Can't Stop

〔Ep.8〕Kendi Çocuğunu Mu Öldürdün Birde

Selaaam
Nasiliz bad bitchlerim
Cok hizli yaziyorum bu aralar bu taslaktaki ucuncu bolum ama hemen atmiycam iiiiii 😼

Bide sey cok eglenceli kavga yazdimmm kisaciik 🥰

Oy ve yorumlarinizi unutmayinn lutfenn ne kadar cok yorum gelirse o kadar cok yazasim geliyor

Gecis bolumu tadinda

ㅡ

"Bay Yang dört haftalık hamileydi."

Benim gözlerim büyüreken herkesin gözleri beni buldu. Babam tereddütle "Hyunjin?" dedi. Jeongin ile sevgili olduğumu bilmiyordu fakat, herkes bana bakınca şüpehelnmiş olabilirdi.

Seungmin'in "Kendi çocuğunu mu öldürdün birde!" diyerek üzerime atlaması ipleri koparmıştı. Bir anda kargaşa çıkmıştı. Ah cidden..

Camın kenarından aldığı kil saksıyı alıp kafama atmasıyla, kırılan saksı beraberinde yere düşmüştüm.

Seungmin, hızla üzerime çıkıp beni yumruklarken, bir kısım onu durdurup sakinleştirmeye, bir kısım da beni koruyup kenara çekmeye çalışıyordu.

Yerde öylece yatarken sadece gözlerimi alan ışıkları ve tepemdeki kargaşayı görebiliyor, bağırışma seslerini duyuyordum.

ㅡ

『Minho'nun Gözünden』

Güvenliklerin gelip bizi kenara çekmesi ve doktorlardan biri tarafından Seungmin'e sakinleştirici verilmesiyle sonunda ortam sessizleşmişti.

O kargaşanın üzerinden bir saat geçerken, artık Hyunjin de yanımda, benim gibi kafasında sargıyla otutuyordu. Mal.

Babam ise, amcamı götürmüştü. Şimdi ne olacaktı? Ah gerçekten!

Jeongin... Öncelik onun iyi olmasıydı. Sağlıklı bir şekilde uyanması gerekiyordu. Peki.. Bebeği biliyor muydu, öldüğünü duyunca nasıl hissedecekti? Yıkılacaktı kesin..

Hyunjin ile bir olup mahvetmiştik her şeyi.. Eminim ki; o sadece kendini suçluyordur ama, onu kışkırtan ne yazık ki bendim. Hatta suçun büyük bir kısmı bana aitti. Damarına basmıştım açıkça. Sarhoş olup olmamam önemli değildi, kendime hakim olmalıydım, özellikle sonuçları bu kadar ağır olabiliyorken.

Düşüncelerim, koridorun başından koşarak gelen Jooyeon ile dağılmıştı. Bu Jeongin'in kuzeniydi. "Onlar.. Onlar iyi mi?" dedi nefes nefeseyken.

"Jeongin'in uyanmasını bekliyoru-"

Jisung, öne atılıp Changbin'in sözünü kesti. "Onlar derken? Bebeği biliyor muydun?"

Jooyeon kafasını salladı. "Evet. Jeongin bir tek bana söylemişti.."

Lanet olsun ki, Jeongin de biliyordu, uyandığında bunu nasıl açıklayacaktık..? Daha doğrusu; o bunu nasıl kaldıracaktı?

Cebinden ultrason kağıdını çıkartıp Hyunjin'e verdi. "Hyunjin'e süpriz yapacaktı." dediğinde ise, Hyunjin ayağa kalkıp ellerini şakaklarından geriye doğru kaydırarak, saçlarını arkaya attı ve anlını duvara dayayarak bir kaç yumruk attı. "Lanet olsun!"

Benim yüzümden..

Changbin kalkıp yerine oturttu onu. Saatlerce elindeki kağıda bakıp ağladı. Kendimden deli gibi nefret edip tiksinmeme neden oluyordu bu görüntü. Aradan çekilmem gerekirdi işte! İçimi parçalıyordu onun bu hali.