"abi gidip gebertelim işte bu herifi daha neyi bekliyoruz?" Carlos'un sorusuna Claire cevap verdi "çünkü biz katil değiliz."
Arabaya bindiğim gibi Rose ile birlikte iş yerime gelmiştim. Rose'u ofisteki masamda sandalyeme oturtmuştum. Leon ona resim yapsın diye kağıt kalem vermişti. Rose kendi kafasında masamda takılırken biz de odanın ortasındaki yuvarlak masada altımız oturmuş son olanları tartışıyorduk. Albert'in bu kadar kolay peşimi bırakmayacağı belliydi zaten ama yanından ayrıldığımın ilk günü de peşime düşeceğini tahmin etmemiştim. Jack'in dikkatli ol uyarısı bunun içindi demek ki. Ama anlamadığım şey uyarısı tehdit miydi yoksa beni korumaya mı çalışmıştı. Kafam karışıktı ne yapacağımı bilmiyordum ama emin olduğum bir şey vardı; sevdiklerime zarar gelirse Albert'i gözüm kapalı öldüreceğimdi.
Kafamı çevirip Claire'e baktım. Katil değiliz diyen de silahıyla beni vuran kişi....
"Siz katil değilsiniz." dakikalardır sessizce durup onları dinlemiştim şimdi ben konuşunca hepsi bana baktı. "ama eğer olur da Wesker sevdiklerime zarar verecek olursa katil olmaktan hiç çekinmem." Son derece soğuk çıkan ses tonum Claire'ı tedirgin etti.
"Anlıyorum ama yine de-"
Sözünü keserek bitmemiş cümleme devam ettim "buradaki herkes katil olabilecek potansiyele sahip. Sevdiklerine zarar gelmesin diye öldürürler. Örnek vereyim" Chris'e baktım "sana birisi bir zarar verecek olsa Claire, abin gider o zarar vereni bulur ve gözünü kırpmadan öldürür." Chris tepkisiz kalınca başımı Claire'e çevirdim, doğrudan abisine bakıyordu. "ve eminim ki senden intikam alırım düşüncesi de abinin içini yiyordur"
Chris'in kaşlarını çattığını gördüm Claire ise başını bana çevirdi.
Elbet bir gün ödeşeceğimizi söylemiştim değil mi?
"Ada, Claire'ın bunu istemeden yaptığını biliyorsun."
Başımı salladım gülümsedim "endişe etmeyin anlayabiliyorum durumu."
Chris rahatlamış gibi omuzlarını indirdi. Sanırsın seri katilim de kardeşini beni vurdu diye öldüreceğim. Arkama yaslandım "bana kalacak bir yer lazım, artık orada kalamam. Bana bir yer ayarlarsınız değil mi?"
Carlos başını salladı hemen telefonunu çıkartıp araştırmaya koyulacağı sırada Leon onun omzuna elini koyarak durdurdu. "Buna gerek yok."
Şaşkınlıkla ona baktım "Neye gerek yok Leon?"
"yeni bir ev bakmana"
"evsizler gibi sokaklarda mı kalayım?"
Leon bana 'sen ciddi misin?' bakışları atarken hâlâ anlamayarak ona bakıyordum.
Beni evinde kalmam için teklif mi yapacak yoksa?
"hayır Ada, bende kalabilirsin demek istiyorum. Bunları bir eve sığdırabildiğime göre ikimize de yetecek kadar yer var."
Oha resmen evlilik teklifi! Gel benle yaşa diyor.
Ona olan duygularımı bastırdığımı sanırken heyecanla atan kalbim duygularımın hâlâ yerli yerinde durduğunu fark etmemi sağlamıştı.
Gülümsedim "sana rahatsızlık vermek istemiyorum Leon."
Leon kaşlarını çattı "kaç yıllık dostuz ne rahatsızlığından bahsediyorsun? Bunu duymamış olayım."
Gülümsemem yüzümde donarken mal gibi bir süre onun yüzüne baktım sonra 32 diş sırıttım "affedersin uzun süre Wesker'in yanında çalışmak için başka bir kılığa bürünmek zorunda kalmak psikolojiyi etkiliyor. Dostuz değil mi?"
