ECHOES OF UNSEEN

CHAPTER 11: A Friend's Visit

Chapter 11: A Friend's Visit

"I quit". I said. My tears started to fall.

I never thought na darating sa puntong sasabihin ko ang mga salitang yan, sa ganitong sitwasyon pa. Wala e', Akala ko dito na, Dito na magsisimula ang panibago kong buhay bilang isang babaeng nangangarap na kahit dumating man lang ang isang araw na magkakaroon ako ng kaibigan.

Nakakatuwang isipin na parang kailan lang sinabi ko na di ako aalis sa club na to kahit Anong nangyari kasi nga susubukan kong baguhin pero heto ako ngayon sinasabi ang mga salitang ito.

Ang bigat ng pakiramdam ko, lalo na ngayong nakikita ko ang mga malulungkot nilang mata na nakatingin sa akin. I hate it! Ayoko naman talagang bumitaw eh, ayaw ko naman talagang umalis pero sa mga nangyayari kailangan na?

Pasensya na dad, Hindi ko na ata maipapakita sayo na may mga kaibigan na ko lalo na member na ko ng club. Mukhang mahihirapan na kong hanapin ka. Patawad Dad. Sa tingin ko di ko na matutupad ung mga bagay na gusto mo para sa akin.

Katahimikan ang kanina pa bumabalot at ni isa sa amin walang kumikilos na parang nagulat sa sinabi ko. Seems like they didn't really expect me to say that.

Ako na ang unang kumibo. Dahan-dahan akong naglakad, lakad na walang lakas, na parang pasan ko ang mundo. Pinuntahan ko kung nasan si Celestia.

"For the last time". Ani ko ng makalapit. "T-thank you".

Parang nanghihina akong sabihin ang mga salitang iyon. Humarap naman ako sa kanilang tatlo. "Maraming salamat". Pasasalamat ko habang patuloy pa rin sa pagtulo ang luha ko.

Hahakbang na sana ako paabante ng maramdaman ko ang pagpigil sa akin ni Celestia. Ramdam ko ang lungkot niya, pati na rin ang sakit na nararamdaman niya dahil maging siya pareho lang kami ng nararamdaman. Kahit na mukhang masungit yan o maldita, she's just like me, soft within.

Kinalas ko lang ang kamay ko at derederetsang naglakad palabas. Grabeh, mabigat na nga ang pakiramdam ko sumasabay pa tong damit ko na mabigat din dahil sa sobrang basa. Mukhang kailangan kong um-absent sa third class.

Bumalik na ko sa dorm. Si Trisha agad ang bumungad sa akin, pumasok lang ako sa loob at dumeretso sa shower room. Hindi ko muna siya pinansin, dahil sa mga Oras na to' hindi ko alam ang gagawin ko Lalo na't hinahanap ko si Dad. Ngayon wala siya sa tabi ko, bumalik na naman ako sa dati.

Hinahayaan ko lang ang pag-agos ng shower sa aking katawan kasabay ng munti kong mga iyak.

"I'm always here, Irene". Rinig kong bulong ni Trisha sa labas.

I know that she's always there for me no matter what, I know that's enough. But why I feel this way? feels like I'm not complete na parang may kung ano sa akin na naputol, na natanggal, na naalis. Do I really love the club like this? Kahit na alam kong kulang kami sa tiwala.

In that of short time, Lalo na nung unang kaso ko together with them. Para akong na excite tapos nararamdaman mo na parang totoo ung pag-aalala nila sayo pati na rin ung mga batuhan ng mga linya nila Celestia at Harvey.

It's enough.

Wag ko ng alalahanin pa

Ako lang ang masasaktan

Umalis ka na diba? Panagutan mo!

Para rin naman sa kanila Yun, nung mga Oras na nagkamalay ako sa ginagawang mouth to mouth ni Celestia sa akin narinig ko ang Ilan sa mga sinasabi nila. Tapos pakiramdam ko dahil sa akin, kasi sabi ni Khael, their friend- Althea has the same ability as mine and Tristan and then I realized, maybe I resemblance Althea that's why everything happened in their past they always remember when they sees me.