~Doktorum Ol~

2.Bölüm:Komşu Komşu

Komşu komşu oğlun geldi mi geldiii!

Büyük spoiler mi yedik acep recep?

Karşı komşu candırr!

Duydum ki bölümleri özlemişsinizz.

Keyifli okumalarrr😻

*******************************

Esradan Allah razı olsun kurtarıcı meleğim!

"Esra iyi ki varsın kuzum."dedim Esraya sarılırken.

Azıcık daha o odada kalsaydım Akınla birbirimizi çiğ çiğ yerdik!

Esra biraz şaşırsada cevap verdi"Ne demek Nazo'm."

"Ee ne işimiz var?"dedim.

Bahçeye doğru yürüyorduk."Bir işimiz yok Akın beyle başın dertte gibi görününce bir boklar olduğunu anladım."

Ben yerim bu kızı!

"Esra sana her geçen gün hayranlığım artıyor!"dedim kızı boğacak kadar sarılırken.

"Kız dur dur boğulacağım!"dedi gülerken.

"Tamam tamam bırakıyorum."

"Esra seni kurtarıcı meleğim diye kaydedeceğim!"

Bahçedeki masalardan birine oturdu.Yanına oturdum."Kaydet Nazo'm arkandayım."

"Yalnız ben bu Akın'ı öldürürüm ha!"dedim masanın üstüne geçerken.

Yine götümüz yükseklerde!

He valla!

"Ne öpücüğü diyordu en son ne oldu ki?"cebindeki kalemi çıkarıp oynamaya başladı.

Ne olmadı ki gülüm!Adamın gözünün içine bakarak"O kırmızı dudağından bir öpücük alayım!"dedim.

Batsın böyle hayat!Batsın!

"O kırmızı dudağından bir öpücük alayım demiştim."dedim Esranın gözüne bakmayıp bütün her yere bakarken.

Yüzüm utancımdan pişik olan göte döndü!Ah bana vah bana!

Esra önce bana ters ters baktı"Ne dedin?"

Aa bir daha o cümleyi söylersem şu hastanenin terasından atacağım kendimi!

"Ama bilerek demedim valla."cümlemi devam ettirdim."İç sesimle dış sesim karıştı."

"Of!Nazo'm of!"dedi Esra."Ee ne diyeceksin adama iç sesimle dış sesim karıştı mı diyeceksin?"

Ben en iyisi istifa edeyim!

"Öyle dersem beni Bakırköy deli hastanesine yatırır eminim!"

"Bencede!"

"Ee ne diyeceğim?"dedim bir of çekerken."Adam ilk günden sülük gibi yapıştı!"

"Eğer seninle konuşmak isterse uzaklaş!İki güne unutur kızım,erkek bunlar b12
ileri eksik!"cebinden aldığı kalemi geri cebine soktu.

Bacaklarımı bacak üstüne attım.

"Valla kanka ya bunlarda b12 eksik değil yok,bir gün kendilerini unutacaklar diye ödüm kopuyor!"

Esra oturduğu yerden kalktı.Ben de arkasından kalktım.

Hastanenin girişine doğru yürürken Esra gülerek:
"Neyse gülüm hasta bekler kaçalım yoksa Akif bey bizi nanay!"dedi.