~Doktorum Ol~

15.Bölüm: Mavişim

"Neredesin gene kızıl kafa?"diyerek söylenmeye başladı Demir. Burcu Demir'in anlattığı hikâyeden sonra ortamı terk etmişti."İlla alacaksın başına bir bela! Sonra uğraş dur!"

Bakmadığı yer kalmamıştı. En son caddelerdeki tüm dükkânlara girdi. En son girdiği dükkânın yanındaki ışıklı ve müzik gelen bara yöneldi. Burcu bir yandan içiyor bir yandan da saçmalıyordu.

"Hasbinallah!"diyerek bara girdi. Etrafa göz gezdirip, Burcu'nun yanındaki tabureye oturdu.

"Bir tane daha!"dedi Burcu. Sarhoşluktan olsa gerek, uzatarak söylemişti.

Elindeki içki bardağını Burcu'nun önünden çekti.

"Yok!"dedi Demir."İçmek yok, yasak!"

"Yaaa lütfen bir tane dahaaaa!"dedi Burcu. Demir'in elindeki içkiyi almaya çalıştı. Alamadı tabii.

"Gidiyoruz!"dedi Demir."Kalk hadi!"

Kalkmadı Burcu, resmen tezgahı kucakladı."Canım barım, canım tezgahım, canlarım benim. Burdayım annem gitmiyorum hiç bir yere. İçiniz rahat olsun."

Sessizce güldü Demir. Nazlı bir deli kırmızı kafa ikiydi. İki kuzende tencere kapak gibi kızları bulmuştu.

"Burcu hadi gel!"diyerek kolundan çekiştirdi Demir."Hadi."

İçki bardağını yanağına sürttü Burcu."Oy annesi kurban, uyuma saattin gelmiş Burçinim, haydi yatağa!"

"Burcu!"dedi Demir bir kez daha."Hadi kalk gidelim."Burcu'yu kolundan tuttu. Burcu Demir'in kolunu ittirdi.

"Oha! Rakı bardağı beyciğim siz adımı nereden biliyorsunuz?"

Resmen rakı bardağıyla hasbihal yapıyordu. Tekrar güldü Demir.

"Bu arada,"dedi Burcu Demir'e dönmeye çalıştı. Fakat rakı bardağına dönmüştü."Siz kimsiniz?"

"Kimi soruyorsun?"dedi Demir."Şu an konuştuğun rakı bardağı."

"Ohanesso!"dedi gözlerini büyüterek."Rakı bardağı bir daha konuştu! İnanılır gibi değil!"

"Bu böyle olmayacak!"dedi Demir. Burcu'yu kucağına aldı.

Burcu içkinin etkisiyle ellerini Demir'in boynuna doladı. Boyun girintisine doğru yattı. Demir kucağında Burcu ile bardan çıktı. Marmaris'in sokaklarında kucağındaki Burcu ile yürümeye başladı Demir.

Burcu yol boyunca saçmalıyordu.

"Brandon, hayallerimin erkeği sen mi geldin kuzum?" Daha da Demir'e yakınlaştı Burcu.

"Aynen aynen hakiki Brandon."dedi Demir.

Demir ve Brandon'u yan yana koysaydınız ayırt edemezdiniz. Öyle benziyorlardı.

Bir taraftan da gülümsüyordu.

"Biliyordum, bir gün bana geleceğini biliyordum."dedi Burcu.

"Oha!"dedi sokak lambalarına gülümseyerek."Sokak lambaları sokak sokak geziyorlar!"

Kafasını geriye atarak sokak lambasını işaret etti.

"Bakayım mı? Bakayım mı?" Demir'in kucağında tepinmeye başladı."Rahat dur kızım!"dedi Demir. Burcu'yu daha sıkı tuttu.

"Babammmm!"dedi Burcu Demir'in resmen suratına yapıştı. Kızım deyince olayı çok yanlış anlaşmıştı."Babişim, babişkom, babarottim, baboranzim, babişko!"diye saçmalamaya başladı.

"Her şeyi anladım da,"dedi Demir. Ters ters Burcu'ya baktı."Baboranzi ne kızım? Davlumbaz gibi!"

"Babişim yaa!"dedi Burcu. Küçük bir kız çocuğu gibi şımardı da şımardı.