Το Πανεπιστήμιο αποτελούσε μέχρι πρόσφατα για εκείνη, το καταφύγιό της. Μετά τον θάνατο της μητέρας της, του μοναδικού ανθρώπου στη ζωή της που κοιμόταν με τις νότες στο προσκέφαλό του, η ψυχή της είχε αδειάσει. Ένα τούνελ σκοτεινό έμοιαζε να την ρουφά, από εκείνα από τα οποία αν δεν κατόρθωνες να βγεις εγκαίρως, κινδύνευες να χαθείς για πάντα. Εκείνη ευτυχώς βγήκε, παρόλα τα τραύματα. Βγήκε ολομόναχη, δίχως καμία βοήθεια, καθώς ο πατέρας της είχε χαθεί στον δικό του κόσμο, θεωρώντας πως οι μουσικές σπουδές είναι χαμένος κόπος και χρόνος. Το πιάνο σφραγίστηκε για πάντα και ο μόνος του επισκέπτης ήταν η σκόνη που έπιανε η επιφάνειά του. Η Άβα ωστόσο δεν παράτησε ποτέ το όνειρό της και κατόρθωσε να ξεχωρίσει ακόμη και στο Πανεπιστήμιό της. Η μουσική ήταν πηγή ζωής και ενέργειας, ήταν το οξυγόνο στους πνεύμονές της, άρα και απαραίτητη. Ήταν ο έρωτάς της μιας που μέχρι σήμερα δεν είχε ερωτευθεί ποτέ και ας είχε μία σχέση στο παρελθόν, η οποία ξεκίνησε από φιλία. Απουσίαζε πάντοτε η σπίθα και ήταν απλώς κάτι συμβατικό και ανεπίτρεπτο για μία κοπέλα είκοσι χρονών τότε, που θα έπρεπε να ρισκάρει και να βιώνει τα συναισθήματα με όλη τους την ορμή.
Με την λήξη της, αφοσιώθηκε απλώς στις σπουδές της και στον κολλητό της που εξακολουθούσε να την περιμένει να μαζέψει τα πράγματά της για να φύγουν ως ένα σημείο μαζί.
«Τα είδα όλα!Και τα άκουσα!» της ψιθύρισε χαμηλοφώνως, αποφεύγοντας τα βλέμματα των γύρω.
«Φαντάζομαι πως αναφέρεσαι στη δαιμονική πρόσκληση του Μαρκάμ»
«Δαιμονική; Ο Μαρκάμ τις τελευταίες ώρες έχει μετατραπεί σε ένα κουτάβι που το έχει χτυπήσει αλύπητα η μοίρα. Από εκεί που σε κρατούσε σε απόσταση, φροντίζοντας να τεντώνει τους κυνόδοντες κάθε λίγο, σήμερα σχεδόν ομολόγησε πως αυτές τις αρχαίες περγαμηνές τις έφερε καθαρά για εσένα!»
«Δεν ήταν περγαμηνές. Ήταν...»
Ο Μάισον ακούμπησε τα δάχτυλα του χεριού του στα χείλη της.
«Για τω Θεώ Άβα. Ξέρω τι ήταν και μην αλλάζεις θέμα. Σε κάλεσε στο γραφείο του...»
«Ειλικρινά Μάισον, δεν γίνεται να σκέφτεσαι αυτό που νομίζω»
«Έχω μία θεωρία, αλλά δεν θα την αναλύσω τώρα. Θα πρέπει να πάω σπίτι και θα σε περιμένω»
Για λίγο κοιτάχτηκαν σιωπηλοί.
«Ο Τάιλερ;» τον ρώτησε και τον είδε να χάνει την αλλοτινή πειρακτική του διάθεση.
YOU ARE READING
SOLO- μόνος
RomanceΗ Άβα έχει ως όνειρο να ασχοληθεί με τη μουσική που ρέει στις φλέβες της, βρίσκοντας απέναντί της τον πατέρα της. Η ζωή της ωστόσο γίνεται δυσκολότερη όταν βρεθεί και στο στόχαστρο του καθηγητή της. Θα πρυτανεύσει άραγε η αρμονία; Ή θα χάσει τον μεγ...
