"Anne yetimhane ne demek?" diye sordum merakla anneme dönerek.
Annem kafasını soyduğu patatesten çekip bana baktı. "Yetimhane kimsesiz çocukların büyüdüğü yer canım." diye kısa bir açıklama yaptı. Daha sonra aklına bir şey gelince de cümlesine ekleme yaptı "bazı ebeveynler var, çocuklarına hiç mi hiç iyi davranmaz. O zaman da devlet koruma altına alıyor işte."
"Devlet o çocukların iyi bakılmadığını nereden bilecek ki?"
"Komşuları şikayet ediyordur muhtemelen. Nereden çıktı bu sorular bir anda Ada?"
"Bugün kreşteyken bir çocuğun kolunda ve sırtında morluklar gördüm, sanırım birileri ona vuruyor." dedim çocuğa üzülerek.
Annem bu dediğime kaşlarını çatarken bacaklarının üstündeki leğeni yanına koydu. "Kimmiş bu çocuk ismini biliyor musun?"
"Hmmm" elimi çeneme koyarak düşündüm. "2 hafta önce geldi sınıfa, kendini tanıtmıştı ama ismini unuttum."
"Tamam ama aklına gelirse eğer muhakkak bana söyle, tamam mı güzelim?"
"Tamam!"
~~~
"Anne! Anne!" Koşarak merdivenleri tırmanmış çalışma odasında çalışan annemin yanına gidiyordum. Benim bağırışlarımı duymuş olacak ki annem telaşla kapıyı açmış bana bakmıştı. "Ne oldu Ada? Bir sorun mu var?" diye endişeyle sorduğunda önüne gelmiştim. Birazcık göbüşüm olduğundan koşarken yoruluyordum. Annemin önünde durduğumda dizlerimi tutup soluklandım. Nefesimi toparladıktan sonra "Hatırladım!" diye bağırdım heyecanla.
"Neyi hatırladın?" Annem benim boyuma gelecek kadar eğildi ve yüzüme gelen saçlarımı kulaklarımın arasına sıkıştırdı.
"Çocuğun ismini!"
"Söyle bakalım"
"Bryan ismi soy ismini bilmiyorum" dedim. Annem gülümseyerek yanağımdan bir makas aldı "tamam ben bu konuyla ilgileneceğim. Sen daha fazla düşünme tamam mı? Ha bu arada akşam teyzenle, kuzenin gelecek bize kalmaya." dediğinde mızmızlandım. "Teyzem gelsin ama o oğlu gelmesin ya! Göbeğimle dalga geçiyor o! 'Göbekli pakize' diyor bana o ne demekse artık!"
Annem dudaklarını birbirine bastırıp gülmemeye çalışıyordu. "O kendine baksın ilk önce göbeği önde gidiyor haberi yok. Ama şşş sakın bu dediğimi kimseye söyleme" dedi.
Minik kıkırdamalar eşliğinde başımı onaylayarak salladım. "Ben oyun oynayacağım" dedim sonra koşarak merdivenlere doğru ilerledim. Annem arkamdan "merdivenlerden inerken koşma!" diye bağırıyordu. "Bir şey olmaaaaa-" son basamağı inmiştim ki kendi ayağıma takılıp yere kapaklandım.
Sonrası tahmin edilebilir bir şeydi zaten.
Çığlığı basmış her yeri inletmiştim. Tabii annemde koşarak yanıma gelmişti. Bir şey olmuştur korkusuyla beni direkt hastaneye götürmüştü.
~~~
"Neyse ki kötü bir şey olmadı kolunun üstüne düştüğü için kırıldı diye çok korkmuştum ama sadece incinmiş. Krem sürüp sargıya aldılar." Annem mutfakta teyzemle sohbet ederken bende odamda oyuncaklarımla oynuyordum. Kuzenim odamı karıştırmayı bırakmış bana bulaşmak için yanıma oturmuştu.
