MERHAMET

HER ŞEY Mİ HİÇBİR ŞEY Mİ?

Yeni bir bölüme daha hoşgeldiniz efenim. Bugün bölüm sonunda konuşmak istiyorum,o yüzden sizi hiç tutmadan bölüme alacağım.

Yorum yapıp oy vermeyi unutmayın. İyi okumalarrr🩶🩶

6.BÖLÜM

HER ŞEY Mİ HİÇBİR ŞEY Mİ?

Cama iyice yaslandım ve yapacaklarını korkuyla izlemeye başladım. Bu sinirle beni boğabilirdi. Her şey benim suçumdu. Onu bacağından ben vurmuştum.

"Her şey senin suçun!" Bana bağırmasıyla yerimde sıçradım. Beklediğim an gelmişti,korkum git gide artıyordu."Bacağına sen sıktın,eğer yürüyemezse Âlâ,o zaman kork benden." Gözümden akan yaşları umursamadan konuşmaya çalıştım.

"Ben...Ben çok pişmanım.Özür...Dilerim." Kaya'ya bu söylediklerim asla tesir etmiyordu. Soğuk havayı umursamadan camları sonuna kadar indirdi. Daha sonra da arabayı ani bir frenle durdurdu.

"Bana doğruyu söyle!" Diye bağırmasıyla yaslı olduğum kapıya daha fazla yaslandım."Bora'yla işbirliği yaptın değil mi? O istediği için Alp'i vurdun!" Gözümden bir damla daha yaş aktı. Daha fazla dayanamayacaktım,sözleri ağırdı.

"Evet,evet. Bana isteğim dışı dokunmaya çalışan adamla işbirliği yapıp senin arkadaşını vurdum.Bu kadar aşağılık bir insanım ben,bu kadar kötü kalpli bu kadar ruhsuz bir insanım." Olduğu yerde öylece kalmıştı. Bu söylediğimi asla beklemiyordu.

Ben gözümden akan yaşlarla ona bakarken o da bana aynı şekilde bakıyordu. Bu söylediğimi duymayı hiç beklemiyor olacaktı ki bir süre sessiz kaldı ve derince yutkundu.

Arabadan inmek için kapının koluna yeltendiğim de bir el kolumu kavramı sıkıca.Omzumun üzerinden arkama baktığımda Kaya'nın çaresiz bakışlarını yakaladım.

Elimi arabanın kolundan çektim ve bende ona döndüm. Kaya bir süre izledi beni,ardından ensemden tutu ve kendisine çekti. Başım göğsüne yaslanırken hızla atan kalbinin ritmini duyuyordum.

Kaya saçlarımla oynarken bir yandan da saçlarımı öpüyordu. Ben normalde dokunulmasa dokunulmasından rahatsız olurken şu an neden olmuyordum peki?

"Onun adına ben senden özür dilerim Âlâ,o şerefisizin adına ben senden özür dilerim."Gözümden bir damla yaş süzüldü ve onun gömleğine damladı. Onun derin nefes alışverişlerini hissediyordum.

Bir süre öyle kaldık. Ardından Kaya sessizliği böldü."Peki..." Durdu ve yutkundu. "Peki sana dokundu mu? Bir şey yaptı mı?" Sesinin her zaman ki gibi net çıkmamasına bir anlam veremezken boğazımı temizledim ve konuştum.

"Hayır,izin vermedim." Kafamı kaldırdım ve gözlerine baktım." Vazoyu kafasında parçaladım." Kaya'nın dudağına gurur dolu bir gülümseme yayıldı ve bir elini yanağıma atıp okşadı.

"Aslansın sen,Âlâ sen gerçekten çok güçlüsün." Başımı tekrar göğsüne yasladım. Ben mi güçlüydüm? Ben kaçmayı seçerdim hep,kaçan da güçlü olur muydu? Unutmak da bir güç müydü?

"Ben mi?"Kaya histerik bir şekilde güldü ve mırıldandı. "Evet sen,sen çok güçlüsün." Yüzüne bir gülümseme yayıldı. Ben güçlüydüm.

Kaya'dan uzaklaştığım da onun da en az benim kadar kötü hissettiğinin farkındaydım. Gözümdeki yaşları sildim ve arkama yaslandım.

Kaya da arabayı çalıştırdı ve gittiği yolda ilerlemeye devam etti. Arada dönüp bana baksa da ben ona bakmamak da diretiyordum. En son bu saçma şeyden sıkıldım ve dudaklarımı aralayıp derin sessizliği bozdum.