"တီချယ်တို့လမ်းခွဲရအောင် မောင်"
"ဗျာ.."
"လမ်းခွဲရအောင်လို့ပြောတာ ၀ဿန်မောင်"
"ဘာ..ဘာလို့လဲ တီချယ်မောင်ဘာအမှားလုပ်မိလို့လဲဟင်"
မျက်ရည်များဝဲလာသောမျက်၀န်ကြည်ကြည်
မောင်ဘာတခုမှနားမလည်တော့ဘူးတီချယ်ရယ်
ဘာတွေပြောနေရတာလဲဗျာ
"ဒီမယ်၀ဿန်မောင် မင်းဘာအမှားမှမလုပ်ထားဘူး
ငါ့မှာအိမ်ထောင်ရှိတယ် ဒါကြောင့် မင်းလိုမိန်းကလေးကိုမနာကျင်စေချင်လို့ပြောတာ နားလည်လား
မိန်းကလေးနဲ့တွဲတာဘယ်လိုလဲသိချင်လို့"
"ဗျာ..မနောက်ပါနဲ့တီချယ်ရယ်
တီချယ်ဘဲမောင့်ကိုချစ်တယ်ဆို မောင်တို့ချစ်ကြတယ်လေ မောင်တို့နှစ်ယောက်ချစ်နေကြရင်ရပြီလေ မောင်သိတယ် တီချယ်မှာအိမ်ထောင်ရှိမှန်း မောင်သိခဲ့ပါတယ် ဒါပေမယ့်...."
"ဒါပေမယ့်လုပ်မနေနဲ့တော့ မောင် တို့ကိုမုန်းလိုက်ပါတော့ မဖြစ်သင့်ဘူးလေတို့တွေကနော် မုန်းလိုက်ပါ"
တီချယ်မျက်ရည်ဝဲပြီးပြောနေတာ ဟင့်အင်း
တီချယ်မငိုရဘူး မောင်လိမ်ညာပြီမုန်းပေးပါ့မယ်
မောင်တို့ဇာတ်လမ်းကမစခင်ထဲက ဆုံးနှင့်ပြီးသာပါ
တီချယ်မှန်ပါတယ် မောင့်တို့ကမဖြစ်သင့်ဘူးဆိုတာလည်းမောင်သိပါတယ်
"တီချယ်"
"တီချယ်ရယ်..မောင်ဘယ်လိုလုပ်မုန်းနိုင်မှာလဲဗျာ
မောင့်တီချယ်ကိုသိပ်ချစ်တာဗျ မုန်းဖို့မပြောနဲ့
ဟန်ဆောင်မုန်းပါဆိုရင်တောင် မောင်မမုန်းနိုင်ဘူး
ဟင့်အင်း..မောင်တို့ဇာတ်လမ်းကဒီမှာတင်
အဆုံးသတ်တော့မှာလား တီချယ်"
"၀ဿန်မောင်ရယ် တို့မင်းကိုချစ်ခဲ့ပါတယ်"
"ချစ်ခဲ့တယ်တဲ့လားတီချယ် ချစ်ပေးခဲ့လို့ ၀ဿန် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်တီချယ် သွားခွင့်ပြုပါအုန်း"
"မောင်ရယ် တို့မင်းကိုသိပ်ချစ်ပါတယ်ကွယ်"
တိုးညှင်းသောထို့အသံကို လှည့်ထွက်သွားတဲ့
၀ဿန်မောင်မကြားလိုက်ပါ မျက်ရည်များစီးကျနေတာကို ခေတ်သုတ်လိုက်တယ် ဟုတ်တယ် ဒါငါရွေးချယ်ခဲ့တာဘဲလေ မောင်ကအပစ်မရှိဘဲနာကျင်နေရတာ
မောင်အတွက်မတရားတာသိပေမယ့် မောင်ရေ
တို့မင်းကိုသိပ်ချစ်ပါတယ်
