SOLO- μόνος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4/Part 2

Οδηγούσε με τη σκέψη της να βρίσκεται στο σχετικά μικρό κουτάκι δίπλα της. Η όψη του σπιτιού της πλέον, της δημιουργούσε μία θλίψη, η γειτονιά φαινόταν αφιλόξενη. Φτάνοντας, στα γρήγορα άνοιξε την πόρτα και φρόντισε να την κλειδώσει καλά. Φοβόταν την αίσθηση πως κάποιος την ακολουθούσε. Δίχως να κάνει τίποτε άλλο, το άνοιξε και μέσα βρήκε ένα cd. Καθώς ο καθηγητής Μαρκάμ ήταν και συνθέτης και μάλιστα, ένας από τους καλύτερους, της είχε καταγράψει τις αγαπημένες του δουλειές προκειμένου να την βοηθήσει στην έμπνευση. Μέσα, υπήρχε και ένα πολύ σύντομο σημείωμα.

΄΄Τις είχα ετοιμάσει εδώ και καιρό, ωστόσο δεν πρόλαβα να στις δώσω καθώς μας βρήκε η χιονοθύελλα. Εύχομαι να σε βοηθήσουν στο ρεσιτάλ της Άνοιξης΄΄

Πλέον είχαν αποβάλει τον πληθυντικό μεταξύ τους, δίχως να το καταλαβαίνουν και οι ίδιοι, με εξαίρεση φυσικά τις ώρες του μαθήματος. Έχοντας ετοιμάσει τσάι με δυόσμο, κάθισε να το ακούσει, έχοντας αφεθεί εξολοκλήρου στη μελωδία του. Παράλληλα, πίσω στο σπίτι του, ο Σεθ καθόταν στο σαλόνι του ολομόναχος, αναλογιζόμενος σε ποιο μονοπάτι βάδιζε τελικά και αν ήταν σωστό να της δώσει ένα δώρο, το οποίο είχε έτοιμο εδώ και πάρα πολύ καιρό. Αυτή που φοβόταν ιδιαίτερα, ήταν η Τέσσα. Για πολλούς μήνες εξακολουθούσε να τον φέρνει σε δύσκολη θέση, με τον ίδιο να πασχίζει να την αποφύγει. Αν ανακάλυπτε την ξαφνική του συμπάθεια για την Άβα, το μόνο βέβαιο ήταν πως θα την έβαζε σε περιπέτειες και δεν της άξιζε. Η Άβα είχε παλέψει για τα όνειρά της, κόντρα στις αντιλήψεις του πατέρα της που είχε αρκετή δύναμη και εξουσία. Κανένας δεν έπρεπε να τα αφήσει να βαλτώσουν.

--------

Δύο βδομάδες αργότερα, ο Μάισον επιτέλους επέστρεφε στο σπίτι. Η Άβα του είχε ετοιμάσει έκπληξη και τον περίμενε στα κρυφά πίσω από την πόρτα. Με τον Σεθ, δεν είχαν ανταλλάξει πολλά λόγια, εκτός από ένα εγκάρδιο ΄΄ευχαριστώ΄΄ για την κίνησή του να της δωρίσει τις δουλειές του για έμπνευση. Ο Έβαν, ο συμφοιτητής της, δεν έχανε ποτέ την ευκαιρία να την υποτιμά. Ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που πίστευαν πως η πρόοδος, ανήκε αποκλειστικά στο δυνατό ανδρικό φύλο. Σήμερα ωστόσο, ήταν σπουδαία μέρα, καθώς ο Μάισον θα επέστρεφε επιτέλους σπίτι του και έπειτα, πίσω στα μαθήματα του Πανεπιστημίου. Περπατούσε με τη βοήθεια μίας πατερίτσας, ωστόσο για εκείνον, η καλή μέρα ξεκίνησε όταν είδε τον Αλεξάντερ να έχει έρθει έξω από το νοσοκομείο, προκειμένου να τον οδηγήσει στο σπίτι.