21.emptiness

76 10 4
                                    





















—Jak się Pan czuję, panie Lee?

—Ze teraz? Czy wogule przez całą sytuację?

—Niech Pan opowie mi swoje odczucia na temat calej sytuacji i o tym ze jednak przeżyłeś cala ta tragedię.

—Wie Pan, czuję się dziwnie pusto. Jakby Hyunjin odchodząc do niej zabrał jakąś wielka cząstkę mnie. Czułem i nadal czuję się dziwnie nieswojo. Jakby może to głupie bo powinienem czuć targający mną ból, lub Jakby ktoś właśnie wbijał mi szpilkiigwozdie w plecy lecz, jest taka pustka. Może nie powinienem tego określać jako jakieś pustki, bo jednak jakieś emocje odczuwam, naprzyklad nienawiść do samego siebie za to że wogule mu uiwerzylem ale jednak jestem pusty. Może czuję się tak ponieważ wiem ze coś mi odebrano. Nie jestem pewny.

—Rozumiem. To normalne w takiej sytuacji. Wiem od Pana kolegi , że po fakcie próbował Pan popełnić samobójstwo. Jak się czujesz z faktem że jednak żyjesz, że on cie uratował.

Może trochę czuje ze mnie zawiódł. Nie jestem w stanie określić tych emocji. Wiem tyle że wolałbym gdyby mnie wogule nie ratował, lecz pod jakimś wzedem jestem mu wdzięczny.

—A rodzice?

—Nie mam z nimi kontaktu, I tochyba lepiej. Wyzadzili mi dużo krzywd i jestem szczesliwy ze w koncu sie od nich uwolniłem. Wiem że to przez nich jestem taki jaki jestem.

—Rozumiem. Dziękuję za rozmowę panie Lee, widzimy sie za tydzień.

—Dowidzenia.




























































___________________________
Został nam jeszcze tylko epilog i koniec.....
Do zobaczenia niedługo:**
Y.

Do zobaczenia niedługo:**Y

Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Tiny sensations || Hyunlix 1#Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz