Kocam Diyeceksin (+18) GAY

55. Öldü Mü

Miran duştan çıktıktan sonra üzerini giyindi ama çok zordu böyle normal davranamıyordu her şey aynıydı ama çok yabancıydı her şey yerli yerindeydi ama her şey darmadağındı..

Mirza kendini tutmak için dişlerini sıkıyordu ama bu çok zordu uyuşturucu alıp kafasını rahatlaması gerekiyordu ama uyuşturucudan artık uzaklaşması gerekiyordu her şey çok zordu Miran toparlanmakta zorlanıyordu çünkü ümidini kaybetmişti zorlanıyordu, çünkü yaşama isteğini kaybetmişti..

Mirza sonunda en iyi şekilde hazırlanıp evden çıktığında derin bir nefes çekti içine zamanı gelmişti artık geri dönmenin hatta belki de geçmişti bile bu gün Mirza bunu öğrenecekti..

Arabasına binip şirkete geçtiğinde Mirzayı gören herkes gülümsüyor patronlarını karşılıyordu herkes Mirzanın dönüşüne sevinmiş görünüyordu..

Mirza önceden işe geldiğinde hemen eve gitmeyi düşünürdü ama şimdi eve gitmek istemiyordu evde sürekli aklına Mert geliyordu onu aklından çıkarmak her zamankinden daha zordu evde..

Mirza odasına girdiğinde çok geçmeden ziyarete yönetimdeki arkadaşı Sait geldi ve arkadaşını tebrik etti..

"Hoş geldin kardeşim çok iyi görünüyorsun geri dönmene çok sevindim." Dediğinde Sait dayanamayıp bir de sarılmıştı arkadaşına çok mutluydu Mirzanın dönmesine uzun zaman sonra böyle iyi görünmesine seviniyordu..

Mirza Saitin bu mutluluğuna mutlulukla karşılık vermek isterdi ama gülmeyi aylar önce bırakmıştı..

"Tamam kardeşim hadi işinin başına benim de çok işim var." Dediğinde Mirza sekreteri de elinde dosyalarla gelmişti..

Sait giderken sekreterde dosyaları Mirzanın masasına tek tek bırakıp içeriklerini açıkladı..

"Efendim kırmızı dosyada proje planları var mavi dosyada imzanızın gerektiği belgeler ve evraklar var." deyip elinde son kalan siyah kâğıt zarfa baktı sesizleşen sekretere Mirza sordu..

"O zarf ne neden sustun?" Dedi Mirza bir yandan önündeki dosyaları kontrol ederken..

Sekreter açıkladı..

"Mirza bey bu üç ay önce size vermem için bırakılan isimsiz bir zarf işle ilgili mi bilemedim.." dediğinde Mirza umursamadı..

"Neyse tamam bırak masama çık sen teşekkür ederim." Dediğinde sekreter zarfı bırakıp çıktı Mirza zarfı pek önemsememişti dosyaları kontrol etmekle meşguldü..

Mirza kendini zorlayıp kafasını işlere yormak istiyordu ama almıyordu aklı okuyamıyordu yediremiyordu başka bir şeyle meşgul olduğunda kendini berbat hissediyordu adamlığını sorguluyordu nasıl bulamamıştı karısını nasıl!!

Mirza bunları düşünürken gözleri masadaki zarfa ilişti zarfı eline aldığında üzerinde hiç bir şey yazmıyordu..

Mirza dosyayı yırtıp açtığında içinde bir fotoğraf vardı aklına gelen şeyle Mirza hışımla fotoğrafı çıkardı bir anda ayaklanıverdi heyecanla ve gördüğü şeyle toparlamaya çalıştığı enkazın tekrar altında kaldı..

Fotoğraf bir mezarlıkta çekilmişti iki mezar taşı vardı mezar taşlarında isimler yazıyordu birinde karısının adı Mert KOSAN diğerinde cinsiyetini yeni öğrendiği oğlunun adı Miran KOSAN yazıyordu..

Mirza kafayı yemiş gibiydi artık dayanamıyordu hemen fotoğrafın arkasını çevirdiğinde arkasında kısa bir not yazdığını gördü..

Bir oğlun olacaktı kardeşim adını amcasından alsın sen de çok isterdin buna eminim ben de çok isterdim ama dünyaya gelemeden öldü.
Ama üzülme neyse ki annesi gibi acı içinde ölmedi onunki kolay bir ölümdü annesinin karnında öldü.
Annesinin çektiği acıları ve işkenceleri çekerek ölmedi.
Haber vermek istedim bilmeye hakkın var başın sağolsun kardeşim acı çekmeyi bırakıp toparlandığında mesajımı alacağını umuyorum bu iyiliğimi unutma..
Şunu da unutma toparlanmak için çok heveslenme ayağa kalkmana izin vermeyeceğim her ayağa kalkışında seni tekrar yere gömeceğime emin ol.
                                 MiranKOSAN