini görünce elimi çektim ve dışarı çıktım. Hastaneden çıkınca kesinlikle bu çocukla tanışacaktım. Havamı aldıktan sonra tekrardan odaya çıktım. Hala uyuyordu. Adını öğrenmek için raporuna baktım. Adı Hugo'ydu. En azından adını öğrenmiştim. Yavaş yavaş gözlerini açmaya başladığında yanına gittim.

HUGO;

Uyandığımda karşımda duran bedene baktım. Evet benden bir açıklama bekleyen kişi vardı karşımda. 

Chris; Biraz daha iyi misin?

Hugo; Evet. Teşekkür ederim beni buraya getirdiğin için.

Chris; Ne demek. Kim olsa yapardı.

İçimden "hayır yapmazdı" diye geçirdim. Eğer Chris olmasaydı okulun tuvaletinde ölecektim. Tanrım bu çok korkutucu.

Chris; Neden o haldeydin?

İşte o soruyu sormasaydın keşke.

Hugo; Bunu sonra açıklasam olur mu?

Chris; Ah tabi sen nasıl istersen.

Gülümsedim. Ona zorbalık gördüğümü söylesem beni önemsemeyi bırakırmıydı acaba?

Chris; Hastaneden çıktığında seni kahve içmeye davet ediyorum. Hem böylece tanışmış oluruz.

Hugo; Olur. Bende seninle tanışmak isterim.

O sırada doktor içeri girdi ve bir gün daha burada kalmam gerektiğini söyledi.

Chris; Şimdilik ben gideyim. Bir şeye ihtiyacın olursa arabeni telefon numaramı yazdım. Zaten yarın gelirim okuldan sonra.

Hugo; Tamam, tamam sıkıntı yok.  Senide yordum.

Chris; Böyle düşünme eğer ben gelmeseydim başına çok korkunç şeyler gelebilirdi belki de.

Hugo; Haklısın.. Neyse sonra görüşürüz Chris!

Chris; Görüşürüz!

Chris gittikten sonra kendimi uykunun kollarına bıraktım....

UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR. OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI  UNUTMAYIN <3