"Niet voor eventjes"

Deel 8

Na ongeveer 20 minuten is mevrouw Janssen klaar met vragen stellen. Storm heeft zijn gezicht nog steeds verstopt in mijn trui. We bedanken haar en ik neem Storm op mijn arm mee naar buiten, Raoul heeft Jip zijn hand vast en we lopen terug naar de auto. "Hey vriendje, je hoeft van mij nog niet te bepalen of je hier naartoe gaat hoor." zeg ik tegen de snikkende Storm op mijn arm. "Maa-maar ik wil wel, maar ik wi-wil gewoon geen nieuwe vriendje-vriendjes maken" zegt hij nog steeds snikkend. Ik wrijf met mijn hand door zijn haar en til hem in zijn autostoeltje. We rijden nog langs een paar winkels waar Matt en Roel samen de spullen gaan halen en ik in de auto blijf zitten.

We zijn zo lang weg geweest dat het al 17:00 is en we nu pas thuis komen. "Heyy hoe ging t?" vraagt Koen als we met z'n vijven de woonkamer in stappen. "Oh ja prima, Jip gaat zeker naar deze school en Storm weet het nog niet zo goed." zeg ik met een glimlach terug. Ik zet Storm op de bank en hoor dat Raoul al aan het koken is. Ik loop naar Milo toe en geef hem een bro hug. "T komt wel goed maatje, ook met Storm." hoor ik hem in mijn oor fluisteren. Ik geef hem een korte glimlach en loop naar de keuken waar Raoul, Liv op het aanrecht heeft gezet en zelf aan het koken is. Ik moet lachen om zijn actie en maak er snel een foto van. Ik pak Liv op van het aanrecht en knuffel haar, vervolgens zet ik haar in haar kinderstoel en maak ik alvast de helft van haar bord klaar. Een vakje met komkommer, het andere met aardappelpuree en het grote vakje dadelijk met spinazie.

Na 15 minuten wachten is het eten klaar en iedereen zit inmiddels aan tafel. Storm en Jip hebben hetzelfde eten als hun zusje en hebben al gauw de spinazie op. Matt daarintegen is heel afwezig, ik ga na het eten wel met hem praten. Koen is zo druk dat hij vanavond niet de kinderen in bed mag doen, Raoul is bang dat hij een van hun laat vallen, echt zo'n Koen actie. Raoul heeft een vader instinct dus ik luister ook naar hem. We zijn klaar met eten en Koen en Milo ruimen af, ik geef Matt een blik dat ik hem wil spreken. Ik loop naar de gang en nog geen 10 seconden later, hoor ik Matt ook opstaan. De deur gaat open en hij kijkt me aan, hij sluit de deur achter zich en ik sleur hem mee naar de gang.

"Vriend je bent zo afwezig vandaag, is er iets?" vraag ik als we op de trap zitten. "Nee gewoon moe." hoor ik hem mompelen. "Ja-ja vriend, ik ga jou deze kamer niet uit laten tot je me verteld waarom je afwezig bent en hoe het met je gaat! De hele tijd draait alles om mij en jou zien ze niet meer zitten!" roep nou bijna schreeuw ik tegen hem.

Sorry mensen, ik ga niet per week schrijven want had het deze week heel druk en dan kan ik alleen nu schrijven. Dus ik wil sws een keer per 2 weken posten. Oh ja ik heb 478 woorden, nou dan wil je echt dood. Ik beloof jullie dat t volgende deel wel weer lang word🫶🏻